بِالطّاغُوت: تفاوت میان نسخه‌ها

اين كلمه هشت بار در قرآن كريم آمده و مراد از آن خدايان دروغين و مردمان متجاوز و طاغى است مثل: [نساء:60]، و مثل [بقره:256]. آن در اصل مصدر است و قبل از اعلال طغيوت (به فتخ طا،غ) بود مثل رغبوت، رهبوت، دحموت. سپس ياء به جاى غين آمد و به واسطه تحرك و انفتاح ما قبل مبدل به الف شد. دليل مصدريّت آن صحت اطلاقش به مفرد و جمع است. (مجمع) گر چه اصل آن مصدر است ولى به جاى فاعل يعنى طاغى به كار مى‏رود. راغب گويد: طاغوت عبارت است از هر متجاوز و هر معبود جز خداى و در واحد و جمع استعمال مى‏شود. در آيه «فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطّاغُوتِ» آن را شيطان، كاهن، ساحر، طاغيان انس و جنّ، بت‏ها، هر معبود دروغين گفته‏اند، قول اول از امام صادق عليه السلام نيز مرورى است و نيز آن در آيه به معنى جمع است.

[[رده:كلمات قرآن]]