نتایج جستجو

ندارد يكى از علماء اخلاق در اين باب فرموده است ميانه چون صراط المستقيم است زهر دو جانبش قعر جحيم است بباريكى و تيزى موى و شمشير نه روى گشتن و بودن بر او

حسن بن على عليه السلام را زهر داد، و كنيزى از آن حضرت را نيز زهر داد، و كنيز آن حضرت، زهر را قى كرد، و امّا امام حسن، آن زهر در شكم مباركش ماند و به سبب

از يك زاويه، شرّ ديده مى‌شوند و زاويه‌اى ديگر خير. چنانكه مولوى مى‌گويد: زهر مار، آن مار را باشد حيات‌ ليك آن، آدمى را شد ممات‌ پس بَد مطلق نباشد در جهان‌

الرَّحِيمُ» 4- همه‌ى آفريده‌ها نيكوست. «أَحْسَنَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلَقَهُ» (حتّى زهر در بدن مار يك ارزش است، درست مثل آب دهان كه در دهان انسان نعمت است؛ امّا اگر

كنيد آيا ناگوارى و ناراحتى دارد؟ زيرا مردم معتقدند كه شكنجه مى‏شود و به او زهر خورانده‏اند و بسيار در اين باره سخن مى‏كنند. اين منزل و بستر او است كه در

انواع عذاب مبتلا شدند مانند نمرود و نمروديان كه به تسلط اضعف لشگر الهى پشه، زهر هلاك را چشيدند. وَ أَصْحابِ مَدْيَنَ‌: و اهل مدين كه قوم شعيب بودند به آتش

خاصيتى؛ يكى غذاى بدن‌ تفسير اثنا عشرى، ج‌3، ص: 342 مى‌شود، ديگرى قوت تن، يكى زهر جان‌گزا، ديگرى ترياق فرح‌افزا. آن جان ستاند، اين روح مى‌بخشد، يكى خواب مى‌آورد،

اندوه، و آخرش فنا باشد. ثابت بن سعيد گفته: دنيا چون عقربى است كه دنبال آن جز زهر نيست، به هر كه رسد نيش زند. حق تعالى در بى‌اعتبارى دنيا و سرعت زوال آن تمثيل

امير مؤمنان عليه السّلام شركت جست، و دخترش جعدة (امام) حسن عليه السّلام را زهر خورانيد و پسرش محمد در (ريختن) خون حسين عليه السّلام شركت جست. شرح- اشعث بن

جلّ او را در بيابانى صاف متوقّف ميسازد، و مارى ازنوع مخصوص را كه از شدّت زهر موى سرش ريخته باشد بر او مسلّط ميكند، كه قصد جان او مينمايد، و او از آن مار

جز اينكه يا ترور شود و يا در بستر خود بميرد (يا با شمشير كشته شود و يا با زهر) تا زمانى كه خدا براى اين امر (امامت) كودكى را از ما خاندان مبعوث كند كه ولادت

ان شاء اللَّه، و هر كه پشت سر هر نماز واجب آن را بخواند هيچ حيوانى كه نيش زهر آگين دارد او را زيان نرساند و فرمود: هر كس‏ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ را بين

سر مى زند كه بااعتياد و تمرين ، نيروى انجام آنرا يافته اند، مثلا ميتوانند زهر كشنده را بخورند و يا بار سنگين و خارج از طاقت يك انسان عادى را بردارند، و

ضمن شكوه و عظمتى به بتها بخشند كه آبروى بر باد رفته آنها شايد برگردد، و نيز زهر چشمى از همه مخالفان خود بگيرند كه اين حادثه ديگر در تاريخ بابل تكرار نگردد،

پيروزى فكر اين مطلب كه روزى اين زندگى پايان مى يابد، شهد زندگى را در كام آنان زهر مى كند، و هميشه از اين نظر نگرانند. تفسير نمونه ، جلد۱، صفحه : ۳۵۹ ۲ افرادى

درخت ، يك اثر ضرورى ، و خاصيت تكوينى آن خوردن بوده ، عينا مانند مردن بدنبال زهر خوردن ، و سوختن بدنبال در آتش افتادن ، همچنانكه در همه موارد تكليف ارشادى

اين قوانين بريزيم . فى المثل طبيب مى تواند انگشت انسانى را به خاطر اينكه زهر به قلب او تفسير نمونه جلد ۱۲ صفحه ۵۰۸ سرايت نكند قطع نمايد، ولى آيا هيچكس