روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۶۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي عن عيسي بن اعين قال :

وَ سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ أَهْدَى إِلَى رَجُلٍ هَدِيَّةً وَ هُوَ يَرْجُو ثَوَابَهَا فَلَمْ يُثِبْهُ صَاحِبُهَا حَتَّى هَلَكَ وَ أَصَابَ اَلرَّجُلُ هَدِيَّتَهُ بِعَيْنِهَا أَ لَهُ أَنْ يُرَاجِعَهَا إِنْ قَدِرَ عَلَى ذَلِكَ قَالَ لاَ بَأْسَ أَنْ يَأْخُذَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۰۹

عيسى بن أعين گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: مردى براى ديگرى به عنوان چشم‏روشنى (به اصطلاح امروز) متاعى مى‏فرستد و اميد پاداش دارد، و هديّه‏گيرنده پاداش نمى‏دهد تا از دنيا مى‏رود، و هديّه دهنده متاع خود را در ميان ما ترك متوفّى مى‏يابد. آيا در صورتى كه ممكن باشد مى‏تواند از بخشش خود بازگشته، آن را برگيرد؟ فرمود: اشكالى ندارد آن را برگيرد.