نتایج جستجو

آیات شامل این کلمه «أمکُثُوا» از مادّه «مکث» به معناى توقف کوتاه است. مکث‌ (۷ بار) ماندن. توقف. اقامت. راغب ثَباتٌ مَعَ الْاِنْتِظار گفته است [نمل:22]

تکرار در قرآن: ۲(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... «رَکسْ» (بر وزن مکث) به معناى وارونه کردن چیزى و آن را با سر بر زمین گذاردن است و به معناى باز

تکرار در قرآن: ۳(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... «رکض» (بر وزن مکث) به معناى کوبیدن پا بر زمین، و گاه، به معناى دویدن آمده است; و در اینجا به

مشاهده کرد و به اهل بیت خود (که در بیابان سرد به آتش محتاج بودند) گفت: اندکی مکث کنید که از دور آتشی به چشم دیدم، باشد که یا پاره‌ای از آن آتش بر شما بیاورم

خویش کرد (در راه) آتشی از جانب طور دید، به اهل بیت خود گفت: شما در اینجا مکث کنید که از دور آتشی به نظرم رسید (می‌روم تا) شاید از آن خبری بیاورم یا برای

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... توقف. اقامت. «لَبِثَ بِالْمَكانِ لَبْثاً: مَكَثَ و اَقامَ» راغب ملازمت نيز قيد كرده. [هود:69]. درنگ نكرد تا گوساله بريانى

آیات شامل این کلمه ف‌ (۲۹۹۹ بار) مکث‌ (۷ بار) ماندن. توقف. اقامت. راغب ثَباتٌ مَعَ الْاِنْتِظار گفته است [نمل:22]. هدهد كمى درنگ كرد پس آمد و گفت: دانستم

آیات شامل این کلمه ف‌ (۲۹۹۹ بار) مکث‌ (۷ بار) ماندن. توقف. اقامت. راغب ثَباتٌ مَعَ الْاِنْتِظار گفته است [نمل:22]. هدهد كمى درنگ كرد پس آمد و گفت: دانستم

آیات شامل این کلمه مکث‌ (۷ بار) حَسَنا الّذِين فِيه أَجْرا وَ أَبَدا لَهُم يُنْذِر أَن الصّالِحَات قَالُوا يَعْمَلُون اتّخَذ اللّه الْمُؤْمِنِين در حال

الْقُرْآن عَلَيْهِم عَلَيْک تِلْک أَرْسَلْنَاک قُطّعَت أَحْسَن أَنْت مَن الر مُکْث هٰذَا ظُلْما الْوَعِيد تَوَکّلْت ضَرَب تَنْزِيل فَأَعْرَض نَفَر مَغْفِرَة

آیات شامل این کلمه لبث‌ (۳۱ بار) توقف. اقامت. «لَبِثَ بِالْمَكانِ لَبْثاً: مَكَثَ و اَقامَ» راغب ملازمت نيز قيد كرده. [هود:69]. درنگ نكرد تا گوساله بريانى

تَعلَمُون‌َ (114) فرمود: چه‌ اندازه‌ مكث‌ كرديد ‌در‌ روي‌ زمين‌ شماره‌ سالهاي‌ ‌شما‌ چند سال‌ عمر كرديد گفتند مكث‌ كرديم‌ يك‌ روز ‌ يا ‌ بعض‌ روز، ‌پس‌

آورده‌ام و بعضى سبأ بفتح همزه و بدون آن قرائت نموده‌اند و مكث بضمّ كاف نيز قرائت شده و بعضى مكث كننده را هدهد دانسته‌اند و گفته‌اند آن كمى يا در جاى نزديكى

قول دوم: مراد مكث در عالم برزخ و قبر است كه وقتى مقايسه كنند عذاب برزخ را، نسبت به شدت عذاب قيامت كوتاه شمرند آن را و گويند ده روز بود مكث شما. عاقلترين

را از بعضى آيات استفاده كرد مثلا در آيه [اسراء:106]. «فَرَقْناهُ» و «عَلى مُكْثٍ» قرينه است بر اينكه مراد از «نَزَلْناهُ» انزال تدريجى است. نزول قرآن مجيد

آورده‌ام و بعضى سبأ بفتح همزه و بدون آن قرائت نموده‌اند و مكث بضمّ كاف نيز قرائت شده و بعضى مكث كننده را هدهد دانسته‌اند و گفته‌اند آن كمى يا در جاى نزديكى

بالف و لام مفيد عموم است و در منهج الصادقين است كه خلود اگرچه بحسب وضع بمعنى مكث طويل است ولى اينجا مراد دوام و ثبات ميباشد باجماع امّت و بنظر حقير اين بيان

صالحه‌ ‌را‌ ‌به‌ اينكه‌ ‌از‌ ‌براي‌ ‌آنها‌ ‌است‌ اجر و جزاء نيكويي‌ ‌که‌ مكث‌ ميكنند ‌در‌ ‌او‌ هميشه‌ ابد الآباد (قيّما) صفت‌ كتابست‌ ‌در‌ ‌آيه‌ قبل‌ بعضي‌

مُخْرَج مُدْخَل مُطْمَئِنّين مُعَذّبُوهَا مُعَذّبِين مُهْلِکُوهَا مُوسَى مُکْث مِثْلَهُم نَأَى نَافِلَة نَبْعَث نَجّاکُم نَحْشُرُهُم نَحْن نَخِيل نَدْعُو

بوده‏كه بر ما پوشيده است‏تعيين يكسال فقط در روايات فريقين است و قرآن مدت مكث رامعين نكرده است. مخفى نماند در نظر بود مقدارى از افسانه‏ها كه درباره اين

امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه ابراهيم عليه السّلام سه سال بعد از بشارت مكث فرمود پس بشارت ديگرى آمد از طرف خداوند براى او باسماعيل و آنجا در قرآن تصريح

امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه ابراهيم عليه السّلام سه سال بعد از بشارت مكث فرمود پس بشارت ديگرى آمد از طرف خداوند براى او باسماعيل و آنجا در قرآن تصريح

امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه ابراهيم عليه السّلام سه سال بعد از بشارت مكث فرمود پس بشارت ديگرى آمد از طرف خداوند براى او باسماعيل و آنجا در قرآن تصريح

طرف‌ چپ‌ صحراي‌ محشر، و انطلاق‌ نقل‌ ‌از‌ مكاني‌ ‌است‌ بمكان‌ ديگر بدون‌ مكث‌ و تأمل‌ چنانچه‌ ميفرمايد: يَوم‌َ يَخرُجُون‌َ مِن‌َ الأَجداث‌ِ سِراعاً كَأَنَّهُم‌

طرف‌ چپ‌ صحراي‌ محشر، و انطلاق‌ نقل‌ ‌از‌ مكاني‌ ‌است‌ بمكان‌ ديگر بدون‌ مكث‌ و تأمل‌ چنانچه‌ ميفرمايد: يَوم‌َ يَخرُجُون‌َ مِن‌َ الأَجداث‌ِ سِراعاً كَأَنَّهُم‌

روز، يعنى در جنب درازى مدت آخرت و دائمى بودن آنها در جهنم كوتاه شمرند مدت مكث در دنيا را. خداى تعالى بدين فرمايش آگاه فرمايد بزرگى آنچه به مكذبين و منكرين

طرف‌ چپ‌ صحراي‌ محشر، و انطلاق‌ نقل‌ ‌از‌ مكاني‌ ‌است‌ بمكان‌ ديگر بدون‌ مكث‌ و تأمل‌ چنانچه‌ ميفرمايد: يَوم‌َ يَخرُجُون‌َ مِن‌َ الأَجداث‌ِ سِراعاً كَأَنَّهُم‌

192. و مي‌فرمايد: «وَ قُرآناً فَرَقناه‌ُ لِتَقرَأَه‌ُ عَلَي‌ النّاس‌ِ عَلي‌ مُكث‌ٍ وَ نَزَّلناه‌ُ تَنزِيلًا» بني‌ اسرائيل‌ آيه 107. و ‌غير‌ اينها ‌از‌ آيات‌

بنعم‌ الهي‌ ‌تا‌ زمان‌ بلوغ‌ اجل‌ ‌آنها‌. (تنبيهان‌) «1» مفسرين‌ ‌در‌ مدت‌ مكث‌ يونس‌ ‌در‌ بطن‌ ماهي‌ اختلاف‌ كردند بعضي‌ گفتند هفت‌ روز بعضي‌ بيست‌ روز

تمتع و بهره ببرند. و كلمه «مكث»، به معناى سكونت در مكان است، به تدريج و مرور زمان. و در باب «مكث» - به فتح كاف - و باب «مكث» - به ضمه كاف - و باب تفعل

عليه السّلام در چاه به سن هفت سالگى و رسيدن به پدرش به هشتاد سالگى، و مدت مكث بعد از اجتماع بيست و سه سال و فوت او در صد و بيست سال بود. بنا به قولى وقوع

بسيار دارد تنجيس‌ مسجد حرام‌ ‌است‌ ازاله‌ نجاست‌ ‌از‌ مسجد واجب‌ فوري‌ ‌است‌ مكث‌ جنب‌ و حايض‌ و نفساء ‌در‌ ‌آن‌ حرام‌ ‌است‌ بلكه‌ عبور ‌آنها‌ ‌در‌ بعض‌ مساجد

الاَرْض إِلا مَا شاءَ رَبُّك إِنَّ رَبَّك فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ»: اين آيه مدت مكث و اقامت دوزخيان را در دوزخ بيان مى كند، همچنانكه آيه بعدى كه مى فرمايد: «و

صالحه‌ ‌را‌ ‌به‌ اينكه‌ ‌از‌ ‌براي‌ ‌آنها‌ ‌است‌ اجر و جزاء نيكويي‌ ‌که‌ مكث‌ ميكنند ‌در‌ ‌او‌ هميشه‌ ابد الآباد (قيّما) صفت‌ كتابست‌ ‌در‌ ‌آيه‌ قبل‌ بعضي‌

جماعتى كه به ايشان انس حاصل شود در امكنه موحشه. خلاصه، فرمود: به اهل خود اينجا مكث كنيد تا من خبرى از كسى كه نزد آن آتش باشد بپرسم. أَوْ آتِيكُمْ بِشِهابٍ قَبَسٍ‌:

آنها گمان ميكردند زنده است و از بعضى از روايات استفاده ميشود كه چون مدّت مكث حضرت سليمان باين حال طول كشيد بعضى از مردم قائل بخدائى او شدند چون ديدند نه

آنها گمان ميكردند زنده است و از بعضى از روايات استفاده ميشود كه چون مدّت مكث حضرت سليمان باين حال طول كشيد بعضى از مردم قائل بخدائى او شدند چون ديدند نه

گذاشته، و خدمه هر چه خواهد پيش از سؤال بياورند، و حور العين بر او وارد؛ پس مكث نمايد به مدتى كه خدا بخواهد. بعد از جانب حق تعالى خطاب شود: اى محبان من و

(فاصدع بما تؤمر). وَ قُرْآناً فَرَقْناهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلى‌ مُكْثٍ وَ نَزَّلْناهُ تَنْزِيلاً (106) قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لا تُؤْمِنُوا إِنَّ

الفلق، سوره الناس‌ وَ قُرْآناً فَرَقْناهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلى‌ مُكْثٍ وَ نَزَّلْناهُ تَنْزِيلاً (106) قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لا تُؤْمِنُوا إِنَّ

منقار داشت ، نوح فهميد كه آب از روى زمين فروكش كرده و كم شده است هفت روز ديگر مكث كرد، باز كبوتر را رها ساخت اين دفعه ديگر به نزد نوح برنگشت. و در اول ماه ششصد

نفساء ‌هم‌ ممنوع‌ هستند ‌از‌ دخول‌ ‌در‌ مسجد الحرام‌ و مسجد النّبي‌ و ‌از‌ مكث‌ ‌در‌ ساير مساجد. و ‌اينکه‌ ‌از‌ احكام‌ مسجد ‌است‌ چنانچه‌ تنجيس‌ مساجد ‌هم‌

زمين چقدر از نظر عدد سال مكث كرديد؟ گفتند: يا يك روز، و يا پاره اى از يك روز، بايد از شمارگران بپرسى ، گفت : شما جز اندكى مكث نكرديد اگر دانا مى بوديد)،

إِذَا كَانَتْ لَيْلَةٌ مُظْلِمَةٌ أَوْ مَطَرٌ صَلَّى اَلْمَغْرِبَ ثُمَّ مَكَثَ قَدْرَ مَا يَتَنَفَّلُ اَلنَّاسُ ثُمَّ أَقَامَ مُؤَذِّنُهُ ثُمَّ صَلَّى

اِمْرَأَتَهُ عَلَى طُهْرٍ مِنْ غَيْرِ جِمَاعٍ وَ أَشْهَدَ اَلْيَوْمَ رَجُلاً ثُمَّ مَكَثَ خَمْسَةَ أَيَّامٍ ثُمَّ أَشْهَدَ آخَرَ فَقَالَ إِنَّمَا أُمِرَ أَنْ يُشْهَدَا

نَسَمَةً يُعْتِقُهَا فَقَالَ إِذاً يَظْلِمُ قَوْماً آخَرِينَ حُقُوقَهُمْ ثُمَّ مَكَثَ مَلِيّاً ثُمَّ قَالَ إِلاَّ أَنْ يَكُونَ عَبْداً مُسْلِماً فِي ضَرُورَةٍ

كَانَتْ لَيْلَةٌ مُظْلِمَةٌ وَ رِيحٌ وَ مَطَرٌ صَلَّى اَلْمَغْرِبَ ثُمَّ مَكَثَ قَدْرَ مَا يَتَنَفَّلُ اَلنَّاسُ ثُمَّ أَقَامَ مُؤَذِّنُهُ‏ ثُمَّ صَلَّى

اَللَّهِ ع‏ وَ نَحْنُ عِنْدَهُ عَنْ عَارِيَّةِ اَلْفَرْجِ فَقَالَ حَرَامٌ ثُمَّ مَكَثَ قَلِيلاً ثُمَّ قَالَ لَكِنْ لاَ بَأْسَ بِأَنْ يُحِلَّ اَلرَّجُلُ جَارِيَتَهُ

وَ يُعْتِقُهَا فَقَالَ إِذاً يَظْلِمَ قَوْماً آخَرِينَ حُقُوقَهُمْ ثُمَّ مَكَثَ مَلِيّاً ثُمَّ قَالَ إِلاَّ أَنْ يَكُونَ عَبْداً مُسْلِماً فِي ضَرُورَةٍ

هُوَ جُنُبٌ قَالَ لاَ قُلْتُ فَيُجْنِبُ وَ هُوَ مُخْتَضِبٌ قَالَ لاَ ثُمَّ مَكَثَ قَلِيلاً ثُمَّ قَالَ يَا أَبَا سَعِيدٍ أَ فَلاَ أَدُلُّكَ عَلَى شَيْ‏ءٍ

قَالَ يَا جَعْفَرُ إِذَا أَنَا مِتُّ وَ دَفَنْتَنِي فَادْفِنْهُ مَعِي ثُمَّ مَكَثَ بَعْدَ حِينٍ ثُمَّ اِنْقَلَعَ أَيْضاً آخَرُ فَوَضَعَهُ عَلَى كَفِّهِ ثُمَّ

اِمْرَأَتَهُ عَلَى طُهْرٍ مِنْ غَيْرِ جِمَاعٍ وَ أَشْهَدَ اَلْيَوْمَ رَجُلاً ثُمَّ مَكَثَ خَمْسَةَ أَيَّامٍ ثُمَّ أَشْهَدَ آخَرَ فَقَالَ إِنَّمَا أُمِرَ أَنْ يُشْهَدَا

اَلْعَبْدِ مِنْهُمَا قَالَ فَأَخْرَجَ اَلْغُلاَمُ رَأْسَهُ مُبَادِراً وَ مَكَثَ اَلْآخَرُ فِي اَلثَّقْبِ فَقَالَ‏ عَلِيٌّ ع‏ لِلْغُلاَمِ أَ لَسْتَ‏ تَزْعُمُ

اَلْحَاجَةُ قَالَ هُوَ بِالْخِيَارِ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اَلْعَصْرِ وَ إِنْ مَكَثَ حَتَّى اَلْعَصْرِ ثُمَّ بَدَا لَهُ أَنْ يَصُومَ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ نَوَى

گناهكاران را كور محشور كنيم (۱۰۲) كه آهسته با همديگر گويند بيش از ده روز مكث نكرديم (۱۰۳) بهتر مى دانيم كه چه مى گويند آندم كه از همه بهترشان مى گويند:

متفرّد و تنها بود، بعد از آن، محمد و على و فاطمه را آفريد، و ايشان هزار روزگار مكث كردند. پس همه چيزها را آفريد و ايشان را در هنگام آفريدن آنها، حاضر گردانيد،

و حضرت موسى بن جعفر عليه السلام فرمود: «پس ابراهيم عليه السلام با اين حال مكث فرمود، آن قدرى كه خدا مى‏خواست. بعد از آن، خدا او را شاد كرد و آرام داد به

يُبعَثُون»، جاويد بودن مكث آن جناب است در شكم ماهى، تا روزى كه مبعوث شود و از شكم ماهى بيرون آيد. مانند قبر، كه مردم در آن دفن مى شوند و مكث مى كنند، تا روزى

باقر عليه السلام از پدران بزرگوارش ، از رسول خدا (ص ) روايت كرده كه فرمود: مكث آدم و حوا در بهشت ، از هنگامى كه وارد آن شدند، تا ساعتى كه بيرون شدند تنها

اينكه : بگوييم مراد از خلود در همه جا به معناى مكث طولانى است ولى چيزى كه هست اين است كه در شرك اين مكث طولانى ، ابدى است و در غير آن بالاخره پايان پذير

و همراه تو در راه خدا شهيد شوم. رسول خدا از برايش دعا فرمود. بعد از آن پر مكث نكرد تا آنكه در بعضى ازجنگ‏هاى پيغمبر صلى الله عليه و آله بيرون رفت، و بعد

مؤ منان آگاه به آنها مى گويند شما به فرمان خدا مدتى طولانى تا روز قيامت ، مكث كرده ايد و هم اكنون روز قيامت است ». پاسخ اين ايراد در روايات متعددى چنين

نمايند. پس پيدا شدن اين طريقه در بين يك امت به وراثت نيست بلكه استقرار و مكث روح دينى در يك مدت معتنابه در بين يك امت باعث اين است كه اين طريقه صحيح يا

(( نقل كرده كه فرمود: يعنى داناتر و صالح تر آنان مى گويند: بيش از يك روز مكث نكرديد. و در مجمع البيان از بعضى نقل كرده كه گفته است : مردى از ثقيف از رسول

شده ، از سوى ديگر ظاهر آيه شريفه : «و قرآنا فرقناه لتقراه على الناس ‍ على مكث ، ونزلناه تنزيلا» دلالت دارد بر اينكه قرآن كريم به تدريج و در مجموع مدت دعوت

طول بيست و سه سال نبوّت، كه آيه شريفه «و قرآنا فرقناه لتقرأه على النّاس على مكث و نزّلناه تنزيلا»، نزول تدريجى آن بيان مى كند؛ و همچنين آيه زير كه مى فرمايد:

قبطى به قتلش برسانند سپس مدتى مقرر كه همان ده سال باشد، در مدين پيش شعيب مكث نموده و خدمت كرد، و با يكى از دختران او ازدواج نمود و پس از به سر رساندن آن

چنانكه در آيه ۱۰۶ سوره اسراء مى خوانيم : و قرانا فرقناه لتقرأ ه على الناس على مكث و نزلناه تنزيلا: ما قرآنى بر تو نازل كرديم كه به صورت آياتى جدا از هم مى باشد

آيه «انا انزلناه فى ليلة مباركة » و آيه و قرآنا فرقناه لتقراه على الناس على مكث و نزلناه تنزيلا و آياتى كه در اين معنا هستند بهتر مى سازد تا با آيه مورد بحث

«إِذْ رَءَا نَاراً فَقَالَ لاَهْلِهِ امْكُثُوا إِنى ءَانَست نَاراً...»: ((مكث (( به معناى ((لبث (( است ، و ((آنست (( از ايناس ، به معناى ديدن و يا يافتن

نوشيدن (اركض برجلك هذا مغتسل بارد و شراب ). «اركض » از ماده «ركض » (بر وزن مكث ) به معنى كوبيدن پا بر زمين ، و گاه به معنى دويدن آمده است ، و در اينجا به

است، همچنان كه در جاى ديگر فرموده: «و قرآنا فرقناه لتقرأه على النّاس على مُكث و نزّلناه تنزيلا». و نيز كلمۀ «باسم ربّك»، مفعول فعل «إقرأ» و حرف «باء» در