روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة-بَابُ مَا جَاءَ فِي مَانِعِ الزَّكَاة

و روي ابان بن تغلب عنه ع انه قال :

دَمَانِ فِي‏ اَلْإِسْلاَمِ‏ حَلاَلٌ مِنَ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لاَ يَقْضِي فِيهِمَا أَحَدٌ حَتَّى يَبْعَثَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ قَائِمَنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ‏ فَإِذَا بَعَثَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ قَائِمَنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ‏ حَكَمَ فِيهِمَا بِحُكْمِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اَلزَّانِي اَلْمُحْصَنُ يَرْجُمُهُ وَ مَانِعُ اَلزَّكَاةِ يَضْرِبُ عُنُقَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۱۱

و ابان بن تغلب از آن امام عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: دو خون در اسلام از جانب خداى تبارك و تعالى حلال است، كه هيچ كس در باره آن قضاوت نمى‏كند تا زمانى كه خداى عزّ و جلّ قائم ما اهل بيت را مبعوث فرمايد، پس چون خداى عزّ و جلّ قائم ما اهل بيت را مبعوث كرد، او در باره آن دو به حكم خداى عزّ و جلّ حكومت ميكند: يكى زانى محصن است كه او را سنگسار ميسازد، و ديگر مانع الزكات است كه گردنش را ميزند.