نتایج جستجو

ظَلَمْنَاهُم فَأَهْلَکَتْه مَوَازِينُه يَسْتَطِيعُون عَمِلُوا هُم الْکِتَاب خَفّت الْهُدَى أَلا لَم يُزَکّون فَأَنْسَاهُم فَأَصَابَهُم بَل ذَکَرُوا أَو أَنْزَل

انسان، بى‌فرزند بودن است‌ «خِفْتُ»، ولى اولياى خدا فرزند را بيشتر براى تداوم اهداف معنوى خود مى‌خواهند. «وَلِيًّا» وَ إِنِّي خِفْتُ الْمَوالِيَ مِنْ وَرائِي

آیات شامل این کلمه خفت‌ (۳ بار) (مثل فلس) آهسته سخن گفتن خفوت به ضمّ اوّل به معنى ساكت و آرام شدن است در مصباح گفته «خفت الرجل بصوته» يعنى صدايش را بلند

خوار و ذليل شدند و همانا آيات روشن [خود] را فرستاده‌ايم، و كافران را عذابى خفت‌بار است بى‌گمان، كسانى كه با خدا و فرستاده او مخالفت مى‌كنند ذليل خواهند شد،

او تجاوز نمايد، وى را به آتشى در آورد كه همواره در آن بماند و براى او عذاب خفت بارى خواهد بود و هر كس از خدا و پيامبر او نافرمانى كند و از حدود مقرر او تجاوز

معنى آرامى است در صحاح گويد: «خَفَتِ الصَّوْتُ خُفُوتاً: سَكَنَ» در نهج البلاغه خطبه 147 هست: «ليعظكم هُدُوِّى وَ خُفُتُ اِطْراقى و سكون اطرلفى» تا نصيحت

معنى آرامى است در صحاح گويد: «خَفَتِ الصَّوْتُ خُفُوتاً: سَكَنَ» در نهج البلاغه خطبه 147 هست: «ليعظكم هُدُوِّى وَ خُفُتُ اِطْراقى و سكون اطرلفى» تا نصيحت

تكذيب كردند، براى آنان عذابى خفّت‌بار خواهد بود و كسانى كه كفر ورزيده و نشانه‌هاى ما را دروغ پنداشته‌اند، براى آنان عذابى خفّت‌آور خواهد بود. و آنان که کافر

آیات شامل این کلمه رضع‌ (۱۱ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) أَن فَإِذَا خِفْت مُوسَى عَلَيْه وَ أُم فَأَلْقِيه إِلَى أَوْحَيْنَا فِي يَحْذَرُون الْيَم کَانُوا لا تَخَافِي

کلمه ف‌ (۲۹۹۹ بار) لقى‌ (۱۴۶ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) وَ فِي عَلَيْه لا الْيَم خِفْت فَإِذَا أَرْضِعِيه أَن تَخَافِي مُوسَى أُم تَحْزَنِي إِلَى إِنّا أَوْحَيْنَا

بار) وَ لا تَحْزَنِي الْيَم إِنّا فِي فَأَلْقِيه رَادّوه عَلَيْه إِلَيْک خِفْت جَاعِلُوه فَإِذَا مِن أَرْضِعِيه در حال بارگیری...

لِي امْرَأَتِي لَدُنْک کَانَت يَرِثُنِي وَلِيّا وَرَائِي يَرِث الْمَوَالِي خِفْت إِنّي در حال بارگیری...

را خدا از فضل خويش بدانها ارزانى داشته پنهان مى‌دارند. و براى كافران عذابى خفت بار آماده كرده‌ايم همان كسانى كه بخل مى‌ورزند، و مردم را به بخل وامى‌دارند،

و... تفسیر آیات وَ أَوْحَيْنا إِلى‌ أُمِّ مُوسى‌ أَنْ أَرْضِعِيهِ فَإِذا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَ لا تَخافِي وَ لا تَحْزَنِي إِنَّا رَادُّوهُ

مَرْضِيّة لِسَعْيِهَا فَادْخُلِي رَبّک أَمّا إِلَى لا يَوْمَئِذ قُطُوفُهَا خَفّت ارْجِعِي الْمُطْمَئِنّة جُوع دَانِيَة حِسَابِيَه وُجُوه کُلُوا تَسْمَع عِبَادِي

الْمُفْلِحُون بَعْد عَلَيْهِم لَم بِمَا عَمِل هُو فِيهَا فِي صَالِحا کَان خَفّت يَدْخُلُون مُؤْمِن يَا لَهُم الْجَنّة أَنْزَل الْخَاسِرُون الْفَاسِقُون بِه

بار) ال وَ هُم أُولٰئِک اللّه فَأُولٰئِک مَن مِن مَوَازِينُه الّذِين إِن خَفّت النّاس نَفْسِه لَهُم لا ثَقُلَت رَبّهِم شُح يُوق قُل حِزْب فَمَن أَعَدّ مَا

و غيره خواستند به قولى مراد از آن مصر معروف بود در اينصورت صرف آن در اثر خفّت است چنانكه راغب گفته و به قولى مراد شهرى از شهرها بود يعنى به شهرى از شهرها

مرر لسن ثم يا عزم غنم بعد او حلل ظلم يوم خلف امر ذلک هذا صدر اخذ اهل لدن خفت قوم اذ ذى نفس کلل لم رسل قد بدل ربب حرث عسى س رکب ک لقى اتى غير ضيق

نسب وقت ربع امن رکب جعل رحم طيب کلا عدل اهل ها عن الک عرض کيف بعث زرق جهنم خفت شکر قد اخذ موج جدث علو ذلکم لئک الا عمل کذب مع خبر

حِسَابِيَه جَنّة أَمّا ثَقُلَت قُطُوفُهَا مُلاَق عَالِيَة دَانِيَة أَنّي خَفّت فَأُمّه فَأَمّا الْمَنْفُوش ظَنَنْت إِنّي در حال بارگیری...

بى علف گرديد. ف ان صبح ک هم لا طلق کون ل قسم غدو ندو نوم طوف نن اذ ندى کم خفت ها جنن حرث بلو صحب ربب دخل على ثنى ما من

و غيره خواستند به قولى مراد از آن مصر معروف بود در اينصورت صرف آن در اثر خفّت است چنانكه راغب گفته و به قولى مراد شهرى از شهرها بود يعنى به شهرى از شهرها

معنى خودپسندى است اسم فاعل آن فره (بر وزن كتف) آيد. فراهة به معنى حذاقت، خفّت و ماهر بودن و نشاط است اسم فاعل آن فاره است چنانكه در مجمع گفته [شعراء:149]

غُلاَم لَدُنْک قَال الْکِبَر وَلِيّا يَرِثُنِي عِتِيّا الْمَوَالِي يَکُون خِفْت يَرِث أَنّى کَذٰلِک إِنّي رَب در حال بارگیری...

تندرستى به سجده فراخوانده بودند. دیدگانشان [از ترس‌] فرو افتاده باشد، غبار خفت و خواری بر رخسارشان نشسته، و چنین بود که به سجده دعوت می‌شدند و تندرست بودند

روزى كه آنها را وعده داده بودند. دیدگانشان از [ترس‌] فرو افتاده باشد، غبار خفت و خواری بر رخسارشان نشسته، این همان روزی است که به آنان وعده داده بودند در

را به عذاب (سخت‌تر از اخراج) گرفتار می‌نمود. (بدا به حالشان! گذشته از این خفّت اخراج دنیوی) آنان در آخرت عذاب آتش دوزخ دارند. و اگر خدا جلای وطن را بر آنان

بودند چنان شدند. و به‌راستی آیات روشن (خود) را فرستادیم و برای کافران عذابی خفّت‌بار است. روزی که خدا همه‌ی آنان را (از گورهاشان) برمی‌انگیزد پس به دستاوردهاشان

قرار دهد. به زودى كسانى كه مرتكب گناه شدند، به سزاى اين كه مكر مى‌كردند دچار خفّت در پيشگاه خدا و عذابى و چون آيتى برايشان بيايد، مى‌گويند: «هرگز ايمان نمى‌آوريم

افزارهاى خود را بر زمين نهيد، ولى مواظب خود باشيد. بى گمان، خدا براى كافران عذاب خفت‌آورى آماده كرده است. و هرگاه شخص تو در میان سپاه اسلام باشی و نماز بر آنان

ميبرند: فَمَن‌ ثَقُلَت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ هُم‌ُ المُفلِحُون‌َ وَ مَن‌ خَفَّت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ الَّذِين‌َ خَسِرُوا أَنفُسَهُم‌ بِما كانُوا بِآياتِنا

عقل يافت به اين مقدمات واهيه و تخيلات فاسده قوم خود را در طاعت خود، يا طلب خفت و ذلت نمود از ايشان در منقاد شدن به او، فَأَطاعُوهُ‌: پس فرمانبردار او شدند

که عبرت همگان گردند. تفسیر آیات ۱ - کافران تکذیب گر، از سوى خداوند به عذاب خفت بار تهدید شدند. (سنسمه على الخرطوم) «وَسْم» (از ریشه «نسمه») به معناى داغ

اينها ‌هم‌ دو دسته‌ هستند. يك‌ دسته‌ ثقلت‌ موازينهم‌ اهل‌ نجات‌ و يك‌ دسته‌ خفت‌ موازينهم‌ مورد عتاب‌ و خطاب‌ و گرفتار عذاب‌ مي‌شوند نكته‌ ديگر اينكه‌ جهنم‌

جمله‌ فَمَن‌ ثَقُلَت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ هُم‌ُ المُفلِحُون‌َ وَ مَن‌ خَفَّت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ الَّذِين‌َ خَسِرُوا أَنفُسَهُم‌ فِي‌ جَهَنَّم‌َ

حَيَاتُنَا حِزْب حِسَابُه حِين خَاشِعُون خَالِدُون خَرْجا خَسِرُوا خَشْيَة خَفّت خَلَق خَلَقْنَا خَلَقْنَاکُم خَلْقا خَيْر ذَا ذَات ذَرَأَکُم ذَهَاب ذِکْرِهِم

اهل مكّه تا روز فتح و ظفر و ببين اينك سركشى و طغيانشان را پس بزودى مى‌بينند خفّت و خوارى و جزاى خودشان را چون سوف اينجا براى تهديد است نه تبعيد و نقل شده

ميبرند: فَمَن‌ ثَقُلَت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ هُم‌ُ المُفلِحُون‌َ وَ مَن‌ خَفَّت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ الَّذِين‌َ خَسِرُوا أَنفُسَهُم‌ بِما كانُوا بِآياتِنا

‌است‌ تواضع‌ حد وسط ‌است‌ زياده‌ روي‌ كبر و نخوت‌ ‌است‌ و كوتاهي‌ ذلت‌ و خفت‌ ‌است‌ و هكذا عدل‌ ‌در‌ افعال‌ اتيان‌ بواجبات‌ و ترك‌ محرمات‌ ‌است‌ ‌که‌ انسان‌

پس آنان فرود آيندگان و گداخته شوندگان در آتش جهنّم خواهند بود پس براى مزيد خفّت و ملامت بآنها گفته شود اين جهنّمى است كه شما در دنيا تكذيب مينموديد آنرا

اهل مكّه تا روز فتح و ظفر و ببين اينك سركشى و طغيانشان را پس بزودى مى‌بينند خفّت و خوارى و جزاى خودشان را چون سوف اينجا براى تهديد است نه تبعيد و نقل شده

ميبرند: فَمَن‌ ثَقُلَت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ هُم‌ُ المُفلِحُون‌َ وَ مَن‌ خَفَّت‌ مَوازِينُه‌ُ فَأُولئِك‌َ الَّذِين‌َ خَسِرُوا أَنفُسَهُم‌ بِما كانُوا بِآياتِنا

قسم‌ قبايح‌ عرفيه‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌در‌ نظر نوع‌ زشت‌ و قبيح‌ و موجب‌ سبكي‌ و خفت‌ ميشود ‌که‌ تعبير ‌از‌ ‌آن‌ بمنافيات‌ مروّت‌ ميكنيم‌ و ناقض‌ عدالت‌ ‌است‌

صالح‌ بجا آورده‌ بوديم‌ ‌تا‌ گرفتار همچو روزي‌ نشده‌ بوديم‌، خشوع‌ ذلت‌ و خفت‌ ‌است‌ و بهر طرف‌ ‌که‌ نظر بيندازند عذاب‌ بآنها احاطه‌ كرده‌ چنانچه‌ ميفرمايد:

ميشود و يكدسته كه منكر خدا و روز جزا و مكذّب انبيا و اوصيا بودند با كمال خفّت و خوارى در آتش جهنّم براى عذاب حاضر كرده خواهند شد و هميشه آنجا خواهند بود

صالح‌ بجا آورده‌ بوديم‌ ‌تا‌ گرفتار همچو روزي‌ نشده‌ بوديم‌، خشوع‌ ذلت‌ و خفت‌ ‌است‌ و بهر طرف‌ ‌که‌ نظر بيندازند عذاب‌ بآنها احاطه‌ كرده‌ چنانچه‌ ميفرمايد:

پس آنان فرود آيندگان و گداخته شوندگان در آتش جهنّم خواهند بود پس براى مزيد خفّت و ملامت بآنها گفته شود اين جهنّمى است كه شما در دنيا تكذيب مينموديد آنرا

پس آنان فرود آيندگان و گداخته شوندگان در آتش جهنّم خواهند بود پس براى مزيد خفّت و ملامت بآنها گفته شود اين جهنّمى است كه شما در دنيا تكذيب مينموديد آنرا

ميشود و يكدسته كه منكر خدا و روز جزا و مكذّب انبيا و اوصيا بودند با كمال خفّت و خوارى در آتش جهنّم براى عذاب حاضر كرده خواهند شد و هميشه آنجا خواهند بود