سَار
ریشه کلمه
- سير (۲۷ بار)
قاموس قرآن
راه رفتن. [طور:10] باتفعيل و باء متعدى مىشود مثل [كهف:47]. و نحو [قصص:29]. سيرت: حالت و وضع طبيعى است. [طه:21]. عصا را بگير و نترس حتماً آن را به حالت اول بر مىگردانيم . سيّاره: مؤنث سيّار است به معنى جماعت مسافر نيز آيد (قافله) [مائده:96] يوسف:10و19. در قرآن مجيد بسير و گردش در زمين بسيار سفارش شده است يكى براى عبرت و گردش در آثار گذشتگان مثل [انعام:11]. ايضاً 26 نحل، 69 نمل. و غيره ديگرى براى تفكّر در امر حق و شروع خلقت چنانكه آمده [عنكبوت:20]. آيه صريح است در اينكه گردش و كاوش در زمين شروع خلقت را به انسان خواهد فهماند و آخرت را نيز مىشود از آن قياس گرفت. با گردش در زمين خواهيم ديد چگونه باكتريهاى هوا به باتلاقها ريخته مبدل به كرمها مىشوند. ملخها چگونه نوك دم خود را به زمين فرو برده و در آن تخم مىريزند و آنگاه مبدل به كرم سپس به پروانه و آنگاه به ملخ مىشوند. مىتوان از اينها پى برد و احتمال داد كه موجودات زنده در ابتدا به صورت تخم آفريده شده و آنگاه بزرگ گشته و شروع به تكثير كردهاند و نيز با كاوش در طبقات زمين مىتوان به قهقرى برگشت و اسرار صنع خدا را بدست آورد چه صريح است دستور خدا و چه كم است عبرت و عمل ما؟!!.
