يونس ٥٩: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=بگو آیا دیدید آنچه را فرستاد خدا برای شما از روزی پس قرار دادید از آن حرامی و حلالی بگو آیا خدا به شما اجازت داده است یا بر خدا دروغ بندید | |-|معزی=بگو آیا دیدید آنچه را فرستاد خدا برای شما از روزی پس قرار دادید از آن حرامی و حلالی بگو آیا خدا به شما اجازت داده است یا بر خدا دروغ بندید | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره يونس | نزول = | {{آيه | سوره = سوره يونس | نزول = [[نازل شده در سال::16|٤ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::59|٥٩]] | قبلی = يونس ٥٨ | بعدی = يونس ٦٠ | کلمه = [[تعداد کلمات::22|٢٢]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«أَرَأَیْتُمْ»: به من بگوئید. «ما»: چیزی را. مفعول (أَنزَلَ) است. «أنْزَلَ»: مراد از نازل کردن در اینجا آفریدن و ایجادکردن است (نگا: اعراف / ، حدید / ). «فَجَعَلْتُم مِّنْهُ حَلالاً وَّ حَرَاماً»: (نگا: مائده / انعام / و . «آللهُ»: آیا خدا. مرکّب از همزه استفهام و واژه مبارک (أَللهُ) است. | «أَرَأَیْتُمْ»: به من بگوئید. «ما»: چیزی را. مفعول (أَنزَلَ) است. «أنْزَلَ»: مراد از نازل کردن در اینجا آفریدن و ایجادکردن است (نگا: اعراف / ، حدید / ). «فَجَعَلْتُم مِّنْهُ حَلالاً وَّ حَرَاماً»: (نگا: مائده / انعام / و . «آللهُ»: آیا خدا. مرکّب از همزه استفهام و واژه مبارک (أَللهُ) است. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۵۱
ترجمه
يونس ٥٨ | آیه ٥٩ | يونس ٦٠ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«أَرَأَیْتُمْ»: به من بگوئید. «ما»: چیزی را. مفعول (أَنزَلَ) است. «أنْزَلَ»: مراد از نازل کردن در اینجا آفریدن و ایجادکردن است (نگا: اعراف / ، حدید / ). «فَجَعَلْتُم مِّنْهُ حَلالاً وَّ حَرَاماً»: (نگا: مائده / انعام / و . «آللهُ»: آیا خدا. مرکّب از همزه استفهام و واژه مبارک (أَللهُ) است.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۷۰ - ۵۷، سوره يونس
- توضيح معناى مفردات آيه شريفه : ((موعظه ))، ((شفاء لما فى الصدور))، ((هدى)) و ((رحمت ))
- اشاره به معناى ((رحمان )) و ((رحيم )) و مراد از اينكه قرآن براى مؤ منين رحمت است
- توصيف قرآن به بيان جامعى است براى همه آثار طيب و نيكوى قرآن كريم
- مراد از فضل خدا و رحمت خدا در آيه شريفه :((قل بفضل اللّه و برحمته ...))
- وجه اينكه از دادن روزى به ((انزال )) روزى تعبير شده ، با اينكه رزق آدميان در زميناست
- بيان اينكه هر حكمى بايد به اذن خدا باشد. و حكم مختص به خدا است . و طرح دو شبههدر اين زمينه و پاسخ به آن دو شبهه
- حكم خدا منطبق بر فطرت ، هماهنگ با نظام خلقت و همسوى حركت انسان به سوى هدفكمالى او است
- سلطنت و احاطه تام الهى بر اعمال بشر، شهادت و عملى استكامل و فراگيرنده همه اعمال از همه خلايق حتى پيامبر خدا(ص )
- معناى ((ولايت )) و مراد از ولايت خدا
- اشاره به مراتب ايمان و بيان اينكه خداى تعالى ولى مؤ منين است كه از مرتبه بالاىايمان برخوردارند
- توجيه و توضيحى در مورد اينكه خداى ، ترس و اندوهى ندارند و بيان اينكه اطلاق جمله: ((لاخوف عليهم و لا هم يحزنون )) شامل نفى ترس و اندوه هم در دنيا و هم در آخرت مىشود
- بررسى سخن يكى از مفسرين درباره نفى ترس و اندوه اولياى خدا و رد آن گفته
- تسلى دادن به پيامبر (ص ) كه از سخنان جاهلانه مشركين نرنجد زيرا ((عزت از آنخداست )) و ((خدا سميع و عليم است ))
- استدلال براى محال بودن فرزند داشتن خداى تعالى ، در برابر مشركين كه گفتند:((اتخذ اللّه ولدا))
- بحث روايتى ۱۴۰
- چند روايت در مورد مراد از فضل و رحمت خدا در:((قل بفضل اللّه و برحمته ...))
- رواياتى درباره معناى ولايت خدا و وصف اولياءاللّه
- چند روايت در تفسير ((بشرى )) داشتن اولياء اللّه در دنيا و آخرت (لهم البشرى فىالحيوة الدنيا و فى الاخرة )
- چند روايت درباره رؤ يا و اقسام آن
نکات آیه
۱ - رزق انسان، داده خداوند و نازل شده از جانب اوست. (قل أرءیتم ما أنزل اللّه لکم من رزق)
۲ - بهره مند شدن انسانها، هدف و فلسفه نزول رزق و روزى از جانب خداوند است. (ما أنزل اللّه لکم من رزق)
۳ - اصل اولى در تمامى رزقها، اباحه و حلیت است. (ما أنزل اللّه لکم من رزق فجعلتم منه حراماً و حللا)
۴ - هیچ کس، بى اذن خداوند حق تحریم رزق او، بر خود یا بر دیگران را ندارد. (قل أرءیتم ما أنزل اللّه لکم من رزق فجعلتم منه حراماً و حللا)
۵ - خداوند، مشرکان را - که از پیش خود و بى اذن او، بخشى از رزق حلال را بر خود حرام کرده بودند - مورد ملامت و سرزنش قرار داد. (قل أرءیتم ما أنزل اللّه ... فجعلتم منه حراماً و حللا قل ءاللّه أذن لکم)
۶ - حرام کردن حلال خدا بى اذن او، افترا و بدعت است. (فجعلتم منه حراماً ... قل ءاللّه أذن لکم أم على اللّه تفترون)
۷ - تشریع و قانونگذارى، از شؤون ویژه خداوند است. (فجعلتم منه حراماً و حللا قل ءاللّه أذن لکم أم على اللّه تفترون)
موضوعات مرتبط
- احکام: ۴ تشریع احکام ۷
- اصل اباحه: ۳
- اصل حلیت: ۳
- افترا: موارد افترا به خدا ۶
- انسان: روزى انسان ها ۱
- بدعت: حرمت بدعت ۴; موارد بدعت ۶
- حلال: تحریم حلال ۶
- خدا: اختصاصات خدا ۷; رازقیت خدا ۱; سرزنشهاى خدا ۵
- روزى: استفاده از روزى ۲، ۳; تحریم روزى ۴; فلسفه روزى ۲; منشأ روزى ۱; نزول روزى ۱
- قواعد فقهى: ۳
- محرمات: ۴
- مشرکان: سرزنش مشرکان بدعتگذار ۵; مشرکان و تحریم حلال ۵