نتایج جستجو

آیات شامل این کلمه انن‌ (۱۸۳۵ بار) (بفتح الف) حرفى است بر چهار وجه باشد: حرف مصدرى ناصب مضارع مثل [بقره:184]، يعنى «صومكم خيرلكم». مخفّف از ثقيله مثل [مزّمل:20]،

آیات شامل این کلمه انن‌ (۱۸۳۵ بار) (بكسر الف) بر چهار وجه باشد: 1- حرف شرط كه دو (شرط و جزاء) را جزم دهد، مثل «اِنْ يَنْتَهُوا يُغْفَرْلَهُمْ». 2- مخفف

نکل ه ها هبو هدى هذا هل هلک هم هما همز هن هنء هو هوى هيم وتد وتر وجد وجف وجه وحد وحى ودد ودع ودى وذر ورى وزر وزن وسق وسم وسوس وصد وضع وضن وعد وعى وفق وقت

[مائده:6]. [ص:33]. شروع كرد و بساقها و گردنهاى اسبان دست مى‏كشيد. کم ف ب وجه يدى طيب صعد يمم الى رفق سوق طفق رئس موه عنق قد ى ل على رجل وجد ها فتن لم انن

وسم ل قتل هلک رحم نکف نصارى کون لن وکل امم سمو حقق رود ربب امر الذين ف کلم وجه دون شىء ذلک قد خلو دنو ملک عظم کفر عزير کفى اخر ارض بهت رهب ک جمع يهود قبل

کسب الا الذين او عفو لو جعل يوم صوب بيض اذ ذلک اول حقق ثم هى سوء اخذ نزل وجه بصر ن جزى عبد جيب مع حرق ويل ليس تبب عند لعن عبر ذوق کبر ثعب

لولو مثل موسى فضل عمل على بين جعل کلل سود الک قوم وقد ربب خور اخذ علو لئک وجه اجج ک صلح ملح ضرب شرب ما لم طهر امن هذا الله ربو

آنها در هر دو آيه وجه خدا را ذات خدا گفته‏اند مؤيد آن لفظ «ذُوالجلال» در آيه اول است كه وصف «وجه» آمده نه وصف «ربك» و اين مى‏رساند كه وجه ذوالجلال ذات ذوالجلال

آیات شامل این کلمه «وَجْه» در لغت به معناى «صورت» است و گاهى به معناى «ذات» به کار برده مى شود. بنابراین «وجه اللّه» یعنى ذات خدا. یعنى از آنجا که صورت

بلغ زيت بتل غرب برک لون عين خلف ولى کم برر قوم حمء کما حتى الو کذب ورى ايى وجه هدى بهت جنب کود اذ قرض بحث لکن سود اين هذا التى على يمن نا قضى بين سوء انس

موت هدى اوى ولى ها او دبر ايى مثل نذر ربب توب انن ان کم ل کثر قول ندى ندو وجه ائى فتن خرر فرق وحى هل جهنم کلل لم شرک سوى عند الا خلد وهب دبب شىء علم عذب

عبوديت عبد در برابر مولى و عبوديت بندگان نسبت به خدا وجه تقدم مفعول در «إياك نعبد» و «إياك نستعين» وجه التفات و تغيير سياق آيه «إياك نعبد» از سياق غيبت به

قضا و قدر الهى با توجه به روايات وارده عالم هستى داراى دو وجه است : وجه ضرورت و تقدير و وجه امكان و اختيار معناى فرمايش پيامبر (ص ): ((كل ميسر لما خلق

اينطور جمع هست كه گويند: مسامعه و مَهالبه كه غرض اولاد مسمع و اولاد مهلب باشد وجه ديگر آنست كه: الياس و الياسين دو لغت اند و مراد يكنفر است مثل ميكال و ميكائيل

نموده‌اند و بعضى گفته‌اند مراد از وجه شى‌ء خود و ذات آنست چون عرب از خود چيزى بوجه آن تعبير ميكند و ميگويد وجه الرّأى و وجه التّدبير و اراده ميكند رأى و تدبير

باشید، در همان جا وجه خداست; یعنى، او در همه مکانها حضور دارد. ۵ - هستى، وجه و پرتوى از خداوند است. (و للّه المشرق و المغرب فأینما تولوا فثم وجه اللّه) تفریع

[كهف:8]، [كهف:40]. صحاح آن را خاك گفته و از ثعلب روى زمين (وجه الارض) نقل مى‏كند. قاموس گويد: خاك، يا وجه الارض. راغب گفته: صعيد به روى زمين گفته مى‏شود و به

قضا و قدر الهى با توجه به روايات وارده عالم هستى داراى دو وجه است : وجه ضرورت و تقدير و وجه امكان و اختيار معناى فرمايش پيامبر (ص ): ((كل ميسر لما خلق

كرامت است مى‏ماند رجوع شود به «وجه». آيه [قصص:88]. از آيه ما نحن فيه اعم است. و در «وجه» خواهد آمد. وَ عَلَيْهَا يَبْقَى وَجْه مَن تُکَذّبَان کُل رَبّک رَبّکُمَا

قضا و قدر الهى با توجه به روايات وارده عالم هستى داراى دو وجه است : وجه ضرورت و تقدير و وجه امكان و اختيار معناى فرمايش پيامبر (ص ): ((كل ميسر لما خلق

ضمّ اوّل به معنى مودّت و دوستى است طبرسى آن را موّدت خالص گفته است راغب در وجه آن سه علّت ذكر كرده يكى آنكه دوستى و موّدت در وسط نفس قرار دارد و يا آنكه

عكرمه نقل كرده: علت اين خطاب آن بود كه كفش موسى از پوست ميته خر بود و در وجه سّوم از وجوه چهارگانه مى‏گويد: علّت اين دستور آن است كه پا برهنه بودن علامت

آفريده، و آفرينش انسان را از گِل آغاز كرد؛ آن خدایی که هر چیز را به نیکوترین وجه خلقت کرد و آدمی را نخست از خاک (پست بدین حسن و کمال) بیافرید. همان کسی که

[كهف:8]، [كهف:40]. صحاح آن را خاك گفته و از ثعلب روى زمين (وجه الارض) نقل مى‏كند. قاموس گويد: خاك، يا وجه الارض. راغب گفته: صعيد به روى زمين گفته مى‏شود و به

هارون به بت مذكور اعتقاد نداشت، بلكه فقط از براى اسكات قوم ساخته خود به هيچ وجه نگفت: اين خداست... البته اينها دليل بر ضعف عزم و سستى رأى و رياى شخص عامل

حال بارگیری... سواد به معنى سياهى است [آل عمران:106]. ظاهراً مراد از بياض وجه شادى و از سواد آن اندوه است مثل [قيامة:22-24] آيه 38-40 عبس نيز نظير آن است

نموده‌اند و بعضى گفته‌اند مراد از وجه شى‌ء خود و ذات آنست چون عرب از خود چيزى بوجه آن تعبير ميكند و ميگويد وجه الرّأى و وجه التّدبير و اراده ميكند رأى و تدبير

«قرآن» در میان بوده با این معنا مناسب تر است. در حقیقت آیه مى گوید: به هیچ وجه قرآن جاى تردید و شک نیست; زیرا از هر نظر کامل و بى عیب است، تواریخ و اخبار

قرآن: ۲۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ماندن. [رحمن:27] مى‏ماند وجه پروردگار تو كه صاحب عظمت و اكرام است. [نحل:96] آنچه نزد خداست باقى است. «بقيّه»

ابتدائيه گرفته‏اند يعنى مسح بايد از صعيد شروع شده باشد. مراد از صعيد مطلق وجه الارض است اعم از خاك، سنگ، ريگ و غيره. از جمله «مايُريدُاللَّهُ لِيَجْعَلَ

می‌گویند: تو منزّهی (از این نسبتهای ناروائی که به ساحت مقدّست داده‌اند، ما به هیچ وجه با این گروه ارتباط نداشته‌ایم) و تنها تو یار و یاور ما بوده‌ای نه آنان. بلکه

كه دخترانش زعوراء و ريتاءرا آن دو تزويج كنند. نگارنده گويد اگر اين وجه اثبات شود وجه خوبى است، به قول بعضى مرادش زنان امّت بود كه پيامبر پدر امّت خويش است

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ف قول صرر فى ها ه وجه مرء عجز قبل عقم علم ذلک غلم

كسى را مذمت مى‏كرد گفت «هُوَ اَكْثَرُ ذُنُوباً مِنَ الدَّهْرِ». در نهايه وجه دوّم را گفته است و مى‏گويد: معنى حديث آن است كه اگر شما زمانه را بد گوئى آن

لذا آنها را «اناث» خوانده است «اِنْ يدعون من دونه الّا اِناثاً» راغب خودش وجه دوم را صحيح‏تر دانسته و پسنديده است. در الميزان فرمده: اصنام و تمام معبودهاى

شامل این کلمه حير (۱ بار) سر گردان. [انعام:71] «حارالرجل فى امره يحار: جهل وجه الصواب» راغب آن را مردّد بودن در كار گفته كه همان سرگردانى است . يعنى: آيا

على هم ها ل نعم وکء نظر ثوب کفر لا هل ما فکه عرف ضحک من رئى ظلل حسن ضرب رفق وجه حرير برر امن کون قرب نضر انن الذين جنن شمس برق زوج استبرق صبر يوم فعل ف مثل

اتى سکن ورث ه خلق هو بدل ان شىء رعب نا ثقل حبب نحن ل ارض عدو حرم ب قلب يوم وجه ورى اثم دور مثل فى الله اله سطر قذف خرج ا صيص ظهر

هم ذى الله امن مکن ولى عظم طوع نجو اخر زلف اله وله نعم عرش نثر اذا موسى ک وجه صحب لولو ملک من طود کم کبر علو ب فرق مع اين عند قوى جنن قد ه کلل حسب غرب انن

جمع انن اول ل قدر رسل ک رهق سوء لوط نجو قتر نزل کم يوم کفر اذ هذه فجر بشر وجه مرر نظر کيف ضحک قرى رجز ب نذر نن

بار در قرآن آمده است معنى آيه در «ختم» گذشت. ختم فى من سقى ه نعم مسک نضر وجه ذلک هم ف ل عرف

حرف سكت دانسته و گفته‏اند اصل آن يتسّن از حماء مسنون است. معنى آن به هر دو وجه تغيّر است زيرا گذشت سالها شى‏ء را متغيّر مى‏كند. يعنى طعام و شراب خودت را

ثروتمندبود. نظر راغب اصفهانى در مورد معناى (( وجه )) در: (( وجه الله )) ، (( وجه ربك )) وامثال آن . مراد از (( وجه الله )) ذات خدا نيست ، بلكه هر چيزى كه به

حرمة التصوير به صحت آن تصريح شده است. امّا جريان عيسى «عليه السلام» آن يك وجه استثنايى بود براى اثبات و نشان دادن معجزه. والله العالم. امّا آنچه از حسن

صدر آيه «وَاِذا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ اَجْسامُهُمْ...» بدست مى‏آيد كه در وجه شبه همان تو خالى بودن در نظر است . مُسَنّدَة کَأَنّهُم يَحْسَبُون لِقَوْلِهِم

امن کم ما فى کون ک ل عمل نن لا اتى حقق يوم ان ها رئى کفر انن جمع بين بعض وجه الى ربب صلح کتب اله وله عذب الله خفى وقى صدق اذ عاد سود شقى ثمود ذهب شقو هدى

زيرا سال اجازه براى مشركان سال خوشى بود ولى در آياتى نظير [توبه:126]. ظاهراً وجه فوق ملحوظ نشده است. وَ يُحَرّمُونَه لِيُوَاطِئُوا يُحِلّونَه عَاما مَا عِدّة

می‌نمائیم، به گونه‌ای که اگر آنان بخواهند در راه بر یکدیگر پیشی گیرند، به هیچ وجه نتوانند راه را ببینند. و اگر بخواهیم، همانا بر (چشم‌ها)شان مُهر (نابینایی)

نموده‌اند و بعضى گفته‌اند مراد از وجه شى‌ء خود و ذات آنست چون عرب از خود چيزى بوجه آن تعبير ميكند و ميگويد وجه الرّأى و وجه التّدبير و اراده ميكند رأى و تدبير

قضا و قدر الهى با توجه به روايات وارده عالم هستى داراى دو وجه است : وجه ضرورت و تقدير و وجه امكان و اختيار معناى فرمايش پيامبر (ص ): ((كل ميسر لما خلق