روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۴۸۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي ابراهيم بن عبد الحميد عن خضر بن عمرو النخعي عن ابي عبد الله ع :

وَ فِي اَلرَّجُلِ يَكُونُ لَهُ عَلَى اَلرَّجُلِ مَالٌ فَيَجْحَدُهُ قَالَ إِنِ اِسْتَحْلَفَهُ فَلَيْسَ لَهُ أَنْ يَأْخُذَ مِنْهُ بَعْدَ اَلْيَمِينِ شَيْئاً وَ إِنْ حَبَسَهُ‏ فَلَيْسَ لَهُ أَنْ يَأْخُذَ مِنْهُ شَيْئاً وَ إِنْ تَرَكَهُ وَ لَمْ يَسْتَحْلِفْهُ فَهُوَ عَلَى حَقِّهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۴۷

خضر بن عمرو نخعى گويد: امام صادق عليه السّلام در باره مردى كه از ديگرى طلبكار بود و بدهكار انكار مى‏كرد فرمود: اگر نزد قاضى او را قسم دهد و او قسم ياد كند كه بدهكار نيست، بعد از سوگند ديگر حقّ گرفتن چيزى را از او ندارد، و اگر او را به سوگند واداشت حقّش ساقط مى‏شود و نمى‏تواند چيزى از او بستاند و چنانچه او را بى‏قسم رها كند و سوگندش ندهد حقّ او برجايش باقى است.