روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۲۵۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ فَضْلِ الْمَسَاجِدِ وَ حُرْمَتِهَا وَ ثَوَابِ مَنْ صَلَّى فِيهَا

و كان امير المومنين ع يقول :

مَنِ اِخْتَلَفَ إِلَى اَلْمَسَاجِدِ أَصَابَ إِحْدَى اَلثَّمَانِ أَخاً مُسْتَفَاداً فِي اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ أَوْ عِلْماً مُسْتَطْرَفاً أَوْ آيَةً مُحْكَمَةً أَوْ رَحْمَةً مُنْتَظَرَةً أَوْ كَلِمَةً تَرُدُّهُ عَنْ رَدًى أَوْ يَسْمَعُ كَلِمَةً تَدُلُّهُ عَلَى هُدًى أَوْ يَتْرُكُ ذَنْباً خَشْيَةً أَوْ حَيَاءً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۵۷

امير المؤمنين عليه السّلام ميفرمود: هر كس پيوسته يا در وقت هر نماز بطرف مساجد روان باشد يكى از اين هشت چيز را بهره خواهد برد: برادرى كه در راه خدا مورد استفاده او باشد، يا طرفه دانشى كه از زبده‏هاى علم باشد، يا نشانه محكمى كه در راه حقّ او را استوار سازد، يا رحمتى از طرف حقّ كه در انتظار او بوده، يا كلمه و سخنى كه او را از بدى باز دارد، يا شنيدن جمله‏اى كه او را براه خير و نجات راهنمائى كند، يا گناهى را از ترس خدا ترك نمايد، و يا آنكه از سر شرم و حيا گناهى را ترك كند. (اين فوائد همه در رفتن بمسجد است).