روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۱۰۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ نَوَادِرِ الصَّلَوَات

و روي عبد الواحد بن المختار الانصاري عن ابي جعفر ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ صَلاَةِ اَلضُّحَى فَقَالَ أَوَّلُ مَنْ صَلاَّهَا قَوْمُكَ إِنَّهُمْ كَانُوا مِنَ اَلْغَافِلِينَ فَيُصَلُّونَهَا وَ لَمْ يُصَلِّهَا رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ وَ قَالَ إِنَ‏ عَلِيّاً ع‏ مَرَّ عَلَى رَجُلٍ وَ هُوَ يُصَلِّيهَا فَقَالَ‏ عَلِيٌّ ع‏ مَا هَذِهِ اَلصَّلاَةُ فَقَالَ أَدَعُهَا يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ ع أَكُونُ أَنْهَى‏ عَبْداً إِذََا صَلََّى‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۹۴

عبد الواحد بن مختار انصارى از امام محمّد باقر عليه السّلام روايت‏ كرده گويد: از آن حضرت در باره نماز چاشت سؤال كردم. فرمود: نخستين جمعى كه نماز چاشت كردند قوم تو بودند (كه أبو هريره و پيروان او باشند) و ايشان از گمراهان و بيخبران بودند كه آن نماز را خواندند در حالى كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله هرگز آن نماز را بجا نياورد. و نيز فرمود: همان أمير المؤمنين عليه السّلام بر شخصى گذر كرد كه نماز چاشت ميخواند، پس على عليه السّلام پرسيد: اين چه نمازى است؟ آن شخص گفت: يا امير المؤمنين آيا رها كنم اين نماز را؟ آن حضرت فرمود: آيا بنده‏اى را كه نماز ميگزارد من نهى مى‏كنم؟ (يعنى اگر نماز تو صحيح بود كه ممكن نبود من بنده در حال نماز را از نماز نهى كنم).