نتایج جستجو

صفر صلح صلصل صلو صلى صور صيف ضحى ضحک ضرع ضلل ضيز طبق طرف طعم طغو طغى طلح طلع طلق طمث طمس طمع طهر طور طوع طوف طوى طير ظلل ظنن ظهر عاد عبد عبر عبس عبقر عجل

و [معارج:40]. رجوع شود به «شَرَقَ» و راجع به آيه [كهف:86]. رجوع شود به «طلع» و «حماء». در كريمه [اعراف:137]. مراد زمين شام و فلسطين است به قرينه «الّتى

گفته: [ق:10]، نخل‏هاى بلند كه ميوه آن روى هم چيده است. ل حصد نخل حبب ها جنن طلع ه رزق نضد ب عبد نبت حيى نا

طلوع چنانكه گفته شد به معنى به روز است به همين مناسبت به ميوه و غنچه و گل طلع گفته مى‏شود كه از درخت ظاهر مى‏شود. [انعام:99]. از درخت خرما از ميوه‏اش خوشه‏هاى

براى فريب مردم اين سخن را گفته است. ف تبع بلغ ل سبب من حتى اذا ب اله ى سمو طلع الذين ثم ه الى ما وله الله هم شىء فى غرب دون کلل لعل وجد قطع دعو شمس انن صرح

در آیه مورد بحث اگر «طلع» به معناى شکوفه هاى خرما باشد «هَضِیم» به معناى در هم فرو رفته است که نشانه پر بار بودن درخت است، و اگر «طلع» به معناى نخستین ثمره

این پوسته مى شکافد و خوشه ظاهر مى شود. گاهى واژه «طلع» به نخستین میوه این درخت نیز گفته مى شود. «طَلْع» از مادّه «طلوع» به این مناسبت است که نخستین میوه

ذکرى ... و النخل باسقت لها طلع نضید) ۳- اهمیت نخل و خرما، در میان درخت ها و میوه ها (فأنبتنا به جنّ-ت ... و النخل باسقت لها طلع نضید) برداشت بالا با توجه

مى‏ترسد و نه از ظلم. 2- [شعراء:147-148]. هضيم را متداخل گفته‏اند. در صحاح گويد:«طلع هضيم» ميوه خرما را آنگاه گويند كه از قشرش خارج نشده و متداخل و بعضى به بعضى

تين هذا ب جنن خلف بلد کلل امن نظر ل دنو انن کم عرش قنو الى فى سوم نبت ها طلع اذا ذلک اوى

نن عذب قارون کلم غرو ويل صبر حرف رجل نا فوق نصارى اخو ثنى شطن قسو ثوب زيل طلع على رود قلب ضلل

ذلک خلق زيد ثم قطر ابو شمس متع فعل غفر هى شىء علم لم لقى وهب نهر بعث جمع طلع نا ردد وصد قلل

قمر نا نن دنو نخل صور دعو خرج زين کذب رجل ظهر يا مثل رحم ايى عن خوف ليل عزل طلع سمو طلق وعد الذى ثم وسم دين انن خضر رئف حيى سلط وجف رسل کفر خلف هى ا صرخ قنو

قرآن مجيد آمده است: نمل:44- قصص:38- غافر:36. ى ل قول ه ف لعل انن ها سبب من طلع دخل مرد هامان لما يا قرر بلغ بنو رئى جعل الى کفر سمو اله ربب عن کشف سوق حسب

وله اخر عذب ان فکه سليمان ذلک سکن رئى دخل نا شدد جند ذکر وقد شىء التى نمل طلع کلا لو هيج غرم زرع غفر ها هم اولى من نحن خلد ام ايى لبب شعر يا

متع ابب خلف وقد ل لم دنو هذا عرش کم کلل نا مسس يى بلد قنو نور سوم درر نظر طلع کوکب انن الى على کان ذلک

سگشان بازوهاى خود را بر آستانه در گشوده بود «اَلْوَصيدُ: اَلْفِناءُ». هم على طلع ب فى نور لو عمد مدد ه ذرع شئم ها انن بسط فئد صحب ل نا ولى کلب شمل التى من

ولى کوب دعو طرف حذر ام شمس اخر خشع کون نهر دخل صلى نصب ائى قطف جرم صحب اوى طلع ضرع قلب هى کما رجو اذن کذب تلو رحم لعل ذکر رضو امم

الو دور جسم بل همم حضر موت وصد روح وى لعن بلغ فرح نحن الذى لکن نن سمع يوم طلع ضعف جوب ثقف

مى‏ترسد و نه از ظلم. 2- [شعراء:147-148]. هضيم را متداخل گفته‏اند. در صحاح گويد:«طلع هضيم» ميوه خرما را آنگاه گويند كه از قشرش خارج نشده و متداخل و بعضى به بعضى

کم ربب لهث ى طيب س سجد ف ل وصد او هوى قلب ترک الله عدد لو رقد تبع حلل اله طلع ارض وله يقظ

شرک قتل حتى ظلم نا وله کون بنى بين الا انس رحم اله عذب شىء جعل خلف لو تلک طلع صرط وحد ک دعو جمع شکک الله على ربب انتم صوب خون الذى قول الى امم مرى امن ردد

ه انس التى وله الذى حجر الله ى اول کم مثل اهل شهد شجر اذ ا انن دئب يى ليس طلع الذين وقى ذات حرب خدد کلل لا درر غير يا ربو زبد خلق کوکب فى برک قوم انتم لما

ملک جرم رسل هذا لعل وقد مکن ما وسم حکم کون لئک إبليس کتب قوم قد خلد شىء موه طلع الا کلل ام الى حسن الک غير علم

قول اذا الله اله وله ل من ف کلا الذين مرر هم سوف انن جنب ب حنف قبر سطر ظلم طلع حتى عن شهد کثر کم لا لهو اول جىء کهف علم شمس نکر کتب توب وثن قد ثم رئى ذات

كرده‏اند كه گويد: به حضرت صادق عليه السلام گفتم: و طلح منضود فرمود: نه و طلع منضود. به نظر نگارنده: طلح درخت موز است چنانكه در صافى و الميزان نيز اختيار

اطهار آنست كه صحيح طلع منضود است يعنى شكوفه چيده شده بالاى هم از درخت خرما اگر چه بنحو معروف ميتوان قرائت نمود چون طلح لغتى است در طلع و بعضى آنرا بدرخت

ذلک سوء يتم بدو اذن دخل فسق انس يا رقب اتى غلل جهنم نبت صرف نجو حلل ها نکر طلع امن لبب اوى جمع ان برء ائى وذر قرر حکم

اطهار آنست كه صحيح طلع منضود است يعنى شكوفه چيده شده بالاى هم از درخت خرما اگر چه بنحو معروف ميتوان قرائت نمود چون طلح لغتى است در طلع و بعضى آنرا بدرخت

اطهار آنست كه صحيح طلع منضود است يعنى شكوفه چيده شده بالاى هم از درخت خرما اگر چه بنحو معروف ميتوان قرائت نمود چون طلح لغتى است در طلع و بعضى آنرا بدرخت

اطهار آنست كه صحيح طلع منضود است يعنى شكوفه چيده شده بالاى هم از درخت خرما اگر چه بنحو معروف ميتوان قرائت نمود چون طلح لغتى است در طلع و بعضى آنرا بدرخت

اطهار آنست كه صحيح طلع منضود است يعنى شكوفه چيده شده بالاى هم از درخت خرما اگر چه بنحو معروف ميتوان قرائت نمود چون طلح لغتى است در طلع و بعضى آنرا بدرخت

اطهار آنست كه صحيح طلع منضود است يعنى شكوفه چيده شده بالاى هم از درخت خرما اگر چه بنحو معروف ميتوان قرائت نمود چون طلح لغتى است در طلع و بعضى آنرا بدرخت

اطهار آنست كه صحيح طلع منضود است يعنى شكوفه چيده شده بالاى هم از درخت خرما اگر چه بنحو معروف ميتوان قرائت نمود چون طلح لغتى است در طلع و بعضى آنرا بدرخت

اطهار آنست كه صحيح طلع منضود است يعنى شكوفه چيده شده بالاى هم از درخت خرما اگر چه بنحو معروف ميتوان قرائت نمود چون طلح لغتى است در طلع و بعضى آنرا بدرخت

اطهار آنست كه صحيح طلع منضود است يعنى شكوفه چيده شده بالاى هم از درخت خرما اگر چه بنحو معروف ميتوان قرائت نمود چون طلح لغتى است در طلع و بعضى آنرا بدرخت

اطهار آنست كه صحيح طلع منضود است يعنى شكوفه چيده شده بالاى هم از درخت خرما اگر چه بنحو معروف ميتوان قرائت نمود چون طلح لغتى است در طلع و بعضى آنرا بدرخت

اطهار آنست كه صحيح طلع منضود است يعنى شكوفه چيده شده بالاى هم از درخت خرما اگر چه بنحو معروف ميتوان قرائت نمود چون طلح لغتى است در طلع و بعضى آنرا بدرخت

آن درختان لطيف و نازك و نرم بود به جهت لطافت ثمر آن. نزد ابن عباس مراد از «طلع» خرمائى است كه آن را كفرى و خيلى لطيف است. نزد بعضى بقدرى لطيف باشد كه چون

کثر کفى وسم ى خلق لما رجل دعو الک لئک ولى سبل نن لو عسى مطر ذلک عشو امر دين طلع حسب حول قضى عرش اوى رعد لقمان ابو مع صدق فوز فوج فقر

اطهار آنست كه صحيح طلع منضود است يعنى شكوفه چيده شده بالاى هم از درخت خرما اگر چه بنحو معروف ميتوان قرائت نمود چون طلح لغتى است در طلع و بعضى آنرا بدرخت

حبّه‌هاى خرما در خوشه بنظم و ترتيب موزون خوشى كه انظار را بخود جلب مينمايد و طلع در لغت عرب بر شكوفه خرما و بر حبه‌هاى منعقد متراكم رويهم چيده شده آن در خوشه‌ها

آیات شامل این کلمه طلع‌ (۱۹ بار) حَتّى الْفَجْر هِي سَلاَم أَمْر کُل مِن رَبّهِم بِإِذْن در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه طلع‌ (۱۹ بار) بَلَغ الشّمْس إِذَا وَجَدَهَا حَتّى سَبَبا تَطْلُع عَلَى أَتْبَع يُسْرا قَوْم ثُم لَم نَجْعَل لَهُم مِن در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه طلع‌ (۱۹ بار) وَجَدَهَا عَلَى الشّمْس قَوْم مَطْلِع لَم بَلَغ نَجْعَل إِذَا لَهُم مِن سَبَبا حَتّى دُونِهَا أَتْبَع سِتْرا در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه حصد (۶ بار) ال وَ النّخْل حَب بَاسِقَات لَهَا جَنّات طَلْع بِه فَأَنْبَتْنَا رِزْقا نَضِيد مُبَارَکا مَاء السّمَاء مِن در حال بارگیری

شامل این کلمه حيى‌ (۱۸۴ بار) بِه وَ بَلْدَة لِلْعِبَاد مَيْتا رِزْقا نَضِيد طَلْع کَذٰلِک الْخُرُوج کَذّبَت لَهَا قَبْلَهُم بَاسِقَات قَوْم النّخْل در حال

آیات شامل این کلمه طلع‌ (۱۹ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) إِلَى السّمَاوَات وَ إِلٰه الْأَسْبَاب أَسْبَاب أَبْلُغ مُوسَى لَعَلّي صَرْحا إِنّي لَأَظُنّه لِي کَاذِبا

آیات شامل این کلمه طلع‌ (۱۹ بار) ها (۱۳۹۹ بار) وَ فِي الْجَحِيم نَخْل کَأَنّه هَضِيم أَصْل رُءُوس مِنْهَا تَنْحِتُون تَخْرُج الشّيَاطِين فَإِنّهُم زُرُوع

این کلمه عبد (۲۷۵ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) وَ ظُلْما يَا رِزْقا نَضِيد يُرِيد طَلْع أَحْيَيْنَا قَوْم بِه لَهَا إِنّي اللّه بَاسِقَات بَلْدَة أَخَاف مَا مَيْتا

[ق:10]، نخل‏هاى بلند كه ميوه آن روى هم چيده است. وَ النّخْل لَهَا الْحَصِيد طَلْع رِزْقا نَضِيد بِه حَب لِلْعِبَاد جَنّات أَحْيَيْنَا فَأَنْبَتْنَا در حال

أَعْنَاقُهُم نَاقَة شَهِيقا کَارِهُون مُمْسِک خَاضِعِين عَاکِفِين لِمُسْتَقَرّ طَلْع

حبّه‌هاى خرما در خوشه بنظم و ترتيب موزون خوشى كه انظار را بخود جلب مينمايد و طلع در لغت عرب بر شكوفه خرما و بر حبه‌هاى منعقد متراكم رويهم چيده شده آن در خوشه‌ها

ابوعبيده است يعنى سنگهايى از جنس سنگهاى سخت كه پى درپى مى‏باريدند. وَ رِزْقا طَلْع لِلْعِبَاد لَهَا بَاسِقَات أَحْيَيْنَا بِه النّخْل بَلْدَة الْحَصِيد مَيْتا

زَوْج زَيّنّاهَا سَائِق سَبّح سَکْرَة سِتّة سِرَاعا شَهِيد شَيْء ضَلاَل طَلْع طُلُوع عَاد عَبْد عَتِيد عَجِبُوا عَجِيب عَلِمْنَا عَنِيد عَنْک عِنْدَنَا

الْجِبالِ بُيُوتاً» و هم رفاه و امنيّت. فارِهِينَ‌ ... آمِنِينَ‌ كلمه‌ى «طلع» به شكوفه‌ى خرما گفته مى‌شود كه قبل از ميوه طلوع مى‌كند و گاهى به نوبَر و

«متراكب» از ريشه‌ى «ركوب»، ميوه‌هاى سوار بر هم و دانه‌هاى درهم فشرده است. «طلع» خوشه‌ى سربسته خرماست و «قِنْوانٌ»، رشته‌هاى باريك كه بعداً خوشه‌هاى خرما

«هذا ربى» فلما افلت ... قال: «لا احب الآفلین» فلما نظر إلى المشرق رأى و قدر طلع القمر قال: «هذا ربى» ... فلما تحرک و زال قال: «لئن لم یهدنى ربى لأکونن من

مزارع‌ ‌آنها‌. (و زروع‌) كشتزارها. (و نخل‌) نخلستانها. (طَلعُها هَضِيم‌ٌ) طلع‌ اول‌ ظهور شي‌ء ‌است‌ مثل‌ طلوع‌ فجر و طلوع‌ شمس‌ و هول‌ مطلع‌ ‌که‌ آثار مرگ‌

مزارع‌ ‌آنها‌. (و زروع‌) كشتزارها. (و نخل‌) نخلستانها. (طَلعُها هَضِيم‌ٌ) طلع‌ اول‌ ظهور شي‌ء ‌است‌ مثل‌ طلوع‌ فجر و طلوع‌ شمس‌ و هول‌ مطلع‌ ‌که‌ آثار مرگ‌

مزارع‌ ‌آنها‌. (و زروع‌) كشتزارها. (و نخل‌) نخلستانها. (طَلعُها هَضِيم‌ٌ) طلع‌ اول‌ ظهور شي‌ء ‌است‌ مثل‌ طلوع‌ فجر و طلوع‌ شمس‌ و هول‌ مطلع‌ ‌که‌ آثار مرگ‌

مزارع‌ ‌آنها‌. (و زروع‌) كشتزارها. (و نخل‌) نخلستانها. (طَلعُها هَضِيم‌ٌ) طلع‌ اول‌ ظهور شي‌ء ‌است‌ مثل‌ طلوع‌ فجر و طلوع‌ شمس‌ و هول‌ مطلع‌ ‌که‌ آثار مرگ‌

فَقَالَ صَلِّ عَلَى شَكِّكَ فَإِذَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَأَوْتِرْ وَ صَلِّ اَلرَّكْعَتَيْنِ وَ إِذَا أَنْتَ قُمْتَ وَ قَدْ طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَابْدَأْ بِالْفَرِيضَةِ

اَلْجَارِيَةَ أَنْ تَنْظُرَ طَلَعَ اَلْفَجْرُ أَمْ لاَ فَتَقُولُ لَمْ يَطْلُعْ فَآكُلُ ثُمَّ أَنْظُرُ فَأَجِدُهُ قَدْ طَلَعَ حِينَ نَظَرَتْ قَالَ تُتِمُّ

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ أَكَلَ أَوْ شَرِبَ بَعْدَ مَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ فَقَالَ إِنْ كَانَ قَامَ فَنَظَرَ وَ لَمْ يَرَ اَلْفَجْرَ

يُقْبِلُ بِوَجْهِهِ‏ عَلَى اَلنَّاسِ فَيَقُولُ يَا مَعْشَرَ اَلنَّاسِ إِذَا طَلَعَ هِلاَلُ‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ غُلَّتْ مَرَدَةُ اَلشَّيَاطِينِ وَ فُتِحَتْ أَبْوَابُ

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ صَلَّى اَلْفَجْرَ حِينَ طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَقَالَ لاَ بَأْسَ‏

قَالَ لِي‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رُبَّمَا قُمْتُ وَ قَدْ طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَأُصَلِّي صَلاَةَ اَللَّيْلِ وَ اَلْوَتْرَ وَ اَلرَّكْعَتَيْنِ قَبْلَ اَلْفَجْرِ

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ صَلَّى اَلْفَجْرَ حِينَ طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَقَالَ لاَ بَأْسَ‏

اَلْغَدَاةِ أَيْنَ مَوْضِعُهُمَا فَقَالَ قَبْلَ طُلُوعِ اَلْفَجْرِ فَإِذَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَقَدْ دَخَلَ وَقْتُ اَلْغَدَاةِ

سَأَلْتُهُ عَنِ اَلرَّجُلِ كَيْفَ يَصْنَعُ إِذَا أَرَادَ اَلسَّفَرَ قَالَ إِذَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ وَ لَمْ يَشْخَصْ فَعَلَيْهِ صِيَامُ ذَلِكَ اَلْيَوْمِ وَ إِنْ

عَلِيٍ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ ع‏ فَقَالَ لَهُ سَعَيْتُ شَوْطاً وَاحِداً ثُمَّ طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَقَالَ صَلِّ ثُمَّ عُدْ فَأَتِمَّ سَعْيَكَ‏

يَغْتَسِلُ حَتَّى يَجِي‏ءَ آخِرُ اَللَّيْلِ وَ هُوَ يَرَى أَنَّ اَلْفَجْرَ قَدْ طَلَعَ قَالَ لاَ يَصُومُ ذَلِكَ اَلْيَوْمَ وَ يَصُومُ غَيْرَهُ

فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ مِنْ أَوَّلِ اَللَّيْلِ فَأَخَّرَ اَلْغُسْلَ حَتَّى طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَكَتَبَ إِلَيَّ بِخَطِّهِ وَ أَنَا أَعْرِفُهُ مَعَ مُصَادِفٍ

اَلْغَدَاةِ أَيْنَ مَوْضِعُهُمَا فَقَالَ قَبْلَ طُلُوعِ اَلْفَجْرِ فَإِذَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَقَدْ دَخَلَ وَقْتُ اَلْغَدَاةِ

مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ ع‏ فَقَالَ لَهُ سَعَيْتُ شَوْطاً ثُمَّ طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَقَالَ صَلِّ ثُمَّ عُدْ فَأَتِمَّ سَعْيَكَ

اِخْتَلَفَ مُوَالُوكَ فِي صَلاَةِ اَلْفَجْرِ فَمِنْهُمْ مَنْ يُصَلِّي إِذَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ اَلْأَوَّلُ اَلْمُسْتَطِيلُ فِي اَلسَّمَاءِ وَ مِنْهُمْ مَنْ

اَلْغَدَاةِ أَيْنَ مَوْضِعُهُمَا فَقَالَ قَبْلَ طُلُوعِ اَلْفَجْرِ فَإِذَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَقَدْ دَخَلَ وَقْتُ اَلْغَدَاةِ

فَابْدَأْ بِالْفَرِيضَتَيْنِ وَ اِقْضِ بَعْدَهُمَا اَلنَّوَافِلَ فَإِذَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَصَلِّ اَلْفَرِيضَةَ ثُمَّ اِقْضِ بَعْدُ مَا شِئْتَ‏

أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ تَسَحَّرَ ثُمَّ خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ وَ قَدْ طَلَعَ اَلْفَجْرُ وَ تَبَيَّنَ فَقَالَ يُتِمُّ صَوْمَهُ ذَلِكَ ثُمَّ لْيَقْضِهِ

فَابْدَأْ بِالْفَرِيضَتَيْنِ وَ اِقْضِ اَلنَّافِلَةَ بَعْدَهُمَا فَإِذَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَصَلِّ اَلْفَرِيضَةَ ثُمَّ اِقْضِ بَعْدُ مَا شِئْتَ‏

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ شَرِبَ بَعْدَ مَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ وَ هُوَ لاَ يَعْلَمُ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ قَالَ يَصُومُ يَوْمَهُ ذَلِكَ وَ يَقْضِي يَوْماً

فَلَمْ يَزَلْ فِي طَوَافِهِ وَ دُعَائِهِ وَ اَلسَّعْيِ وَ اَلدُّعَاءِ حَتَّى طَلَعَ اَلْفَجْرُ فَقَالَ لَيْسَ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ كَانَ فِي طَاعَةِ اَللَّهِ عَزَّ

فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ فِي أَوَّلِ اَللَّيْلِ فَأَخَّرَ اَلْغُسْلَ حَتَّى طَلَعَ اَلْفَجْرُ قَالَ يُتِمُّ صَوْمَهُ وَ لاَ قَضَاءَ عَلَيْهِ‏

مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ اَلرِّضَا ع‏ فَقَالَ لَهُ سَعَيْتُ شَوْطاً ثُمَّ طَلَعَ اَلْفَجْرُ قَالَ صَلِّ ثُمَّ عُدْ فَأَتِمَّ سَعْيَكَ وَ طَوَافُ اَلْفَرِيضَةِ

فَيُسَرِّحُ فِي اَلظُّلْمَةِ اَلظُّلْمَةَ ثُمَّ يَعُودُ إِلَى اَلْمَشْرِقِ فَإِذَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ نَشَرَ جَنَاحَيْهِ فَاسْتَاقَ اَلظُّلْمَةَ مِنَ اَلْمَشْرِقِ

اِخْتَلَفَتْ مُوَالُوكَ فِي صَلاَةِ اَلْفَجْرِ فَمِنْهُمْ مَنْ يُصَلِّي إِذَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ اَلْأَوَّلُ اَلْمُسْتَطِيلُ فِي اَلسَّمَاءِ وَ مِنْهُمْ مَنْ

يَوْمَئِذٍ بِالْعُرَيْضِ‏ فَلَمَّا قَرُبْتُ مِنْ بَابِهِ إِذَا هُوَ قَدْ طَلَعَ عَلَى حِمَارٍ وَ عَلَيْهِ قَمِيصٌ وَ رِدَاءٌ فَلَمَّا نَظَرْتُ إِلَيْهِ

تَقُولُ إِذَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ فَالِقِ اَلْإِصْبَاحِ سُبْحَانَ اَللَّهِ رَبِّ اَلْمَسَاءِ وَ اَلصَّبَاحِ اَللَّهُمَّ صَبِّحْ‏ آلَ مُحَمَّدٍ

أَحَدٌ إِلاَّ رَجُلٌ هَرَبَ فَجَعَلَ يُحَدِّثُ اَلنَّاسَ بِمَا رَأَى إِذَا طَلَعَ عَلَيْهِ طَائِرٌ مِنْهَا فَرَفَعَ رَأْسَهُ فَقَالَ هَذَا اَلطَّيْرُ مِنْهَا

مصاديق جنات است ذكر فرمود، به خاطر اهتمامى است كه عرب به اين درخت دارد و كلمه «طلع » در نخل به منزله گرد گل در ساير درختان است و كلمه «هضيم» - به طورى كه گفته

كارى بخواهد، مى تواند بكند. «طَلعُهَا كَأنّهُ رُؤُسُ الشّيَاطِين» - كلمۀ «طَلع»، به معناى شكوفه ميوه اى است كه در اولين بار، در درخت خرما يا در هر درخت