نتایج جستجو

رود نبء ذکر مسس امر ارض کذب حمم دخل بين نزل نظر صوب هى ابراهيم خوف عاد ذا ذو ن قلب سوع سخر هدى توب ضلل

الذى ا ان کلل نا رسل على وعى ظلم ارض بطل غفر رئى ذلک انس ام قنت نظر دين شىء ذو هدى خرج نشء وعد مرر ودد هزء جىء لم بين ها عن غيب شدد عرش سمو امن کتب طين حسن

آفرينش يا لوح محفوظ- روزى كه آسمانها و زمين را بيافريد از آنها چهار ماه- ذو القعده و ذو الحجه و محرم و رجب- حرام- شكوهمند و با حرمت- است. اين است آيين استوار

صبر خير قوى جرم حکم دبر ذنب نکص عبد فکک درى هما قوم نفق شىء مکر ردد ا تلک ذو نفس ضرر حلم بل موت حيى اولاء هجر اخو ائى ظلل يوم نهر ايى

در سايه حكومتى كه پايه هايش محكم بود. فرعون کم جعل قوم الذين ثمود خلق جبل ذو ذى مهد طغو ودى ارض طغى زوج لوط ب عاد فى صحب صخر ف بلد لم ايکه نوم نوح کثر

[اعراف:183]. [ذاريات:58]. [قلم:45]. هم انن ى ل کيد ف ا ام سئل قوى لم علم فکر الذين ذو ملو ذنب ما رزق من اجر ظلم هو لا ب وله صحب اله مثل غرم الله

قرء بل قرآن هو هم ه جىء فعل فى ف لوح حمد عجب عرش ل لما ودد ان ما ذهب حفظ ذو هل رود غفر من ق انن عن بيت حوط عود ابراهيم اتى ورى ک روع نذر بدء اهل کم على

اجر ما ها کون الذين فوز ا يوم ذلک نا ک لا على ربب هو امن اذا اتى اخر فضل ايى ذو عن کفر اذ غفر نفق س انس ى شىء يا عند ترب سمو قد الى قوم هذا ذا موت خلق اوى

عرش و دارای مجد و عظمت است» (ذو العرش المجید). تفسیر آیات ۱ - فرمانروایى بر جهان هستى و تدبیر آن، در اختیار خداوند است. (ذو العرش) عرش; یعنى، تخت فرمانروا

(آیه 27)- در این آیه می‌افزاید «تنها ذات ذو الجلال و گرامی پروردگارت باقی می‌ماند» (وَ یَبْقی وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ). «وجه» از نظر

عذاب کردن ستمگران (فلاتحسبنّ الله مخلف وعده رسله إن الله عزیز ذو انتقام) جمله «إن الله عزیز ذو انتقام» به منزله تعلیل براى بخش اول آیه (فلاتحسبنّ ...) است

است. (إنّ ربّک لذو مغفرة و ذو عقاب ألیم) ۱۰ - مقام پروردگار، مقتضى جامعیت و برخوردارى از بخشایش و جزادهى (إنّ ربّک لذو مغفرة و ذو عقاب ألیم) ۱۱ - حق گرایان

ابن مسعود دانسته است با اضافه «فى الدعاء» بعد از «الظوّا». نا گفته نماند صفت ذو الجلال و الاكرام فقط دو دفعه در قرآن مجيد آمده است يكى آيه گذشته و ديگرى آخر

ف الى ربب ب ايى کما کذب فى من لا هما جنن کم حسن هن ل مرج ه وله اله الله ک ذو انس على ها عين قصر دون هم کلل ذکر فکه علم الا جرى دهم وکء خلق فنن ما اول بين

تقوا است، و ای خردمندان از من پروا کنید حج در ماه‌هايى دانسته- شوال، ذو القعده و ذو الحجه- است، پس هر كه در آن ماه‌ها فريضه حج مى‌گزارد [بداند كه‌] در حج

يا جثم لم ارم طغى ايکه تلک لوم مدن بوء أما وقى ذات اول جحد عمى غلظ دور طغو ذو کبر جىء فسق قرع عزز عاد عمد التى ظلم عقب خلف وتد شعرى غير هل نا على يمم احقاف

ربو ثوب شحن ائى ى ثم اتى اوى ثمود عثو بشر هذا عقل درى ذرر بنو کذب فلک لعل ذو رئى عاد سلم رزق سکن صلو قرن مؤتفکة

سخن در «رسل» گذشت. ف روح نشر ب فرق هم ها من عرف رسل عصف جىء ه ک فى الى يوم ذو لا جرى ايى اکل امر ل کمم حبب قدر جعل سجيل ذات شکر سليمان موج ما الو نخل انتم

زندگي‌ ميشود مثل‌ حمام‌ و تنظيف‌ لباس‌ و طبيب‌ و ادويه‌ و امثال‌ اينها، و ذو سعة اغنياء هستند بخل‌ نكنند و امساك‌ ننمايند و بقدر معروف‌ انفاق‌ كنند بلكه‌

معروف و مشهور آن است که این ماجرا مربوط به «ذو نواس» آخرین پادشاه «حمیر» «1» در سرزمین «یمن» است. توضیح این که: «ذو نواس» که آخرین نفر از سلسله گروه «حمیر»