فَرْعُهَا
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
بالا رفتن. «فَرَعَ الْجَبَلَ: صَعَدَهُ» شاخه درخت را به مناسبت بالا رفتن فرع گفتهاند [ابراهيم:24]. مانند درخت پاكى كه ريشهاش در زمين و شاخهاش در آسمان است. راغب گفته آن به مناسبت طول و عرض هر دو گفته مىشود به فرزندان شخص فروع گويند كه از اصل (پدر) منشعب شدهاند. آن يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است.
کلمات نزدیک مکانی
طَيّبَة فِي وَ تُؤْتِي السّمَاء ثَابِت أَصْلُهَا أُکُلَهَا کُل حِين کَشَجَرَة بِإِذْن رَبّهَا کَلِمَة مَثَلا اللّه
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
