۱۴٬۱۷۸
ویرایش
خط ۱۷۰: | خط ۱۷۰: | ||
==آيات ۲۶ - ۴۵ سوره زخرف == | ==آيات ۲۶ - ۴۵ سوره زخرف == | ||
وَ إِذْ قَالَ | وَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لاَبِيهِ وَ قَوْمِهِ إِنَّنى بَرَاءٌ مِّمَّا تَعْبُدُونَ(۲۶) | ||
إِلّا الَّذِى فَطرَنى فَإِنَّهُ سَيهْدِينِ(۲۷) | |||
وَ جَعَلَهَا كلِمَةَ بَاقِيَةً فى عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ(۲۸) | وَ جَعَلَهَا كلِمَةَ بَاقِيَةً فى عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ(۲۸) | ||
بَلْ مَتَّعْت هَؤُلاءِ وَ ءَابَاءَهُمْ حَتى جَاءَهُمُ الحَْقُّ وَ رَسولٌ مُّبِينٌ(۲۹) | بَلْ مَتَّعْت هَؤُلاءِ وَ ءَابَاءَهُمْ حَتى جَاءَهُمُ الحَْقُّ وَ رَسولٌ مُّبِينٌ(۲۹) | ||
وَ لَمَّا جَاءَهُمُ الحَْقُّ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ وَ إِنَّا بِهِ | وَ لَمَّا جَاءَهُمُ الحَْقُّ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ وَ إِنَّا بِهِ كَافِرُونَ(۳۰) | ||
وَ قَالُوا لَوْ لا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْءَانُ عَلى رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْيَتَينِ عَظِيمٍ(۳۱) | وَ قَالُوا لَوْ لا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْءَانُ عَلى رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْيَتَينِ عَظِيمٍ(۳۱) | ||
أَ هُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَت رَبِّك نحْنُ قَسمْنَا بَيْنهُم مَّعِيشتهُمْ فى الْحَيَوةِ الدُّنْيَا وَ رَفَعْنَا بَعْضهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ | أَ هُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَت رَبِّك نحْنُ قَسمْنَا بَيْنهُم مَّعِيشتهُمْ فى الْحَيَوةِ الدُّنْيَا وَ رَفَعْنَا بَعْضهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِّيَتَّخِذَ بَعْضهُم بَعْضاً سُخْرِيًّا وَ رَحْمَت رَبِّك خَيرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ(۳۲) | ||
وَ لَوْ لا أَن يَكُونَ | وَ لَوْ لا أَن يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَن يَكْفُرُ بِالرَّحْمَانِ لِبُيُوتهِمْ سُقُفاً مِّن فِضةٍ وَ مَعَارِجَ عَلَيهَا يَظهَرُونَ(۳۳) | ||
وَ لِبُيُوتهِمْ | وَ لِبُيُوتهِمْ أَبْوَاباً وَ سُرُراً عَلَيهَا يَتَّكِئُونَ(۳۴) | ||
وَ زُخْرُفاً وَ إِن | وَ زُخْرُفاً وَ إِن كُلُّ ذَلِك لَمَّا مَتَاعُ الحَْيَوةِ الدُّنْيَا وَ الاَخِرَةُ عِندَ رَبِّك لِلْمُتَّقِينَ(۳۵) | ||
وَ مَن يَعْش عَن ذِكْرِ | وَ مَن يَعْش عَن ذِكْرِ الرَّحْمَانِ نُقَيِّض لَهُ شيْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ(۳۶) | ||
وَ إِنهُمْ | وَ إِنهُمْ لَيَصُدُّونهُمْ عَنِ السّبِيلِ وَ يَحْسبُونَ أَنّهُم مُّهْتَدُونَ(۳۷) | ||
حَتىّ إِذَا جَاءَنَا قَالَ يَا لَيْت بَيْنى وَ بَيْنَك بُعْدَ الْمَشرِقَينِ فَبِئْس الْقَرِينُ(۳۸) | |||
وَ لَن | وَ لَن يَنفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذ ظلَمْتُمْ أَنَّكمْ فى الْعَذَابِ مُشترِكُونَ(۳۹) | ||
أَ فَأَنت تُسمِعُ | أَ فَأَنت تُسمِعُ الصُمَّ أَوْ تهْدِى الْعُمْىَ وَ مَن كانَ فى ضلَالٍ مُّبِينٍ(۴۰) | ||
فَإِمَّا نَذْهَبنَّ بِك فَإِنَّا مِنهُم مُّنتَقِمُونَ(۴۱) | فَإِمَّا نَذْهَبنَّ بِك فَإِنَّا مِنهُم مُّنتَقِمُونَ(۴۱) | ||
أَوْ نُرِيَنَّك الَّذِى | أَوْ نُرِيَنَّك الَّذِى وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَيهِم مُّقْتَدِرُونَ(۴۲) | ||
فَاستَمْسِك بِالَّذِى أُوحِىَ إِلَيْك إِنَّك عَلى | فَاستَمْسِك بِالَّذِى أُوحِىَ إِلَيْك إِنَّك عَلى صِرَاطٍ مُّستَقِيمٍ(۴۳) | ||
وَ إِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّك وَ لِقَوْمِك وَ | وَ إِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّك وَ لِقَوْمِك وَ سَوْف تُسئَلُونَ(۴۴) | ||
وَ سئَلْ مَنْ أَرْسلْنَا مِن قَبْلِك مِن رُّسلِنَا أَ جَعَلْنَا مِن دُونِ | وَ سئَلْ مَنْ أَرْسلْنَا مِن قَبْلِك مِن رُّسلِنَا أَ جَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَانِ ءَالِهَةً يُعْبَدُونَ(۴۵) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۱۴۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۱۴۰ </center> | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
و به ياد | و به ياد آر، آن زمان را كه ابراهيم به پدر و قوم خود گفت: من از آنچه مى پرستيد، بيزارم (۲۶). | ||
به جز آن معبودى كه مرا | به جز آن معبودى كه مرا آفريده، كه به زودى هدايتم خواهد كرد (۲۷). | ||
خداى | خداى تعالى، اين يكتاپرستى را در نسل او باقى گذاشت، شايد برگردند (۲۸). | ||
بلكه من اين كفار و پدران ايشان را بهره هاى مادى | بلكه من اين كفار و پدران ايشان را بهره هاى مادى دادم، تا آن كه دين حق و رسولى روشنگر به سويشان آمد (۲۹). | ||
و همين كه با حق روبرو شدند، گفتند: اين نوعى سحر | و همين كه با حق روبرو شدند، گفتند: اين نوعى سحر است، و ما بدان كافريم (۳۰). | ||
(كفار قريش هم ) گفتند: چرا اين قرآن به يكى از مردان بزرگ (مكه و طائف ) نازل نشد (۳۱). | (كفار قريش هم) گفتند: چرا اين قرآن به يكى از مردان بزرگ (مكه و طائف) نازل نشد (۳۱). | ||
مگر اينان | مگر اينان مقسّم رحمت پروردگار تواند؟ اين ماييم كه معيشت انسان ها در زندگى دنيا را تقسيم مى كنيم، و بعضى را به درجاتى بالاتر از بعض ديگر قرار مى دهيم، تا بعضى، بعض ديگر را رام و مسخر خود كنند، و رحمت پروردگار تو از آنچه جمع مى كنند، بهتر است (۳۲). | ||
و اگر نه اين بود كه خواستيم مردم در تحت يك نظام قرار گيرند، براى هر كس كه به رحمان كفر | و اگر نه اين بود كه خواستيم مردم در تحت يك نظام قرار گيرند، براى هر كس كه به رحمان كفر بورزد، خانه هايى داراى سقفى از نقره قرار مى داديم، و پله هايى كه با آن بالا روند، و خودنمايى كنند (۳۳). | ||
و براى خانه | و براى خانه هايشان، درهايى و تخت هايى كه بر آن تكيه دهند (۳۴). | ||
و نيز طلا آلات قرار مى داديم | و نيز طلا آلات قرار مى داديم. چون همۀ اين ها، تنها بهره هاى زندگى دنيا است و آخرت، در نزد پروردگارت، خاصّ مردم با تقوا است (۳۵). | ||
و كسى كه از ياد رحمان خود را به كورى | و كسى كه از ياد رحمان خود را به كورى بزند، شيطانى برايش مقدر مى كنيم، تا همواره قرينش باشد(۳۶). | ||
و همين طايفه اند كه همواره از راه حق جلوگيرى مى كنند، و خيال مى كنند راه درست همان راهى است كه آنان مى روند (۳۷). | و همين طايفه اند كه همواره از راه حق جلوگيرى مى كنند، و خيال مى كنند راه درست همان راهى است كه آنان مى روند (۳۷). | ||
تا | تا آن كه يكى از اينان نزد ما آيد، آن وقت (از درِ پشيمانى و حسرت به قرين خود مى گويد:) اى كاش بين من و تو، فاصله اى به طول ما بين مشرق و مغرب بود (۳۸). | ||
ولى آن | ولى آن روز، ديگر اين حرف ها سودى به حالتان ندارد، چون ستم كرديد، و همه شما در عذاب شريكيد(۳۹). | ||
آيا تو اى پيامبر مى توانى كران را | آيا تو اى پيامبر مى توانى كران را بشنوانى، و يا كوران را هدايت كنى؟ (اگر توانستى، آن وقت مى توانى) گمراهان آشكار را هم هدايت كنى (۴۰). | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۱۴۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۱۴۱ </center> | ||
ما هر وقت | ما هر وقت شده، از ايشان انتقام مى گيريم، هرچند كه تو در دنيا نباشى (۴۱). | ||
و يا در همين زندگى دنيايت به تو نشان مى دهيم آن | و يا در همين زندگى دنيايت به تو نشان مى دهيم آن عذاب ها را كه به ايشان وعده داديم، كه ما بر آنان اقتدار داريم (۴۲). | ||
پس تو به آنچه وحى به سويت شده، تمسك كن كه تو، بر صراطى مستقيم هستى (۴۳). | |||
از رسولانى كه قبل از تو فرستاده | و به درستى كه قرآن ذكرى است براى تو و براى قومت، و به زودى بازخواست خواهيد شد (۴۴). | ||
از رسولانى كه قبل از تو فرستاده بوديم، بپرس: آيا غير از رحمان، خدايانى معين كرده بوديم كه مردم آن ها را بپرستند (۴۵). | |||
ویرایش