روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۲۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي ابن مسكان عن الحلبي قال :

وَ سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلَيْنِ مِنَ اَلصَّيَارِفَةِ اِبْتَاعَا وَرِقاً بِدَنَانِيرَ فَقَالَ أَحَدُهُمَا لِصَاحِبِهِ اُنْقُدْ عَنِّي وَ هُوَ مُوسِرٌ لَوْ شَاءَ أَنْ يَنْقُدَ نَقَدَ فَيَنْقُدُ عَنْهُ ثُمَّ بَدَا لَهُ أَنْ يَشْتَرِيَ نَصِيبَ صَاحِبِهِ بِرِبْحٍ أَ يَصْلُحُ قَالَ لاَ بَأْسَ بِهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۹۱

حلبى گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: دو تن از صرّافان مبلغى درهم به مبلغى دينار (از شخص سومى) خريدارى كردند و يكى از آنها به ديگرى گفت: سهم مرا بپرداز در حالى كه اگر خود مى‏خواست مى‏توانست بهاى سهم خود را بپردازد، آن ديگرى قيمت سهم او را از مال خود پرداخت بعد بفكرش رسيد سهم بدهكار خود را با سودى به نفع از او خريدارى كند آيا مى‏تواند و اين درست است؟ امام فرمود: اشكالى ندارد.