روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۶۹۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي محمد بن خالد عن ابن سيابه عن ابي عبد الله ع قال :

وَ سَأَلَهُ رَجُلٌ فَقَالَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَسْمَعُ قَوْماً يَقُولُونَ إِنَّ اَلزِّرَاعَةَ مَكْرُوهَةٌ فَقَالَ اِزْرَعُوا وَ اِغْرِسُوا فَلاَ وَ اَللَّهِ مَا عَمِلَ اَلنَّاسُ عَمَلاً أَحَلَّ وَ أَطْيَبَ مِنْهُ وَ اَللَّهِ لَيَزْرَعُنَّ اَلزَّرْعَ وَ اَلنَّخْلَ‏ بَعْدَ خُرُوجِ‏ اَلدَّجَّالِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۳۹

محمّد بن خالد از ابن سيابه (يا ابن سنان يا سيابه) نقل كرده مردى‏ به امام صادق عليه السّلام عرض كرد: فدايت شوم شنيدم كه مردمى گفتند: زراعت خوب نيست، مكروه است. فرمود: كشت كنيد، درخت بكاريد، به خدا سوگند مردم كارى انجام نمى‏دهند كه از آن حلال‏تر و پاكتر باشد، سوگند به خدا كه مردم پس از خروج دجّال به زراعت و كاشتن خرما بپردازند.