طَوْلا
«طَول» (بر وزن قول) در اصل، از مادّه «طول» (بر وزن نور) گرفته شده و به معناى توانایى و رسایى و امکانات مالى و مانند آن آمده است. بنابراین، «أُولُوا الطَّوْلِ»، به معناى کسانى است که داراى قدرت مادى کافى براى حضور در میدان جنگ هستند، و با این حال، مایل بوده اند، در صف افراد ناتوان یعنى: آنها که از نظر جسمى یا مالى توانایى جهاد نداشته اند، بمانند.
اصل این کلمه، از «طُول» (بر وزن پول)، که ضد «عرض» است گرفته شده، و تناسب این دو معنا با یکدیگر روشن است، زیرا توانایى مالى و جسمى، یک نوع کشش و ادامه و طول قدرت را مى رساند.
بعضى از مفسران گفته اند: «ذى الطول» در سوره «مؤمن» به کسى گفته مى شود که نعمتى طولانى به دیگرى مى بخشد،بنابراین معناى آن اخص از معناى «منعم» است.
ریشه کلمه
- طول (۱۰ بار)
قاموس قرآن
(به فتح ط) فضل. قدرت. [غافر:3]. ايضاً آيه [توبه:86]. كه به معنى قدرت و فضل است. [نساء:25]. طول در آيه به معنى زيادت و وسعت در مال است يعنى هر كه از جهت وسعت مال قدرت به نكاح زنان آزاد نداشته باشد از كنيزان نكاح كند. طول به فتح گويا لازمه طول به ضمّ است لذا به فضل و قدرت مخصوص شده است.
