روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۱۲۱

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن الوشا عن ابان عن ميمون القداح قال قال لي ابو جعفر ع :

اِقْرَأْ قُلْتُ مِنْ أَيِّ شَيْ‏ءٍ أَقْرَأُ قَالَ مِنَ اَلسُّورَةِ اَلتَّاسِعَةِ قَالَ فَجَعَلْتُ أَلْتَمِسُهَا فَقَالَ اِقْرَأْ مِنْ‏ سُورَةِ يُونُسَ‏ قَالَ فَقَرَأْتُ‏ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا اَلْحُسْنى‏ََ وَ زِيََادَةٌ وَ لاََ يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَ لاََ ذِلَّةٌ قَالَ قَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ إِنِّي لَأَعْجَبُ كَيْفَ لاَ أَشِيبُ إِذَا قَرَأْتُ‏ اَلْقُرْآنَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۷۳

از ميمون قداح گويد: امام باقر (ع) به من فرمود: بخوان، گفتم: از چه بخوانم؟ فرمود: از سوره نهم، گويد: من شروع به جستجوى آن كردم، فرمود: از سوره يونس بخوان، من اين آيه را خواندم (۲۶ سوره يونس): «براى آن كسانى كه خوش رفتارى كردند خوشى است و بيش از آن و دژم نسازد چهره آنها را تيرگى و خوارى» فرمود كه: رسول خدا (ص) فرموده است: راستى كه من در عجبم كه مويم سپيد نمى‏شود چون قرآن را مى‏خوانم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۴۲

ميمون قداح گويد: حضرت باقر عليه السّلام بمن فرمود: بخوان، عرضكردم: از چه بخوانم؟ فرمود: از سوره نهم، گويد: من شروع بجستجوى آن كردم فرمود: از سوره يونس بخوان گويد: پس من اين آيه را خواندم: لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنى‏ وَ زِيادَةٌ وَ لا يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَ لا ذِلَّةٌ (آيه ۲۶) فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرموده: كه راستى من در شگفتم كه چگونه هنگامى كه قرآن ميخوانم مويم سپيده نشود؟.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۸۱

حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از وشّاء، از ابان بن ميمون قدّاح روايت كرده است كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام به من فرمود كه: «بخوان». عرض كردم كه: چه چيز بخوانم؟ فرمود كه: «از سوره نهم». راوى مى‏گويد كه: پس شروع كردم كه اين سوره را طلب كنم تا بدانم كه كدام سوره است يا در كجا است. فرمود كه: «از سوره يونس بخوان». پس من اين را خواندم كه: «لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنى‏ وَ زِيادَةٌ وَ لا يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَ لا ذِلَّةٌ» «۲». فرمود كه: «تو را بس است»، و فرمود كه: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: من تعجّب مى‏كنم كه چگونه پير نمى‏شوم چون قرآن را مى‏خوانم». و ترجمه آيه اين است كه: «از براى آنان كه نيكى كردند (يعنى ايمان آوردند و عمل صالح كردند، و از نواهى دورى نمودند و راه حق [را] از دست ندادند) مثوبت [/ پاداش‏] نيكو يا نيكوتر است (كه آن نِعَم دارالسّلام «۳» است) و افزونى از پاداش كه به طريق كرامت عطا فرمايد، و نپوشد روى‏هاى ايشان را گردى و غبارى و نه خوارى» (يعنى روى‏هاى ايشان با كمال طراوت و نهايتِ نِضارت [/ خرمى‏] باشد، و اثر خوارى و مذلّت بر [چهره و] بشره ايشان نباشد). ( ۲). يونس، ۲۶. ( ۳). يعنى نعمت‏هاى جاويد بهشت.