نتایج جستجو

زمان هر دو آيد مثل [اسراء:1]. و مثل «صُمْتُ مِنْ يَوْمِ الْجُمُعَةِ». 2- تبعيض. مثل [بقره:253]. [عنكبوت:40]. علامتش آن است كه لفظ «بعض» در جاى آن قرار گيرد

بى مانند خداوند است. (و من ءایته الجوار فى البحر کالأعلم) از حرف «من» - که براى تبعیض است - استفاده مى شود که حرکت کشتى در دریا، تنها گوشه اى از آیات فراوان خداوند

/ و . مراد متاع و کالا و خوشیها است. «مِنْهَا»: از دنیا. حرف (مِنْ) برای تبعیض است و بیانگر مقدار اندک و بخش ناچیزی است. «مِن نَّصِیبٍ»: هیچ بهره‌ای. حرف

اتّقوا اجر عظیم) «منهم»، حال براى ضمیر «احسنوا» است و کلمه «من»، ظهور در تبعیض دارد ; یعنى اجابت کنندگان را به دارندگان تقوا و احسان و فاقدان آن تقسیم مى

مستحب) امر و از معصيت نهى مى‏كنند. شايد «من» در «منكم» براى بيان باشد نه تبعيض. وَ لَه أَم لَمّا لَقَد يَقُولُون بِه فَأَنْتُم آتَيْنَا هُم فَهُم جَهّزَهُم

مستحب) امر و از معصيت نهى مى‏كنند. شايد «من» در «منكم» براى بيان باشد نه تبعيض. وَ ثُم اللّه أَکْثَرُهُم نِعْمَة الْکَافِرُون الْمُبِين يَعْرِفُون يَوْم

مسلمون) ۱۱ - لزوم پرهیز از تبعیض میان پیامبران در ایمان آوردن به آنان (لا نفرّق بین احد منهم) به قرینه «امنا» در صدر آیه، عدم تبعیض، تنها در مورد ایمان به

است که از «آیة أُخرى» انتزاع مى شود; یعنى آیه آوردیم تا ... . «من» براى تبعیض است و دلالت مى کند که مراد، نشان دادن بعضى از آیات بزرگ خداوند است. ۲ - خداوند

قیامت * (فما هم من المعتبین) با توجه به این که «من» در «من المعتبین» براى تبعیض است، به دست مى آید که عده اى مورد مغفرت هستند. آمرزش: مشمولان آمرزش ۵ جهنم:

تمامى کارهاى نیک (و من یعمل من الصلحت ... و هو مؤمن) بنابر اینکه «من» براى تبعیض باشد. ۳- زنان و مردان، همسان در بهره مندى از پاداش ایمان و عمل صالح خویش

الذین یقیمون الصلوة و مما رزقنهم ینفقون) «من» در «مما رزقنهم» مى تواند براى تبعیض باشد. بنابراین انفاق همه داراییها مورد توصیه خداوند نخواهد بود، بلکه انفاق

غنمتم حللا طیبا) برداشت فوق مبتنى بر این است که «من» در «مما غنمتم» براى تبعیض باشد. بنابراین «فکلوا مما ... » یعنى بخشى از غنیمتها براى شما مباح است و

فَاتَّقُونِ). به این ترتیب آیه فوق به وحدت و یگانگی جامعه انسانی، و حذف هر گونه تبعیض و جدایی دعوت می‌کند، همان‌گونه که او پروردگار واحد است انسانها نیز امت واحد

مناسبت مورد، دستورات ذبح و تذکیه حیوانات است، و «من» در «مما علمکم» براى تبعیض است. یعنى برخى از دستورات تذکیه را به درندگان شکارى یاد دهید. ۲۰- آموخته

تنها بخشى از آیات الهى است. (و من ءایته) با توجه به معناى «من» - که براى تبعیض است - به دست مى آید که جهان هستى سرشار از آیات خداوند است و آفرینش آسمان ها

ابراهیم(ع) محدود بود. (قد جاءنى من العلم) چنانچه «من» در «من العلم» براى تبعیض باشد و «من العلم»، حال براى «ما»، نکته یاد شده استفاده مى شود. ۴- حضرت ابراهیم(ع)،

یعمل من الصلحت ... فلایخاف ظلمًا و لاهضمًا ) «من» در «من الصالحات»، براى تبعیض است و دلالت مى کند که صدور برخى از اعمال صالح براى نجات مؤمنان در قیامت کافى

رزقنهم ینفقون) برداشت یاد شده مبتنى بر این است که «مِنْ» در «ممّا» براى تبعیض باشد. ۱۴ - دارایى ها و امکانات انسان ها، از آنِ خدا و داده او است. (و ممّا

تدبیر خداوند است. (و من ءایته أنّک ترى الأرض) کلمه «من» در «و من آیاته» براى تبعیض است و از این که حیات و سرسبزى زمین، تنها بخشى از آیات معرفى شده، مطلب بالا

سأتلوا علیکم منه ذکرًا) ضمیر در «منه» به «ذى القرنین» برمى گردد و «من» براى تبعیض است ; یعنى، بخشى از اخبار و حالات او. مراد از «ذکراً» به قرینه «سأتلوا» آیات