روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۲۷۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْمَوَاضِعِ الَّتِي تَجُوزُ الصَّلَاةُ فِيهَا وَ الْمَوَاضِعِ الَّتِي لَا تَجُوزُ فِيهَا

و سال الحلبي ابا عبد الله ع :

عَنِ اَلصَّلاَةِ فِي مَرَابِضِ اَلْغَنَمِ فَقَالَ صَلِّ وَ لاَ تُصَلِّ فِي أَعْطَانِ اَلْإِبِلِ‏ إِلاَّ أَنْ تَخَافَ عَلَى مَتَاعِكَ اَلضَّيْعَةَ فَاكْنُسْهُ وَ رُشَّهُ بِالْمَاءِ وَ صَلِّ فِيهِ قَالَ وَ كُرِهَ اَلصَّلاَةُ فِي اَلسَّبَخَةِ إِلاَّ أَنْ يَكُونَ مَكَاناً لَيِّناً تَقَعُ عَلَيْهِ اَلْجَبْهَةُ مُسْتَوِيَةً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۶۵

حلبى از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد: در مورد نماز خواندن در پايگاههاى گوسفندان كه در آنجا چگونه است؟ آن حضرت فرمود: در آنجا نماز بگذار، ولى آنجا كه شتران را پس از آب دادن ميخوابانند تا بار ديگر آب دهند، نماز مگذار مگر آنكه بترسى كالايت از بين برود، در اين صورت آنجا را بروب و آبى بر آنجا بريز (كه اگر نجاستى آنجاست پاك شود چنان كه در هر كجاى ديگر هم كه مورد نجاست و همى پيش مى‏آيد شارع مقدّس حكم بريختن آب يا رشّ ماء بمنظور رفع وهم فرموده است) آنگاه نماز كن، باز حضرت فرمود: و نماز خواندن در زمين شوره‏زار مكروه است مگر آنكه مكان نرمى باشد كه پيشانى بصورت هموار بر آن قرار گيرد.