يس ١٥
ترجمه
| يس ١٤ | آیه ١٥ | يس ١٦ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«إِنْ أَنتُمْ إِلاّ ...»: (نگا: ابراهیم / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَ فِي اللَّهِ... (۳) وَ مَا مَنَعَ النَّاسَ أَنْ... (۲) ذٰلِکَ بِأَنَّهُ کَانَتْ... (۲)
وَ لَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَراً... (۲) قُلْ کَفَى بِاللَّهِ بَيْنِي وَ... (۱) وَ مَا أَنْزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ... (۲)
تفسیر
- آيات ۱۳ - ۳۲ سوره يس
- انذار و تبشير كسانى كه سواء عليهم ءانذرتهم ام لم تنذرهم به منظور اتمام حجت ورسيدن آنان به كمال شقاوت است
- وجه اينكه در نقل تكذيب پيامبران توسط مشركين فرمود: قالوا ما انتم الا بشر مثلنا و ماانزل الرحمن من شى ء
- معناى جمله : طائركم معكم كه رسولان ع به مكذبان خود گفتند
- سخن درباره مردى كه جاء من اءقصى المدينه
- استدلال تفصيلى بر توحيد و نفى آلهه در اين دو آيه
- دو حجت و برهان عليه مشركين ، در سخن مردى كه اقصاى مدينه آمد: و مالى لا اعبد الذىفطرنى ...
- توضيحى راجع به جنت در آيه قيلادخل الجنة و اينكه خطاب كننده كيست
- موارد استعمال وصف مكرم اكرام شده در آيات قرآن
- هلاك شدن قوم مكذب با صيحه اى واحده
- حسرت و ندامت بر مردى است كه رسولان الهى را استهزاء كرده اند
- رواياتى درباره داستان فرستادگان عيسى ع و مؤ منى كه مردم را به پيروى آن رسولان دعوتت كرد و...
- رواياتى كه مى گويد صديقين سه افضل وافضل آنان على بن ابى طالب ع است
نکات آیه
۱ - مردم انطاکیه، پیامبران الهى را انسان هایى همانند خود مى دانستند و هیچ برترى و امتیازى براى آنان قائل نبودند. (قالوا ما أنتم إلاّ بشر مثلنا) تصریح مردم انطاکیه به مثل و مانند خود بودنِ پیامبران، بیانگر نکته یاد شده است.
۲ - مردم انطاکیه، مسؤولیت پیامبرى را در شأن انسان نمى دانستند و او را شایسته تلقى وحى از جانب خداوند نمى انگاشتند. (قالوا ما أنتم إلاّ بشر مثلنا) برداشت یاد شده از آن جا است که آیه شریفه، در مقام بیان علل و انگیزه هاى تکذیب رسولان الهى از جانب مردم است; همان طور که به این نکته در ذیل آیه تصریح شده است: «ما أنزل الرحمان من شىء إن أنتم إلاّ تکذبون».
۳ - انسان بودن، دلیل رد رسالت رسولان و نادرستى ادعاهاى آنان، در دیدگاه مردم انطاکیه (قالوا ما أنتم إلاّ بشر مثلنا)
۴ - پیامبران الهى، بشرى هم چون دیگر انسان هاى عصر خویش بودند. (قالوا ما أنتم إلاّ بشر مثلنا)
۵ - مردم انطاکیه، نزول چیزى را از ناحیه خداوند رحمان براى عالم دنیا و پدیده هاى آن (انسان و...)، ممکن نمى دانستند. (و ما أنزل الرحمن من شىء)
۶ - مردم انطاکیه، نزول وحى و آمدن پیامى از جانب خداى رحمان بر پیامبران فرستاده شده به سوى خویش را، انکار مى کردند. (و ما أنزل الرحمن من شىء) برداشت یاد شده مبتنى بر این نکته است که چون آیه شریفه در مقام بیان علتِ انکار وحى از سوى کافران است، مقصود از «شىء» همان وحى خواهد بود.
۷ - مردم انطاکیه، به وجود خدا و رحمانیت او معتقد بودند.* (و ما أنزل الرحمن من شىء) تصریح مردم انطاکیه به صفت رحمانیت خدا حاکى از اعتقاد آنان به این حقیقت است.
۸ - رحمان، از اوصاف خداوند است. (الرحمن)
۹ - فرستادن پیامبران، همراه با پیامِ تکلیف آفرین، مخالف رحمانیت خداوند در دیدگاه مردم انطاکیه بود. (و ما أنزل الرحمن من شىء) برخى از مفسران برآنند که ذکر رحمانیت خداوند از سوى مردم انطاکیه، مى تواند به این جهت باشد که آنان، فرستادن پیامبر را ناسازگار با رحمانیت خدا مى پنداشتند; زیرا آمدن پیامبران نوعاً همراه با تکلیف بوده و آنان این کار را با رحمانیت خدا ناسازگار مى دانستند.
۱۰ - هر سه پیامبر فرستاده شده به سوى مردم انطاکیه، مورد تکذیب آنان قرار گرفتند. (إذ أرسلنا إلیهم اثنین فکذّبوهما فعزّزنا بثالث... قالوا ...إن أنتم إلاّتکذبون)
موضوعات مرتبط
- اسماء و صفات: رحمان ۸
- انبیا: بشر بودن انبیا ۱، ۴; تکذیب انبیا ى انطاکیه ۱۰; تکذیب برترى انبیا ۱; موانع بعثت انبیا ۹
- انطاکیه: بینش اهل انطاکیه ۱، ۲، ۳، ۵، ۶، ۹; تاریخ انطاکیه ۱۰; تکذیبگرى اهل انطاکیه ۱۰; خداشناسى اهل انطاکیه ۷; عقیده اهل انطاکیه ۷
- تکلیف: موانع تکلیف ۹
- خدا: آثار رحمانیت خدا ۹
- عقیده: عقیده به رحمانیت خدا ۷
- نبوت: مکذبان نبوت بشر ۲، ۳
- وحى: مکذبان وحى ۵، ۶
