يونس ٥٨

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۳۳ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

بگو: «به فضل و رحمت خدا باید خوشحال شوند؛ که این، از تمام آنچه گردآوری کرده‌اند، بهتر است!»

|بگو: به فضل و رحمت خدا، بايد خوشحال شوند كه اين از آنچه مى‌اندوزند بهتر است
بگو: «به فضل و رحمت خداست كه [مؤمنان‌] بايد شاد شوند.» و اين از هر چه گرد مى‌آورند بهتر است.
بگو که باید منحصرا به فضل و رحمت خدا شادمان شوند (و به نزول قرآن مسرور باشند) که آن بهتر و مفیدتر از ثروتی است که می‌اندوزند.
بگو: [این موعظه، دارو، هدایت و رحمت] به فضل و رحمت خداست، پس باید مؤمنان به آن شاد شوند که آن از همه ثروتی که جمع می کنند، بهتر است.
بگو: به فضل خدا و رحمت او شادمان شوند، زيرا اين دو از هر چه مى‌اندوزند بهتر است.
بگو به فضل و رحمت خدا باید شادمانی کنند که این بهتر است از آنچه می‌اندوزند
بگو: پس بايد تنها به فضل خداى و بخشايش او شاد باشند، [كه‌] آن بهتر است از آنچه- از خواسته دنيا- فراهم مى‌آورند.
بگو: به فضل و رحمت خدا - به همین (نه چیز دیگری) - باید مردمان شادمان شوند. این بهتر از چیزهائی است که (از حطام دنیا) گرد می‌آورند (و روی همدیگر می‌گذارند).
بگو: «فقط به فضل و رحمت خدا، پس تنها به همین (بزرگْ‌فضیلت رحمت ربانی) باید مؤمنان شادمان شوند.» (هم)او از هر چه گرد می‌آورند بهتر است.
بگو به فضل خدا و به رحمتش پس بدین باید شاد شوند آن بهتر است از آنچه گرد می‌آرند


يونس ٥٧ آیه ٥٨ يونس ٥٩
سوره : سوره يونس
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١١
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«فَبِذالِکَ»: برای تأکید معنی است و از لحاظ ترکیبی بدل از (بِفَضْلِ اللهِ وَ بِرَحْمَتِهِ) می‌باشد. «هُوَ»: مرجع آن واژه (ذلِکَ) است. مراد از (فضل و رحمت) ایمان و قرآن است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - قرآن، مظهر فضل خداوند و جلوه رحمت اوست. (یأیها الناس قد جاءتکم موعظة من ربکم ... قل بفضل اللّه و برحمته)

۲ - تنها نعمتى که برخوردارى از آن، باید مایه خوشحالى و شادمانى مؤمنان باشد، قرآن است. (قد جاءتکم موعظة من ربکم ... قل بفضل اللّه و برحمته فبذلک فلیفرحوا)

۳ - نعمت بهره مندى مؤمنان از قرآن، نعمتى است بهتر و با ارزشتر از تمام داراییها و مال و منال دیگران. (قد جاءتکم موعظة من ربکم ... قل بفضل اللّه و برحمته فبذلک فلیفرحوا هو خیر مما یجمعون) در عود ضمیرهاى فاعلى در «یفرحوا» و «یجمعون» سه احتمال است: الف) هر دو ضمیر به «الناس» برگردد. ب) هر دو ضمیر، عاید به «المؤمنین» باشد. ج) ضمیر اول راجع به «المؤمنین» و ضمیر دوم به «الناس» باشد. برداشت فوق مبتنى بر احتمال سوم است.

۴ - قرآن، نعمتى است که مؤمنان با بهره مندى از آن، نباید از تنگدستى خود و دارایى و اندوخته هاى مادى دیگران، اندوهناک باشند. (قد جاءتکم موعظة من ربکم ... فبذلک فلیفرحوا هو خیر مما یجمعون)

۵ - بهره مندى از فضل و رحمت الهى، از تمام اندوخته هاى مادى بهتر است. (قل بفضل اللّه و برحمته ... هو خیر مما یجمعون)

روایات و احادیث

۶ - از رسول خدا (ص) روایت شده است: «من هداه اللّه للاسلام و علّمه القرآن، ثم شکا الفاقة کتب اللّه الفقر بین عینیه إلى یوم یلقاه ثم تلا النبى (ص): « قل بفضل اللّه و برحمته فبذلک فلیفرحوا هو خیر مما یجمعون» من عرض الدنیا من الأموال ;[۱] کسى را که خداوند به اسلام هدایت کرده و قرآن را به او آموخته و پس از آن [آن شخص ]از تنگ دستى شکوه کند، خداوند فقر را تا قیامت در پیشانى او مى نویسد. سپس رسول خدا (ص) این آیه را تلاوت فرمود: «بگو به فضل و رحمت خدا باید خوشحال باشند که این از تمام آنچه جمع مى کنند، بهتر است» و مراد از «آنچه جمع مى کنند» اموال و بهره زیباست».

۷ - «عن ابى حمزة عن ابى جعفر (ع) قال: قلت: « قل بفضل اللّه و برحمته فبذلک فلیفرحوا هو خیر مما یجمعون» فقال: الاقرار بنبوة محمّد (ص) و الایتمام بامیرالمؤمنین (ع) هو خیر مما یجمع هؤلاء فى دنیاهم ;[۲] از ابوحمزه نقل شده که گفت: [در حضور امام باقر (ع) این آیه را تلاوت کردم ] « قل بفضل اللّه ...» امام فرمود: اقرار به نبوت محمّد (ص) و اقتدا به امیرالمؤمنین (ع) بهتر است از چیزهایى که اینان در دنیاى خود جمع مى کنند».

موضوعات مرتبط

  • اطاعت: اهمیّت اطاعت از امام على (ع) ۷
  • امکانات مادى: ارزش امکانات مادى ۵
  • ایمان: اهمیّت ایمان به محمّد (ص) ۷
  • ثروت اندوزى: بىارزشى ثروت اندوزى ۷
  • خدا: اهمیّت رحمت خدا ۵; اهمیّت فضل خدا ۵; نشانه هاى رحمت خدا ۱; نشانه هاى فضل خدا ۱
  • فقر: موجبات فقر ۶
  • قرآن: اهمیّت قرآن ۲; فضیلت قرآن ۲، ۳; ویژگیهاى قرآن ۱، ۴
  • کفران: آثار کفران ۶
  • مؤمنان: عوامل سرور مؤمنان ۲; مؤمنان و قرآن ۲، ۴
  • نعمت: اهمیّت نعمت قرآن ۳، ۴; نعمت قرآن ۲

منابع

  1. الدرالمنثور، ج ۴، ص ۳۶۸; مجمع البیان، ج ۵- ، ص ۱۷۸.
  2. تفسیر عیاشى، ج ۲، ص ۱۲۴، ح ۲۹; نورالثقلین، ج ۲، ص ۳۰۸، ح ۸۸.