نتایج جستجو

[نباء:23]. ماندگانند در آن روزگارانى. تلبث نيز به معنى توقف است [احزاب:14]. قول يوم فى ف هم ل کم الا ه ما من ب ک او لبث ها ان علم سنو بعض قد کون لم سوع عدد

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ف هم کم من ل ما ه الى ب ها دنو حيى فى ک قول على نا ثم هن لا قلل وله الا حين ان الله اله کفر اخر متع ربب اتى الذين اذا

اندازه گرفت. ف کون نظر هم ل عقب من فى کم ه ارض الى ا ک ما لم ثم على الله اله قول ى وله لا رئى ب الذين کذب ان کفر انن اخذ سير ها کيف قبل نذر قد ذکر سمو ربب

حقيقتش آن است كه مرا به شكر حريص كن بطوريكه نفس خويش را از كفران باز دارم. قول حتى هم اذا ف ى ن ان نعم ربب جىء على شکر ک ها من اتى التى نمل ما نا طير نور

تبع هدى سبع ت لبس ک يمن عن نعم الذى خسر قتل الا غنى امن يا جحم دين موسى صبر قول ذکو ذلکم غير کثر ذبح

نعوذباللَّه. اسحاق ه ل نا ابراهيم ما جعل من اسباط اسماعيل وهب اول ها کلل قول على يا انن بنو کون اتى ک نبو ى عيسى علم هم هدى اذ فى ان اهل ب الى موسى نزل

الله ل من ه علم ما هم ک عزز ف انن ب فى کم هو ان بين کتب کون الذين الى لا قول ها اتى ايى امن نا حکم نزل ربب شىء ى ارض الا على قد سمو يا انس اذ اهل ائى رسل

رسول «صلى اللّه عليه و آله» گرفته‏اند كه به قوا الميزان همه بى‏دليل است. قول الميزان از همه قوى است جاهليّة الاولى يعنى جاهليّتى كه در اوّل و گذشته بود

افروزان به زدن سم رجوع شود به «عدو». من ف هم ه کم ما ب ل ى ظهر ها سوء انن هو قول وله کون حجب الذين بغى اله هما لا او ا ذلک اول غير على فى ربب نور اتى الله

خود در آورده‏اند خدا كيفرشان مى‏دهد. ما عن هم ل وله اله ه الله ربب علم ف ب قول على من انن سبح سمو ارض لا لسن رسل عون کذب عرش علو کم عزز سئل رحم ک جىء سلم

جىء حلف لو مشى حسب نن يوم ثم نفس جزى علم عدد نبء يدى حسن منع بعد زهق نمم عن قول دنو خير لکن بعث قدم حيى بين ودد خلد شىء فى غلظ قد شهد ثلث تبع خرج حرب صوب

يعنى پيمانه [هود:84]. وفى نا وزن لا ب کيل اذا ى ف ل کم انن هم على قسط ه من قول انس رسل اخو ذلک کون ان عهد بعر مع سئل خير يسر قوم زيد ربب حفظ قسطس لن بخس

مى‏خورند و حتماً وارد آتش مى‏شوند (نعوذ باللَّه). ف ل قرب سکن لا فى ب ذى ه ما قول مول على هم کون طعم ان انن بنو ک کم حسن من سبل ولد وجد اکل اتى سئل الا حضض

الذين جبل مهل اخذ صلى صهر صبب ولى کذب طعم اخر صدق جزى فدى سحب انى هنا ايى قول موه رجع عتل وفق قطع سقى هو سلسل نزل انت معى شکل علم طوع ضلل ظلم هيم کان شوب

وسوس شرر صدر شطن الى لا اله ما هما خلق ظلم ب ضحو علم کون ها قرب نفس بدو جنن قول ملک نحن يا ظما شجر قد هذه جدد ک آدم هل ورى دلل عن

چشمه‏ها و نحو آن ) ها ه من ان حمل کم ل ما ب ک هن ف عن انث لا هم علم وزن انن قول فى کون الله الا سمع ربب اله على رضع کلم حتى ى کتب ثوب رفع بعد حرف وله کره

اَرحامٍ مِنَ الحَرائِرَ» مجمع البيان ذيل آيه فوق. ف من ه کم ل ان ما هم لا اله قول کون ب فى يوم وله ربع الله هن ليل ثنى على الا ک انن ثلث الذين لم ربب اذا صحب

و 16 سوره اعراف. ه من کم هم ل ف ثم الى ب وله ما فى اله انن الله على لا ها قول کون خلق الذين ک بعد کفر نا امن ربب يوم موت جعل ولى قوم ى اذا ان علم رجع توب

است. در مجمع فرموده: قول در كلام عرب موضوع است براى حكايت چنانكه گوئى «قالَ زَيْدٌ - خَرَجَ عَمْرٌو» راغب گويد: قول و قيل يكى است قول بر وجوهى به كار رود

آمده است. سمو ل ه اجل ب ها الله اله من کم هم وله ف ما ربب فى ذکر ک الى انن قول على الا انتم وسم ان لا سبح ثم ى اذا ابو اخر هو کون کلل نبء جىء جرى لم خلق

رحم عرف او ها سمو انن نا الا هم قد کم ک الى زول ا ارض اذا ى بل رزق سرح عرو قول ذلک ختم الذى اجل رسل موت مسک وثق حسب نعم الذين نفق امر التى بلغ حسن طلق کتب

فسد من امر فى قوم ربب ارض شرک کم کون وثق بين اول سوء نا صلو هو لن خشى لم قول سيب يدى نقض حمى ظلم نصر قد اتى خوف اخر الا کفر سرى نکر سلط اوى لکن اخذ طوف

زوج لعل حسن شرک الا ضرر رحم وحد ابراهيم موت ى ک سدس اول ثلث بنو ن سلم ثم قول اتى ربع هن وفى قرب صحب نوح ربب وحى انن عظم امم ظلم موسى جنن ثنى ا حين جنف

انن ى لوم ه من ب کم ما ذلک اله ن وله الله نفس ا هو غير بسط ذکر خوف ل بغى قول بعض فضل ان کون ورى على نا ربب ملک يمن اول قسم حسر لو ک دحر جهنم انا يا الذى

راغب گويد: قول و قيل يكى است قول بر وجوهى به كار رود اظهر آنها كلمه يا كلمات مركب از حروف است كه به وسيله تكلم ظاهر شود مفرد باشد يا مركّب. قول در قرآن در

هم بطل من نزل نفس دنو انن کون ل فى حقق هو ب ف اذا ها کفر ما قرآن جىء زهق ه قول کم حيى قرء ويل نصر ان عذب سلط حلف الله اله لدن دمغ وصف سور ک شفى رحم وله على

وله الله هم شىء فى غرب دون کلل لعل وجد قطع دعو شمس انن صرح نا بين لا ها جند قول وکل يسر خبر اتى موسى مدد هنا لو هنالک بنو هزم سدد رقى لدى ارض على عذب امر

غيره باشد. الله اله وله فى هم ل ه ف من عن لا ب کم الذين انن ما ان ضلل قتل قول صدد على ک کفر هدى ها اخذ امن کون علم ربب نا الى ى سبل تبع جهد بنو رئى نفق

بوده يا چرم يا فلز و غيره. به قولى آنها از چوب بودند و از آسمان آمدند به قول از زمرّد بودند به طول ده ذراع، به قولى از زبرجد سبز و ياقوت سرخ، به قولى دو

پيش از ما نازل شد و ما خواندن آنها غافل بوديم. ل ما ه فى کتب کم هم کون ان قول بين من لا الا انن عن حقق ها نا قبل امر علم ب غفل او خير رسل وله ايى ک اله

الذين ه کم وله ها قدم اله الله من فى امن ما ف هم على نصر کفر اذا اتى ان ربب قول لقى فئد او شىء قد قلب اذ طيب حقق کتب قرر صبر الى مع بعد عند فرع فئى شدد ذوق

کاروان قریش را به اسارت آورد، وگرنه آن حضرت با فتح بَدر نیرومند شده بود، قول ایشان بسیار دلچسب است رجوع شود به «النصّ والاجتهاد ص 182») براى هيچ پيغمبرى

شده. من هم ل ها فى ب ه ف دخل جرى ما کم تحت انن کون لا ک ربب صحب ان نهر عمل قول امن انس خلد نعم وله صلح على الذين اله نا وقى الله اول عن الى عدن ى هما ايى

آيه مؤيد قول اهل تفسير است. ف الله اله وله ه انن من هم على کم الذين ثم ل الى ان رحم امن توب صلح لا عمل ک ربب اول هو ب الا کون غفر بعد ما علم قول ها ى عذب

آمده است. وله اله من الله ه شىء علم ها ل لا الا ف ب ربب کلل ى انن ارض نا قول على ما اتى نفس الذين هم کم فى رحم اول کلف قدر ان کون حکم وسع ذو نفق غفر ک

فرموده: اين قصه خرافى است. ما هاروت علم بابل ب من احد ملک وحد لئک حتى الک قول على انن نزل

شرق ف من ها ربب ب قبل اله شمس ه الى فى ل لا ان وله الله کون ما وجد هم اذا ک قول ارض طلع سبح ليل سبب ذات بلغ زيت بتل غرب برک لون عين خلف ولى کم برر قوم حمء

وجودشان استقرار يافته است. علم فى امن من هم ه وله الم لکن عذب ب اله الله قول الا ل اول ما کفر عتد کلل نزل عند

مى‏گفت: لامِساس لامِساس. رجوع شود به «سمر». ه من هم ل ان ف ب کم اذا ما نا قول ضرر لا فى ى ها انن ک اله الله لم وله عذب سوء ن کون على انس دعو هن نور قبل

لا الله اله وله نصح بلغ رود ما نا حبب لوط لکن نفع امن ا خرج توب ب اذ الى قول علم قوم هما ردد على دلل اذا انن عسى ها عجب حرج ک مع نفق کون عجز انا هم خوف

آیات شامل این کلمه «قول معروف» (گفتار نیک و شایسته)، معناى وسیعى دارد که علاوه بر آنچه گفته شد، هرگونه گفتار باطل، و بیهوده، و گناه آلود، و مخالف حق را

اول: حقاً كه قول كسائى و پيروان اوست. دوم: الاء استفتاحيه كه عقيده ابى حاتم و تابعان اوست. سوم: حرف جواب به منزله «اى» و «نعم» آنگاه قول دوم را اختيار

طبرسى ره در علت تسميه سه قول نقل كرده اولى قول زجّاج است كه حرام سبب استيصال زجّاج است كه حرام سبب استيصال و هلاكت است. دوّمى قول جبائى كه در حرام بركتى

آیات شامل این کلمه «غَوْل» (بر وزن قول) در اصل، به معناى فسادى است که به طور پنهانى در چیزى نفوذ مى کند، و این که به قتل هاى مخفى و ترور در ادبیات عرب

جمع است. ه هم من ف ب کم على ما ان ها کون اذا الذين الله اله ل وله کبر طور قول الا لا ربب ى امن انس ذکر او عن جور جنب نا قرب رسل بنو الذى قعد رجس قوم انن

گفته‏اند به معنى كذب است ولى ظاهراً مراد قول منحرف از حق و قول باطل است اعم از آنكه دروغ باشد يا غير آن و از رديف اوثان و قول زور بدست مى‏آيد كه سخن باطل از نظر

معمولاً در مقابل «علن» قرار مى گیرد. و «راغب» نیز در «مفردات» به ضعیف بودن این قول تصریح کرده است; هر چند بعضى از علماى لغت، به هر دو معنا اشاره کرده اند. سرر

(بر وزن علم و فلس) كه جمع آن شعوب است سه قول هست يكى قبيله بزرگ. در مجمع گويد: آن طائفه بزرگى است مثل مضر و اين قول اكثر مفسران است. دوم‏آن كه شعب كمتراز

كرده‏اند. جمع ارذل نيز آمده است [هود:27]. من ک ل علم ما کم عمر الى ردد کى رئى قول لا تبع نا ى هم وفى الذين بدو الا بعد ب امن کون ا عمل شىء على ثم انن

مرحوم طبرسى قول اول را اختيار كرده و فرمايد: آن از ابوجعفر باقر و امام صادق عليهم السلام مروى است و آن اختيار زيد بن ثابت، ابوسعيد خدرى... و قول ابوحنيفه