۱۴٬۲۵۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
<span id='link30'><span> | <span id='link30'><span> | ||
==آيات ۱۶ - ۴۰ سوره مريم == | ==آيات ۱۶ - ۴۰ سوره مريم == | ||
وَ اذْكُرْ فى | وَ اذْكُرْ فى الْكِتَابِ مَرْيمَ إِذِ انتَبَذَت مِنْ أَهْلِهَا مَكاناً شرْقِيًّا(۱۶) | ||
فَاتخَذَت مِن دُونِهِمْ حِجَاباً فَأَرْسلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشراً سوِيًّا(۱۷) | فَاتخَذَت مِن دُونِهِمْ حِجَاباً فَأَرْسلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشراً سوِيًّا(۱۷) | ||
قَالَت | |||
قَالَ إِنَّمَا أَنَا | قَالَت إِنّى أَعُوذُ بِالرَّحْمَنِ مِنك إِن كُنت تَقِيًّا(۱۸) | ||
قَالَت | |||
قَالَ كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلىَّ هَينٌ وَ لِنَجْعَلَهُ | قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لاَهَب لَكِ غُلَاماً زَكيًّا(۱۹) | ||
قَالَت أَنّى يَكُونُ لى غُلَامٌ وَ لَمْ يَمْسَسنى بَشرٌ وَ لَمْ أَكُ بَغِيًّا(۲۰) | |||
قَالَ كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلىَّ هَينٌ وَ لِنَجْعَلَهُ آيَةً لِّلنَّاسِ وَ رَحْمَةً مِّنَّا وَ كانَ أَمْراً مَّقْضِيًّا(۲۱) | |||
فَحَمَلَتْهُ فَانتَبَذَت بِهِ مَكاناً قَصِيًّا(۲۲) | فَحَمَلَتْهُ فَانتَبَذَت بِهِ مَكاناً قَصِيًّا(۲۲) | ||
فَأَجَاءَهَا | |||
فَنَادَاهَا مِن تحْتهَا | فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلى جِذْع النَّخْلَةِ قَالَت يَا لَيْتَنى مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَ كنتُ نَسياً مَّنسِيًّا(۲۳) | ||
وَ هُزِّى إِلَيْكِ بجِذْع النَّخْلَةِ | |||
فَنَادَاهَا مِن تحْتهَا أَلّا تحْزَنى قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تحْتَكِ سرِيًّا(۲۴) | |||
فَأَتَت بِهِ قَوْمَهَا تحْمِلُهُ قَالُوا | |||
وَ هُزِّى إِلَيْكِ بجِذْع النَّخْلَةِ تُساقِط عَلَيْكِ رُطباً جَنِيًّا(۲۵) | |||
فَكُلِى وَ اشرَبى وَ قَرِّى عَيْناً فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشرِ أَحَداً فَقُولى إِنّى نَذَرْت لِلرَّحْمَنِ صَوْماً فَلَنْ أُكلِّمَ الْيَوْمَ إِنسِيًّا(۲۶) | |||
فَأَتَت بِهِ قَوْمَهَا تحْمِلُهُ قَالُوا يَا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شيْئاً فَرِيًّا(۲۷) | |||
يَا أُخْت هَارُونَ مَا كانَ أَبُوكِ امْرَأَ سوْءٍ وَ مَا كانَت أُمُّكِ بَغِيًّا(۲۸) | |||
فَأَشارَت إِلَيْهِ قَالُوا كَيْف نُكلِّمُ مَن كانَ فى الْمَهْدِ صبِيًّا(۲۹) | فَأَشارَت إِلَيْهِ قَالُوا كَيْف نُكلِّمُ مَن كانَ فى الْمَهْدِ صبِيًّا(۲۹) | ||
قَالَ | |||
وَ جَعَلَنى مُبَارَكاً أَيْنَ مَا | قَالَ إِنّى عَبْدُ اللَّهِ آتَانِیَ الْكِتَاب وَ جَعَلَنى نَبِيًّا(۳۰) | ||
وَ بَرَّا | |||
وَ | وَ جَعَلَنى مُبَارَكاً أَيْنَ مَا كنتُ وَ أَوْصانى بِالصلَوةِ وَ الزَّكوةِ مَا دُمْتُ حَيًّا(۳۱) | ||
وَ بَرَّا بِوَالِدَتى وَ لَمْ يَجْعَلْنى جَبَّاراً شقِيًّا(۳۲) | |||
وَ السَّلَامُ عَلىَّ يَوْمَ وُلِدتُ وَ يَوْمَ أَمُوتُ وَ يَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا(۳۳) | |||
ذَلِك عِيسى ابْنُ مَرْيمَ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِى فِيهِ يَمْترُونَ(۳۴) | ذَلِك عِيسى ابْنُ مَرْيمَ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِى فِيهِ يَمْترُونَ(۳۴) | ||
مَا كانَ للَّهِ أَن يَتَّخِذَ مِن وَلَدٍ | |||
وَ إِنَّ اللَّهَ | مَا كانَ للَّهِ أَن يَتَّخِذَ مِن وَلَدٍ سُبْحَانَهُ إِذَا قَضى أَمْراً فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ(۳۵) | ||
فَاخْتَلَف | |||
أَسمِعْ بهِمْ وَ أَبْصِرْ يَوْمَ يَأْتُونَنَا لَكِنِ | وَ إِنَّ اللَّهَ رَبّى وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّستَقِيمٌ(۳۶) | ||
فَاخْتَلَف الاَحْزَابُ مِن بَيْنهِمْ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن مَّشهَدِ يَوْمٍ عَظِيمٍ(۳۷) | |||
أَسمِعْ بهِمْ وَ أَبْصِرْ يَوْمَ يَأْتُونَنَا لَكِنِ الظالِمُونَ الْيَوْمَ فى ضلَالٍ مُّبِينٍ(۳۸) | |||
وَ أَنذِرْهُمْ يَوْمَ الحَْسرَةِ إِذْ قُضىَ الاَمْرُ وَ هُمْ فى غَفْلَةٍ وَ هُمْ لا يُؤْمِنُونَ(۳۹) | وَ أَنذِرْهُمْ يَوْمَ الحَْسرَةِ إِذْ قُضىَ الاَمْرُ وَ هُمْ فى غَفْلَةٍ وَ هُمْ لا يُؤْمِنُونَ(۳۹) | ||
إِنَّا | |||
إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الاَرْض وَ مَنْ عَلَيهَا وَ إِلَيْنَا يُرْجَعُونَ(۴۰) | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۴۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۴۳ </center> | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
در اين | در اين كتاب، مريم را ياد كن، آن دم كه در مكانى در طرف شرقى مسجد، از كسان خود كناره گرفت. (۱۶) | ||
در مقابل آنان پرده اى آويخت | در مقابل آنان پرده اى آويخت. پس ما روح خود را نزد او فرستاديم كه به صورت انسانى تمام عيار بر او مجسم گشت. (۱۷) | ||
(مريم همين كه او را | (مريم همين كه او را بديد، بترسيد و) گفت: اگر مردى پرهيزكارى (كنايه از اين كه بايد پرهيزكار باشى)، من از سوء قصد تو به خداى رحمان پناه مى برم. (۱۸) | ||
گفت : من فرستاده پروردگار توام تا پسرى | گفت: من فرستاده پروردگار توام تا پسرى پاكيزه به تو عطا كنم. (۱۹) | ||
گفت : چگونه مرا پسرى تواند | گفت: چگونه مرا پسرى تواند شد، با اين كه انسانى به من دست نزده و من خود زناكار نبوده ام. (۲۰) | ||
گفت : پروردگار تو چنين است . فرموده اين بر من آسان | گفت: پروردگار تو چنين است. فرموده اين بر من آسان است، تا آن را براى مردم از جانب خويش آيتى و رحمتى كنيم و كارى است مقرر شده. (۲۱) | ||
پس به او حامله شد، و با وى در مكانى دور گوشه گرفت (۲۲) | پس به او حامله شد، و با وى در مكانى دور گوشه گرفت. (۲۲) | ||
درد | درد زایيدن او را به سوى تنه نخل برد، گفت: اى كاش قبل از اين مُرده بودم، يا چيزى حقير بودم و فراموشم كرده بودند. (۲۳) | ||
پس وى | پس وى را از طرف پایين ندا داد: غم مخور، كه پروردگارت، جلوى تو نهرى جارى ساخت. (۲۴) | ||
تنه درخت را سوى خود تكان | تنه درخت را سوى خود تكان بده، كه خرماى تازه بر تو بيفكند. (۲۵) | ||
بخور و بنوش و چشمت روشن دار، اگر از آدميان كسى را | بخور و بنوش و چشمت روشن دار، اگر از آدميان كسى را ديدى، بگو من براى خدا روزه كلام نذر كرده ام، پس امروز با بشرى سخن نمى گويم. (۲۶) | ||
مولود را كه در بغل گرفته | مولود را كه در بغل گرفته بود، نزد كسان خود آورد، گفتند: اى مريم! حقا كه چيزى شگفت انگيز آورده اى. (۲۷) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۴۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۴۴ </center> | ||
اى خواهر هارون آخر | اى خواهر هارون! آخر پدرت، مرد بدى نبود و مادرت زناكار نبود. (۲۸) | ||
مريم به مولود اشاره | مريم به مولود اشاره كرد. گفتند: چگونه با كسى كه كودك و در گهواره است، سخن گویيم؟ (۲۹) | ||
گفت : من بنده | گفت: من بنده خدايم، مرا كتاب داده و پيغمبر كرده. (۳۰) | ||
و هر جا كه | و هر جا كه باشم، با بركتم كرده است، و به نماز و زكات مادام كه زنده باشم، سفارشم فرموده. (۳۱) | ||
نسبت به مادرم نيكوكارم كرده و | نسبت به مادرم نيكوكارم كرده و گردنكش و نافرمانم نكرده است. (۳۲) | ||
سلام بر | سلام بر من، روزى كه تولد يافته و روزى كه بميرم و روزى كه زنده برانگيخته شوم. (۳۳) | ||
به گفتار | به گفتار راست، عيسى، پسر مريم كه درباره او شك مى كنند، اين است. (۳۴) | ||
نشايد كه خدا فرزندى بگيرد. او | نشايد كه خدا فرزندى بگيرد. او منزه است، چون كارى را اراده فرمايد، فقط به او گويد: باش. پس وجود مى يابد. (۳۵) | ||
خداى | خداى يكتا، پروردگار من و پروردگار شما است. او را بپرستيد، راه راست، اين است. (۳۶) | ||
پس اين دسته ها ميان خودشان اختلاف يافتند، واى بر كسانى كه كافر بوده اند، از حضور يافتن در روزى بزرگ (۳۷) | پس اين دسته ها ميان خودشان اختلاف يافتند، واى بر كسانى كه كافر بوده اند، از حضور يافتن در روزى بزرگ. (۳۷) | ||
روزى كه سوى ما | روزى كه سوى ما آيند، چه خوب شنوند و چه خوب ببينند، ولى آن روز ستمگران در ضلالتى آشكارند. (۳۸) | ||
آنان را از روز ندامت | آنان را از روز ندامت بترسان، آن دم كه كار بگذرد و آن ها بى خبر مانند و باور ندارند. (۳۹) | ||
ما زمين و تمام كسانى را كه بر آن | ما زمين و تمام كسانى را كه بر آن هستند، به ارث مى بريم و همگى به سوى ما باز مى گردند. (۴۰) | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> |
ویرایش