تفسیر:المیزان جلد۱۶ بخش۳۱: تفاوت میان نسخه‌ها

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۳۹۲ </center>

<span id='link247'><span>

إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِئَايَتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكرُوا بهَا خَرُّوا سجَّداً وَ سبَّحُوا بحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ هُمْ لا يَستَكْبرُونَ (۱۵)

تَتَجَافى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِع يَدْعُونَ رَبهُمْ خَوْفاً وَ طمَعاً وَ مِمَّا رَزَقْنَهُمْ يُنفِقُونَ(۱۶)

فَأَعْرِض عَنْهُمْ وَ انتَظِرْ إِنَّهُم مُّنتَظِرُونَ(۳۰)

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۳۹۳ </center>

به آيات ما فقط آن كسانى ايمان دارند كه چون بدان اندرزشان دهند سجده كنان بيفتند، و به ستايش پروردگارشان تسبيح گويند، بدون اينكه تكبر بورزند (۱۵)

پهلوهايشان را از رختخوابها دور مى كنند، پروردگارشان را با بيم و اميد مى خوانند، و از آنچه روزيشان كرديم انفاق مى كنند (۱۶)

هيچ كس نداند به سزاى آن عملها كه مى كرده اند چه مسرتها براى ايشان نهان كرده اند (۱۷)

آنكه مومن است با آنكه عصيان پيشه است چگونه همانند و يكسانند (۱۸)

(هرگز نيستند)، اما كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند، به پاداش اعمال صالح ، منزلگاه پر نعمت در بهشت ابد يابند (۱۹)

اما كسانى كه عصيان ورزيده اند، جايشان جهنم است ، و هر وقت بخواهند از آن برون شوند، بدان جا بازشان گردانند و گويند: عذاب جهنمى را كه تكذيبش مى كرديد بچشيد (۲۰)

ما عذاب نزديك را زودتر از عذاب بزرگ به آنها مى چشانيم ، شايد باز گردند (۲۱)

ستمگرتر از آن كس كه چون به آيه هاى پروردگارش پندش دهند از آن روى برمى گرداند، كيست ؟ ما به يقين از تبهكاران انتقام مى گيريم (۲۲)

موسى را آن كتاب داديم ، از ديدار او به شك مباش ، و آن را براى بنى اسرائيل هدايتى كرديم (۲۳)

و از آنان پيشوايانى كرديم ، كه چون صبور بودند و به آيه هاى ما يقين داشتند، به فرمان ما هدايت مى كردند (۲۴)

پروردگارت روز رستاخيز در مورد چيزهايى كه در آن اختلاف داشته اند ميانشان حكم مى كند (۲۵)

مگر ندانسته اند كه پيش از آنان چه نسلهايى را هلاك كرده ايم ؟ كه اينان در مسكنهايشان گام مى زنند، و بدرستى كه در اين هلاك پيشينيان عبرتهاست ، چرا نمى شنوند؟ (۲۶)

مگر نمى بينند كه ما اين آب را به زمين باير مى رانيم و با آن روئيدنى پديد مى آوريم ، كه حيواناتشان و خودشان نيز از آن مى خورند، چرا نمى بينند؟ (۲۷)

گويند اگر راست مى گوييد پى روزى موعودتان كى مى رسد؟ (۲۸)

روز پيروزى ، كافران را ايمان آوردنشان سود ندهد، و مهلتشان ندهند (۲۹)

از آنان روى بگردان و منتظر باش كه آنها نيز منتظرند (۳۰)

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۳۹۴ </center>

اين آيات بين مؤ منين واقعى و به حقيقت معناى ايمان ، و بين فاسقان و ظالمان فرق مى گذارد، و آثار و لوازم هر يك را بيان نموده سپس ظالمان را به عذاب دنيا تهديد مى كند، و رسول گرامى اش را دستور مى دهد كه منتظر باشد تا فتح و پيروزى فرا رسد، آنگاه سوره مورد بحث ختم مى شود

إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِئَايَتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكرُوا بهَا خَرُّوا سجَّداً وَ سبَّحُوا بحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ هُمْ لا يَستَكْبرُونَ

پس جمله ((انما يومن باياتنا((، ايمان به حقيقت معناى كلمه را منحصر در آنان مى كند، و معنايش اين است كه علامت آمادگى براى ايمان حقيقى چنين و چنان است

<span id='link248'><span>

==از نظر اوصافشان ==

و جمله ((الذين اذا ذكروا بها خروا سجدا((، بيان پاره اى از اوصاف و رفتار مؤ منين است ، اما آنچه مربوط به اوصاف ايشان است ، اين است كه نسبت به مقام ربوبيت پروردگارشان تذلل دارند، و از خضوع در برابر آن مقام و تسبيح و حمد او استكبار نمى ورزند، ((اذا ذكروا بها(( يعنى وقتى به آيات پروردگارشان - كه دلالت بر وحدانيت او در ربوبيت و الوهيت دارد - تذكر داده مى شوند، و همچنين لوازم ربوبيت او را كه همان مساله معاد و دعوت نبى به سوى ايمان و عمل صالح است به يادشان بياورند ((خروا سجدا((، بى اختيار به زمين مى افتند، و به حالت سجده براى خدا در مى آيند تا تذلل و استكانت خود را اظهار كنند. ((و سبحوا بحمد ربهم ((، و او را توام با ثناى جميل از هر نقصى منزه مى دارند