نتایج جستجو

حسب حسن حشر حصى حضض حطم حفر حقب حقق حلق حلقم حمر حمم حنث حور حين حيى حکم خرج خسر خسف خشع خشى خضد خضر خطء خفض خفى خلد خلف خلق خلو خنس خوض خوف خير خيم دبر

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... خرج ل موه عصر ب ه من نزل حبب وهج نبت سرج جنن جعل

ما فى هن ک هما ب ل ليس ها ه اذا خفض هم وله غير سلم الى قول عمل امن اول صلح خرج او اله طير ظلم علم جنح دخل اتى الله ضمم کون طوف بيت ارض بين انتم طلق بغى رحم

ن انس نور اول قبل حکم صرط اخر جعل عذب ذکر ظلم اجل ذلک قلب کلل نن متع ولى خرج موسى اتى تبع اخذ رحم اهل عبد لو کيف لعل خير فرعون غفر وقى حشر عمل يدى لما

و به فكر پيكار با تو نيايند. هم کم قتل ف حيث ما من فى اين لا الا اخذ اله خرج عدو ب وله الله ل ان نن سبل على حبل اما سوى اولاء وقى کون لعن جعل قلل ذلل سنن

قوم زلزل ملک نفس عزز اجر نحن سبح رضو سوق رعد سرح خلق لما س جهد کتب انس شرر خرج ورى علم ليل فلح قلل سبل اخر وقت حقق على ا کما اما الو حمد نفش هى روح طمع

رئى رحم اتى ا بشر وقى هدى ظلم هن توراة ربب قوم ملک عذب کلل هو غلل قتل انس خرج کفر عمل نن يا لم کسب الا الذين او عفو لو جعل يوم صوب بيض اذ ذلک اول حقق ثم

بخصوصى. حليه نيز به معنى زيور است [فاطر:12] من فى ها ه هم سور لبس هو نهر خرج رئى طرو تحت بغى جنن ذهب فلک لحم عدن ل جرى کبر برق او ا دخل خضر متع نور عجل

جنن بين بدل نبو ملک طهر وحد يا وذر نکح متع عدو او يمن علم رضو بنو ذا عين خرج الذى خير انت هذا رحم دخل ربب اکل ثمن ابو صلح رود ظلل صحب بهج کرم فکه لم بثث

اذا شرک يا غنى اذ عمل قد ارض بعض بل کتب هو ابد زين اهل رود لقى يوم غير موسى خرج اول بلغ بصر خرص هما رجع بعث شىء فرى ا نظر فرعون نفق يقن بيد هذه ويل ذلکم اثم

نمم عن قول دنو خير لکن بعث قدم حيى بين ودد خلد شىء فى غلظ قد شهد ثلث تبع خرج حرب صوب وفق صوم قصد قلب

کلل اتى نطف لم عمل ايى نفس عذب عود کيف بعث ترب اخذ اوى شرک قدر دبر عن قد خرج الا غفر کبر بدء متع ائى حسن وقى سوء ا شىء علق جىء دعو حکم موسى کتب وجد اجل

مول الا ذلک سوى هجر قوم سنبل سکن عذب سبع ظلم شىء يا طوع ثم نفس الذى قرب لعل خرج ا اذا بين جعل سوء دعو وجد عمل موت ايى انس حبب رشد ارض رسل حيى لما نن کثر هن

تثبيت مى‏كرد [بقره:265] ظاهراً مراد آنست كه اموال خود را براى خوشنودى خدا خرج مى‏كنند و نفس خود را با ابتغاء مرضاة خدا ثابت مى‏كنند و با منّت و اذيت بعدى

مول س کتب سمو لم اخر متع وجد فرش خصص اذا فرض عفف اياى کثر کرس لدى رغم ملک خرج ضرر اخذ ايى عبد قرب کسب صحب ردد رزق ذلک يى حقق بئس سبل ا عدل جنن وفى ايد قتر

بى‌گمان، كسانى كه كفر ورزيدند، اموال خود را خرج مى‌كنند تا [مردم را] از راه خدا بازدارند. پس به زودى [همه‌] آن را خرج مى‌كنند، و آنگاه حسرتى بر آنان خواهد گشت؛

به معناى «روغن» گرفته شده، و در این گونه موارد، به معناى نرمش و انعطاف به خرج دادن است. و معمولاً این تعبیر، در مورد انعطاف هاى مذموم و منافقانه به کار

ان ه ربب ف رسل من لا الله اله وله نصح بلغ رود ما نا حبب لوط لکن نفع امن ا خرج توب ب اذ الى قول علم قوم هما ردد على دلل اذا انن عسى ها عجب حرج ک مع نفق کون

راه خدا خرج مى‏كنيد خدا به آن دانا است [اسراء:100]. بگو اگر مالك خزائن رحمت پروردگارم بوديد آن وقت از خرج كردن امساك مى‏كرديد از ترس آنكه خرج كنيد تمام

سوارتان كنم، و آنها برگشتند در حالى كه از غم اين كه چيزى ندارند [براى جهاد] خرج كنند چشمانشان اشك مى‌ريخت و [نيز] گناهى نيست بر كسانى كه چون پيش تو آمدند

عاد قرن بين فرعون ل نوح قوم ذلک اخو الم لوط هم کلل عذب کثر ضرب ايکه قبل ظلم خرج کذب نا ک عتد

مرتد و فرارى خود كه به كفار پناهنده شده‌اند] خرج كرده‌ايد، [از كافران‌] مطالبه كنيد، و آنها هم بايد آنچه را خرج كرده‌اند [از شما] مطالبه كنند. اين حكم خداست

پيش آورد. تا توانگر بر وفق توان خود خرج کند و کسی که روزی‌اش تنگ شده است، در همان حد که خداوند به او بخشیده است خرج کند، خداوند بر هیچ کس جز بر وفق آنچه

و شما از كفار] غنيمت يافتيد، پس به كسانى كه همسرانشان رفته‌اند معادل آنچه خرج كرده‌اند [از غنايم‌] بپردازيد. و از خدايى كه به او ايمان داريد بترسيد و در

باز داشتن از راه خداست على هذا ظاهراً مراد از طيّب مالى است كه در راه خدا خرج شده و از خبيث مالى كه براى باز داشتن از راه خدا مصرف شده باشد در اين صورت

ثم يا انس اذا شىء رئى کفر بعض عمل اوى قرى نجو ائى جزى نصر عبد لو هلک حسن خرج اتى کذب فرى عن رحم ن سوء ا کسب ولى قبل الذى هو کلل نظر ضلل هى انتم او نزل

توانایى، در هیچ کارى قبل از وقتش شتاب نمى کند، و در کیفر مجرمان عجله اى به خرج نمى دهد. روحى بزرگ دارد و بر احساسات خویش مسلط است. «راغب» در «مفردات» مى

انبياء را در آلودگى مانند اشخاص معمولى بدانيم . ف ک قول هم بصر ما ل ب ه قوم خرج رجع يا لقى موسى ضلل خطب الى لم بعد عجل ذلک من ها جسد ى غضب قذف اسف فتن قد

که به کفّار پناهنده شده‌اند) خرج کرده‌اید (از کافران) مطالبه کنید و آنها هم باید آنچه را (برای زنان هجرت کرده بر خود) خرج کرده‌اند (از شما) مطالبه کنند

حكيم است و ميان دلهايشان اُلفت انداخت، كه اگر آنچه در روى زمين است همه را خرج مى‌كردى نمى‌توانستى ميان دلهايشان اُلفت برقرار كنى، ولى خدا بود كه ميان آنان

قد علم ما امن هما انتم حقق وقى رئى هن حلى ذهب الله ذلک سوء اله ليل وله سور خرج خلق رجل لولو کون نهر نوم سبت ريش ورى جنن ف ى سندس فلک بطل الى صنع حرير ذوق

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ها خرج دحو من ذلک بعد موه ارض ضحو رعى

است بر ناتوانان و بر بيماران و بر كسانى كه چيزى نمى‌يابند [تا در راه جهاد ] خرج كنند -در صورتى كه براى خدا و پيامبرش خيرخواهى نمايند- هيچ گناهى نيست، [و نيز]

در کارى است که انسان انجام مى دهد; ولى غالباً این کلمه در مورد هزینه ها و خرج ها گفته مى شود. تعبیر به «اسراف» در سوره «طه» ممکن است اشاره به این باشد که

در قرآن: ۲(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ه ى ف فى شرک شطء ب خرج شدد غلظ ک امر اخو سوى زرع کى هارون انجيل على هم سوق مثل

در حال بارگیری... من خلق حمء سنن ه ل انس جنن بشر ف فخر ک کذب قول اذا ى کما خرج ربب علم قد سوى انن مرج حکم الى ملک الو نور قبل نفخ لئک ها سجد کون لم الک

قرآن: ۲(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... کم اخر ه عود ها فى قد من خرج رسل ل رئى ف على اوى ان امن قصف ائى ايى ام وکل روح غرق

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ف جعل هم ه حوى بعد س قرء ک قوم رعى ل خرج حقق الذى هدى ظلم ب لا ثم نسى نا صيح نشء اخذ

است [طارق:6] معنى اين آيه به طور تفصيل در قرآن فقط يكبار آمده است. من خلق خرج موه بين صلب انن ترب ه ما انس نظر

شدد ها نبت شمس بشر الذى ه امن سبع هو اذن انن عصر فوق موه برج هن عيش ل سمو خرج ليل ثجج بنى ارض هم نهر طبق خلف الى دعو برک

ثقل حبب نحن ل ارض عدو حرم ب قلب يوم وجه ورى اثم دور مثل فى الله اله سطر قذف خرج ا صيص ظهر

نقل كرده تهلكه از نوادر مصدرها و بر غيرقياس است. [بقره:195]. در راه خدا مال خرج كنيد و خودتان را به هلاكت نياندازيد و نيكى كنيد كه خدا نيكوكاران را دوست مى‏دارد

مى‏كنيم. اَبْرَصَ وصف برص است. اذن ب کمه برء ى موت الله وله اله حيى اذ طير خرج کون ف کم ها نبء

و يك بار بيش در قرآن نيامده است. ها من قثء ارض نبت ه فوم ما نا عدس ل بصل خرج ک

[حديد:20]. ه ثم رئى ف صفر نبت لون کفر خلف عجب حطم زرع جعل کون غيث ب غوث فى مثل خرج اخر انن ک

است چه دور است آنچه (قيامت) وعده مى‏شويد منظور از دورى استبعاد وقوع آن است. خرج هيهات کم ل انن ما ان عظم وعد هى ترب الا کون حيى موت نا اذا

تفعيل آن هر دو متعدى است (اقرب). هم قعد ف بعث وله قول اله مع الله کره لو لکن خرج عدد ه

بيشتر از دو بار در كلام اللّه نيامده است. ک الى ها من جنح اول بيض يدى غير سوء خرج سير عود س رهب خوف ذانک جيب لا فى ف بره

تكرار حروف آن دلالت بر تكرار فعل دارد. ها زلزل ارض قول امن الذين اذ شدد اذا خرج بلو کم هنالک نفق ثقل هنا ظنن انس هم ضرر وله سوع انن حتى فى بئس شىء قلب رسل

قمص کذب طوفان ان سبح ائى خلص عقب فسد لکن الله قول طوف جىء بل ايى الا سوغ خرج شدد اخذ طعم صدق بطن شرب سال هم اذ عرض ک حمد فصل انتم لو وقى نفس لن کبر قدس