نتایج جستجو

[اعراف:177]. مثلاً ظاهراً به معنى وصف است چنانكه از آيه ماقبل روشن مى‏شود. 8- [زخرف:56]. مثل در آيه به معنى عبرت است كه به صورت مثل سائر آمده يعنى فرعونيان را

زوجيت‏ها است رجوع شود به «عصم». استمساك: به معنى چنگ زدن و قصد نگاه داشتن است.[زخرف:43]. به آنچه بتو وحى شد چنگ بزن. * [مطفّفين:26]. مسك به معنى مشك است كه عطر

ظرف قرآن است عبارت اخراى كتاب مكنون و امّ الكتاب است كه در «اُمّ» ذيل آيه [زخرف:4]. درباره آن صحبت كرده‏ايم. ل فى ه على اخذ من ب لا ها نا کلل ما امر وذر

ظاهراً مراد آن است كه زينت آن از طلا باشد. طلا را به جهت كمال حسن زخرف گفته‏اند زخرف القول سخنى است باطل كه ظاهر آن صدق و راست باطل كه ظاهر آن صدق و راست

زندگى فرعون و فرعونیان و سرنوشت دردناک آنها درس عبرت بزرگى بود، در سوره «زخرف» به عنوان «مثل» براى آیندگان یاد شده است. مثل‌ (۱۶۹ بار) (بروزن فرس) مانند،

نيست لذا قبض و بسط در دست خدا است گر چه كار و تلاش بشر نيز بى‏تأثير نيست‏[زخرف:32] روشن مى‏شود. * [بقره :25].آيه درباره بهشت است كه جون ميوه‏اى به دست آنها

زيد قرين عمرو است در ولادت، در شجاعت، در قدرت و غيره. [زخرف:53]. يا ملائكه با او با هم بيايند. [زخرف:13]. اقران به معنى اطاقه و توانائى است يعنى قرين شدن

مِنْهُمْ تَضْحَكُونَ» است. ولى در آيه 32 زخرف مراد از آن تسخير شده است كه ذيلاً آن را بررسى ميكنيم : * [زخرف:32]. «سُخْرِيّاً» در اين آيه چنانكه گفتيم

«مسخ». «وَ امْضُوا حَيْثُ تُؤمَروُنَ» برويد به مكانيكه دستور داده مى‏شويد. [زخرف:8]. [انفال:38]. ظاهرا مراد از مضى روشن شدن است يعنى حكايت و طريقه مكذبين

اشتها و ميل «لَذَّ الشَّيْىُ لَذاذاً: صارَشَهِيّاً» لَذ و لذيذ وصف آن است. [زخرف:71]. در بهشت هست هر چه دلها آرزو كند و ديدگان محظوظ شود و لذت برد. [محمّد:15]

مى‏گردند با جامها و بطريها و شرابى از معين، اكواب چهار بار در قرآن آمده [زخرف:71]. [واقعة:18]. [انسان:15]. [غاشيه:14]. وَ مُخَلّدُون وِلْدَان عَلَيْهِم

به طور احتمال و ترديد گفته شده ولى نمى‏شود درست باشد زيرا آيات ديگر نظير [زخرف:19]، [صافات:150] صريح‏اند در اينكه مشركان ملائكه را دختران خدا مى‏دانستند

فرموده: در صبر بر ايذاء قومت از آنها پيروى كن. ولى بهتر است آن را اعم بگيريم. [زخرف:23]. ما پدرانمان را بر دينى يافته‏ايم و ما بر آثار آن‏ها پيرويم از اين ماده

شهوة: احبّه و رغب فيه» [انبياء:102]. آنها در آنچه دلشان خواسته پيوسته‏اند. [زخرف:71]. در بهشت است آنچه دلها مى‏خواهد و چشمها لذت مى‏برد. [اعراف:81]. مراد

فرموده: در صبر بر ايذاء قومت از آنها پيروى كن. ولى بهتر است آن را اعم بگيريم. [زخرف:23]. ما پدرانمان را بر دينى يافته‏ايم و ما بر آثار آن‏ها پيرويم از اين ماده

اذانِهِمْ حِجاباً اَنْ تَسْمَعَ» به هر حال منظور از آن خواب رفتن لست. * [زخرف:5]. ضرب عنه به معنى اعراض و رو گرداندن است، معنى آيه در «صفح» گذشت. وَ عَلَيْهِم

باشد [اعراف:38] هر وقت امتى به جهنم داخل شود به امت هم مثل خود، لعنت كند [زخرف:‏48] هيچ آيه بقوم موسى نشان نمى‏داديم مگر اينكه از نظيرش و از آيه پيش بزرگتر

[يونس:87]. و شايد از [يوسف:21]. و از [يوسف:99]. نيز شهر مراد باشد. ولى از [زخرف:51]. ظاهراً مراد مملكت است. * [بقره:61]. اين سخن موسى «عليه السلام» به بنى‏اسرائيل

*** كلمه «غير» گاهى به معنى «لا» و نفى صرف آيد كه در آن اثبات نيست مثل [زخرف:18]. يعنى او در احتجاج فصيح نيست كه تقدير «لامبين» است. گاهى براى اثبات است

«مسخ». «وَ امْضُوا حَيْثُ تُؤمَروُنَ» برويد به مكانيكه دستور داده مى‏شويد. [زخرف:8]. [انفال:38]. ظاهرا مراد از مضى روشن شدن است يعنى حكايت و طريقه مكذبين

لکن امم شىء متع زين شرق ى يوم شرک ظهر صبح اتى عقب فرج غوى ملء سکن علو امر زخرف لعب اخر بنى توب خفى سجد آدم کذب بلو کيف کبر رکب حمل

زوجيت‏ها است رجوع شود به «عصم». استمساك: به معنى چنگ زدن و قصد نگاه داشتن است.[زخرف:43]. به آنچه بتو وحى شد چنگ بزن. * [مطفّفين:26]. مسك به معنى مشك است كه عطر

*** كلمه «غير» گاهى به معنى «لا» و نفى صرف آيد كه در آن اثبات نيست مثل [زخرف:18]. يعنى او در احتجاج فصيح نيست كه تقدير «لامبين» است. گاهى براى اثبات است

است آن را بچشند. و ديگرى مثل حميم و غساق كه هم نوع اند آن را هم بچشند. * [زخرف:70]، [يس:56]. مى‏شود گفت مراد از اين ازدواج زنان دنيوى انسان هستند كه اهل

بارگیری... «برم» به معناى تابیدن و محکم کردن است. ابرام به معنى محكم كردن است [زخرف:79]، يا كارى را محكم كرده‏اند، ما محكم كنندگانيم. اصل آن از محكم كردن ريسمان

معنى دوستى است. خليل: دوست [فرقان:28]، [نساء:125] جمع خليل اخلاء است مثل [زخرف:67] دوستان در آن روز بعضى به بعضى دشمن اند مگر پرهيزگاران. مِن يَخْرُج الْوَدْق

قَيْضاً: شَقَّهُ فَانْشَقَّ» تقييض را تبديل، تقدير و آماده كردن گفته‏اند [زخرف:36]. هر كه از ياد خدا غافل باشد براى او شيطانى مهيّا مى‏كنيم كه به وى قرين

تعيش بها من المطعم و المشرب و ما يكون به الحياة و مايعاش به او فيه» در آيه [زخرف:32]. مراد وسائل زندگى و يا استعدادهاى آدميان است كه آنها نيز وسائل زندگى‏اند

تعيش بها من المطعم و المشرب و ما يكون به الحياة و مايعاش به او فيه» در آيه [زخرف:32]. مراد وسائل زندگى و يا استعدادهاى آدميان است كه آنها نيز وسائل زندگى‏اند

ارزشهای مادی و «زخرف» (طلا و مانند آن) سخن می‌گوید. فضیلت تلاوت سوره:] در حدیثی از پیامبر اسلام صلّی اللّه علیه و اله می‌خوانیم: «کسی که سوره زخرف را تلاوت کند

[واقعة:78-77]. ظاهراً مراد از كتاب مكنون ام الكتاب است كه قرآن از آن نازل گرديده [زخرف:4]. وَ مَا صُدُورُهُم رَبّک يُعْلِنُون يَعْلَم لَيَعْلَم لا يُشْرِکُون إِن

راغب آن است كه اصلاً راز را اظهار نكردند كه نجوى گاهى بعداً آشكار مى‏شود. * [زخرف:80]. نجوى راز گفتن و سرّ حديث مكتوم در نفس است آيه صريح است در اينكه خدا

[يونس:87]. و شايد از [يوسف:21]. و از [يوسف:99]. نيز شهر مراد باشد. ولى از [زخرف:51]. ظاهراً مراد مملكت است. * [بقره:61]. اين سخن موسى «عليه السلام» به بنى‏اسرائيل

آيه اوّل نيز مؤيد اين احتمال است. آيه ذيل دلاللتش روشنتر از آيه قبل است [زخرف:20] پيدا است كه سخن از روى حدس مقابل سخن از روى علم است. * [ذاريات:10-12]

راغب آن است كه اصلاً راز را اظهار نكردند كه نجوى گاهى بعداً آشكار مى‏شود. * [زخرف:80]. نجوى راز گفتن و سرّ حديث مكتوم در نفس است آيه صريح است در اينكه خدا

آرامش در مصباح و اقرب الموارد گويد: «اِتِكأَ اِتِكاءٍ: جَلَسَ مُتَمَكِنّاً» [زخرف:34]. مراد چنانكه در مصاح گفته نشستن به اطمينان است يعنى: سريرهايى كه به اطمينان

و صاحب انتقام است يعنى كار بد را با عقوبت انكار مى‏كند چنانكه راغب گفته [زخرف:55]. چون ما را به خشم آوردند از آنها انتقام گرفتيم، معلوم شد كه انتقام مجازات

گفته نماند همه افعال مضارع اين لفظ در قرآن مجيد از باب نصر ينصر آمده در آيه [زخرف:57]. كه آن به معنى اعراض و از ضرب يضرب آمده است. ولى باآن كه در قرآن‏ها به

از بين بردى حتماًبه تو ايمان مى‏آوريم. نظير آن، آيه ديگرى است كه فرموده [زخرف:49]. 2- [بقره:27-26]. تعبير «عَهْدَاللَّهِ مِنْ بَعْدِ ميثاقِهِ» در آيات

شده بدن را تشكيل مى‏دهند. [عبس:22]. سپس آنگاه كه خواهد او را زنده مى‏كند [زخرف:11]. او که از آسمان آب به اندازه نازل كرد و به وسيله آن سرزمين مرده را زنده

شده بدن را تشكيل مى‏دهند. [عبس:22]. سپس آنگاه كه خواهد او را زنده مى‏كند [زخرف:11]. او که از آسمان آب به اندازه نازل كرد و به وسيله آن سرزمين مرده را زنده

در جماعت اشراف بكار رفته مثل [اعراف:109]. و هم در مطلق جماعت و قوم، مثل [زخرف:46]. كه مراد مطلق قوم فرعون است ولى بيشتر در اشراف قوم بكار رفته است در ملحقات

در جماعت اشراف بكار رفته مثل [اعراف:109]. و هم در مطلق جماعت و قوم، مثل [زخرف:46]. كه مراد مطلق قوم فرعون است ولى بيشتر در اشراف قوم بكار رفته است در ملحقات

مردان از طلا استفاده مى‏كنند. [كهف:31]، همچنين است آيه 23 حج، و 33 فاطر، و 71 زخرف. وَ مِن فِيهَا أَسَاوِر عَلَيْه لُؤْلُؤا يُحَلّوْن فَلَمّا ثُم إِنّه مَا

وسعت نعمت‏هاى بهشتى است و اينكه تمام وسائل راحتى در آن جمع است كه فرموده: [زخرف:71]. و جمله «جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ» مثل «جَنَّاتُ النَّعيم» است. كه راغب

مراد از آن كارهاى خلاف شرع و معاصى است كه به بازى و عبث تشبيه شده‏اند مثل: [زخرف:83]. در اين آيه كارهاى عادى و خلاف آنها چون خارج از مقصد صحيح خدايى است و

بر خدا بسته بلكه ايمان نمى‏آورند. اقاويل جمع اقوال و آن جمع قول است. *** [زخرف:85-88]. «قيلِهِ» مصدر است مثل قول و ضمير آن راجع به رسول خداست و گفته‏اند

را براى زندگى شماآماده كرد و در آن به نفع شما راهها قرارداد چنانكه فرموده [زخرف:10]. آمادگى زمين براى زندگى انسان در شش دوران انجام پذيرفته كه شايد ميليونها

را براى زندگى شماآماده كرد و در آن به نفع شما راهها قرارداد چنانكه فرموده [زخرف:10]. آمادگى زمين براى زندگى انسان در شش دوران انجام پذيرفته كه شايد ميليونها

ظرف قرآن است عبارت اخراى كتاب مكنون و امّ الكتاب است كه در «اُمّ» ذيل آيه [زخرف:4]. درباره آن صحبت كرده‏ايم. فِي مَجِيد مَحْفُوظ قُرْآن هُو مُحِيط بَل وَرَائِهِم