نتایج جستجو

طوع طوف طوى طير ظلل ظنن ظهر عاد عبد عبر عبس عبقر عجل عدد عذب عذر عرب عرض عرف عزى عسر عشر عصر عصف عصو عصى عطو عظم عقب عقر علق علم علو على عمد عمل عمى عن

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... انس ما نفق من سئل لا خير هم انن سوم ب ف عرف الله عفف اله وله

هو ان الو ى الى على الا ندو هم ندى سوم دبب صرط من ه کما قوم کلا جرم ما کم عرف

فتح ضرر فتو مير لعل رئى بعد لما ربب ذا کيل امر سبع صدق بشر عمل شرى فعل هو عرف بقر ذکر ها قبل شطن حفظ على مسس عزز اذا اخو

جهنم جرى بنو لقى قوم دين لو ايى فتح عزز رجل مع ائى مريم اهل ذى صلح تحت بين عرف وفى ظلم طلق ابراهيم قبل بعد رزق ارض

کذب زوج اجل لو حقق هو قرر حتى رحم نن شىء نعم غرر غير امن ابو فلح قدر بعض عرف جعل نور اولاء بل رجع کن لقى وجد مول ا سئل لما اذ جىء ارض سمو فرض سبق هؤلاء

وله ذا بلغ جور حبب اذا او الله کتب هى نسو فعل أما هن الذى اله سغب انس رسل عرف اوى بلو ظلم دعع اسر کرم لعل طيب عن ى اما رزق صلح ذوى غلم يوم غنى اول مدن اللاتى

معنى آيه در «ختم» ديده شود. ف ب ه هن ل ان على لا من ما وله اله الله فى رحم عرف او ها سمو انن نا الا هم قد کم ک الى زول ا ارض اذا ى بل رزق سرح عرو قول ذلک

ثروتمندان ۱۴ خویشاوندان: حقوق خویشاوندان ۱۴ خیر: موارد خیر ۳ عرف: عرف و دین ۶; عرف و قوانین ۶; عرف و موضوع شناسى ۵; ملاکهاى عرفى ۶ فرزند: مسؤولیت فرزند ۱۴ مالکیت:

اصرار و پافشارى مى کند و طبق آنچه در روایات اهل بیت(علیهم السلام) آمده: ما عرف اللّه حق معرفته من لم یعرفه بالبداء «آن کس که خدا را با بداء نشناسد او را

تصرف در مال: شرایط تصرف در مال ۶ خدا: حسابرسى خدا ۱۶، ۱۷ ; هشدار خدا ۱۸ عرف: ارزش عرف ۱۳ عمل: حسابرسى عمل ۱۶ ; عمل صالح ۱۱ کار: ارزش کار ۱۳ کودک: تصرفات کودک

رازدارى: اهمیّت رازدارى ۳، ۵ سخن: ارزش سخن ۵ شخصیت: ارزش شخصیت ۶، ۷ عرف: اهمیّت عرف ۴ عفو: اهمیّت عفو ۳ ; فضیلت عفو ۱ فقیر: برخورد با فقیر ۱۳ ; معاشرت با

ربب الذين لا ثم توب جوب سوء ها على رئى عمل لکن فى بغى الى انتم برج حمى ا عرف ذلک نن اول عرض نا سلم امر ن بيت بعد ارض ظنن هدى کثر هن عذب جعل يا قد حکم انس

مشتق شده در حال بارگیری... ذکر حرم عند وله ه اله ک الله ف ما کم عرفات هدى ان عرف کون من

بارگیری... هم ب لما جهز ف ه نکر جعل عمل قول ل اتى کون سقى اخو ما فى ن رحل ى بئس عرف لا ثم کم اذن

مشتق شده در حال بارگیری... فى على هم ها ل نعم وکء نظر ثوب کفر لا هل ما فکه عرف ضحک من رئى ظلل حسن ضرب رفق وجه حرير برر امن کون قرب نضر انن الذين جنن شمس

هو انن ان الا هم الو سوم ى دبب على من ندو الى ندى ما کلا صرط جرم رئى قوم عرف کم

آمده است معنى آيه در «ختم» گذشت. ختم فى من سقى ه نعم مسک نضر وجه ذلک هم ف ل عرف

بار) کم‌ (۲۲۹۱ بار) رفاقت. ملازمت. صاحب يعنى رفيق ملازم. راغب گويد آن در عرف زياد باشد. [يوسف:39]، [جنّ:3]. مراد از صاحبه زن است [نجم:2] و منظور از صاحب

زنبور عسل آمده [نحل:69] مى‏دانيم كه اكثر استفاده زنبور عسل از گلهاست. در عرف عرب ثمره در غير ثمره درخت نيز بكار مى‏رود گويند: ثمره علم، عمل صالح و ثمره

انس الا بل فعل مول انتم فرج رجع عذب نکر جزى قلب عرض الم رود نهى قدم يقن او عرف ولد هما وحى کفر خوف سبل

الذين عين موت قد ام اهل انث عدل بقر نسو معز حيى ربب طوف ربع ضئن ابل الى وحد عرف شهر صدق نن خرج غور حجر سبق نور غشو هو هدى أما حين وصى بين خلق صدر عطف جعل

هن ل اذا ه من وله ها لا ب ى اله نسو الى على الله حتى علم طلق کذب هم ما کون عرف بلغ حکم شىء عزز کم انن مسس عدد غفر رحم قبل نبو امن ن سمع حقق اجل متع کن ايى

مناعت زينت فقر است. ل من غنى ب ان کون هم الله ف علم لا اله وله هن خير وسع عرف الذين زين جهل سوم وجد برج کبر حسب غير نکح فقر اکل ه فضل حتى بدر سئل ارض سمع

نَزَلْنا الذِكْرِ...» و امثال آن. نگارنده گويد: ظاهرا قرآن در اين باره معمول عرف را در نظر گرفته كه گاهى من و گاهى ما مى‏گويند ولى درعين حال آنچه راغب نقل

اقرب الموارد گويد: يقطين گياهى است كه ساق ندارد مثل بوته حنظل و خيار ولى در عرف در كدوى گرد مانند خربوزه به كار رود طبرسى فرمايد: آن كدو است و به قولى هر

جدث حلل حشر اثم هذا دعو کان عدو کثر ارض نهى صلح على حجج صبر نصب خرج عذب بلغ عرف شقق نجو وعد خشى ازف کتم اکل الذى الا نحن رغب اذ قبل صير کتب سوء بحر بل لن

اذ عبد سلط سحر عن حتى کلل اخذ يا قرء شطن نور کذب بغى فتح ذکر غفر نحن بنو عرف انا لقى بشر

اطلاق مى‏شود و به اسب سوار و خر سوار فارس گفته مى‏شود. راغب گويد: راكب در عرف مختص به شتر سوار است. ركب جمع راكب است در اقرب شتر سواران گفته [انفال:42]

زنبور عسل آمده [نحل:69] مى‏دانيم كه اكثر استفاده زنبور عسل از گلهاست. در عرف عرب ثمره در غير ثمره درخت نيز بكار مى‏رود گويند: ثمره علم، عمل صالح و ثمره

اشك جارى است زيرا گوئى چشم خودش اشك روان است . من ما فيض هم عين حزن ان لا عرف وجد حقق رئى ولى ه نفق قول انن رسل ربب الى على نا کم نزل امن حمل

طمن مسس يى موه داود حلم صير تبع عن کثر طمئن لکن بعد طغى غيب وقى جرم برک ذا عرف فتن يوم رزق بشر طغو جمع خلص کرس فضل بهج فى ايى خول بصر وهب لوط ذوق دنو

ل ف الف جزى جعل اذن اخو شتو وجد سقى لعل صيف عبد قريش ها من هو ثم جهز بضع عرف قول ربب کذب ايى ذلک ذا ب اذا فتى ک قلب کون عير الى فتو لما انن اهل ظلم

مول انن سير وقع قول ک يوم عرج عن قدر قتل او رشد سمو الذين وعد ان ليس امن عرف شىء کم ربب سوى اکل جبل ذى کفر سلم سبل شهد تبع بشر نا نحن فى رئى هدى عذب ى

اگر بار سوم طلاق بدهد ديگر بر او حلال نيست . هن جمل ها ف سرح کن ب متع ان عرف او کون يا مسک حين کم ايى عدد لا رود نبو الله علو حمل ثقل حلل اله ل حسن روح

عکف اذن يا بغى فى نسى ابراهيم انتم حمد رئى وحى قنت طهر ها فضل عظم بين مريم عرف توب انن رحم فعل نهى حجج فوز جعل رسل هو عن حقق رجع خير ذا کفر الى على کتم فتن

ندو تحت مسس جعل وعد فوز ضيق کبر فيض نصارى عدو دمع رضو ذلک عظم جرم يهود قتل عرف شطن لقى اکل علو بثث فزع ربو قوم ن وهن نعم عن حضر وعظ عزز

فرج رمى الله کون رحم خدن وله اله ه غفر اجر حلل کتب نا نفخ او لم بئس ملک ورى عرف دنو قرى خشع غفل مول نکح رود عذب فحش منع نسو نصف قبل عمران لعن لبس ظنن قلل

(اطرافیان یوسف) گفتند: اگر شما دروغ بگوئید، سزای آن (کسی که دزدی کرده باشد در عرف شما) چیست؟ گفتند: «پس، اگر دروغگو بوده‌اید کیفرش چیست‌؟» گفتند پس چیست کیفر

زیبا و پسندیده مشورت کنید (و اجرتی متناسب با مقدار و زمان شیر دادن، بر حسب عرف و عادت، تعیین کرده، و به نوزادان و کودکان از هر نظر عنایت شود). اگر هم بر

ذلک مثل شهد حلل کتب صلو خلل جىء حرم بشر بکر قبل ذلکم بعض اذ يدى علم صمع وذر عرف هو ضرر سجد تحت تجر هدم على خير شجر غفر قول فوز عصى رجل لهو عظم نبو سبح شرک

الله اله وله وسع ک من ب ل ه ما امن علم ان هن نا فى سبق هو صير هم انا صلح قسط عرف ذکر اتى الى عمل حرض وزن اجر الذين اول لدى کسو خير ظلم ربب کيل اذا سبل ضرر

طوفانى است مثل [انبیاء:81]. مشروح سخن در «رسل» گذشت. ف روح نشر ب فرق هم ها من عرف رسل عصف جىء ه ک فى الى يوم ذو لا جرى ايى اکل امر ل کمم حبب قدر جعل سجيل ذات

فقط لفظ «منه» در آن نيامده است. تيمم چنانكه گفته شد به معنى قصد است و در عرف شرع نام قصد به خصوصى است و آن اينكه زمين پاك را قصد كنند و خاك را در پيشانى

فقط لفظ «منه» در آن نيامده است. تيمم چنانكه گفته شد به معنى قصد است و در عرف شرع نام قصد به خصوصى است و آن اينكه زمين پاك را قصد كنند و خاك را در پيشانى

غَنِمْتُمْ...» در بيان «اللغة» آن را غنيمت جنگى گفته در ذيل «المعنى» فرموده: در عرف لغت به هر فائده غنم وغنيمت گفته مى‏شود. در المنار ذيل آيه فوق گفته: غنم، مغنم

را. ايضاً [طه:54]. عن ل ه ان ما اله هم کم ف ب الله وله انن من نکر قول لم عرف لا امر الذين ربب کون ک ا ها صلو الى عبد فى قوم الا ى کما رئى اول عود خير نجو

حكمت معنى كرده است لازم بود ميان زبور مخصوص است به كتاب حكمتها و كتاب در عرف قرآن آن است كه حاوى احكام و شرايع باشد. در صافى نيز زبر را كتاب مواعظ و حكم

تحيّت و سلام. *** اِلْقاء: انداختن هر چيز است به محلى كه مى‏بينى آنگاه در عرف به هر انداختن اسم شده‏ است (راغب). [اعراف:107]. [يوسف:96]. كه در هر دو مطلق

واگذارى مطلق)... اجبار در اصل، آن است كه كسى را بر اجبار كسى مجبور كنند ولى در عرف به اجبار مجرد گفته مى‏شود گويند: فلانى را بر فلان كار اجبار كردم. جبّار در

نظر نگارنده جمع آن براى افاده كثرت است وگرنه احتياج به جمع بستن نداشت و در عرف به هريك از اصناف مخلوق عالم ميگويند مثل عالم انسان، عالم نبات، عالم حيوان

اقرب الموارد گويد: يقطين گياهى است كه ساق ندارد مثل بوته حنظل و خيار ولى در عرف در كدوى گرد مانند خربوزه به كار رود طبرسى فرمايد: آن كدو است و به قولى هر

ظلم سرر صلح قدر غيظ بصر کذب حبب کتب حقق اجر حول انس کظم لم نصف فضل وبل رئى عرف مسس عجل شکر خون ابو نفس وبق اخو مثل حذر اين عرض جدل قرء

نشر به معنى پراكنده شدن و پراكندن يعنى لازم و متعدى هر دو آمده است (اقرب) عرف به معنى پى در پى است بنظر مى‏آيد مراد از دو آيه اول بادهائى است كه از اقيانوس‏ها

راستشان داده مى‏شود اهل بهشت و مقابل آنها اهل عذابند آيا يمين و شمال به حساب عرف ما انسانهاست يا غرض چيز ديگرى در آن است؟ العلم عندالله. 3 * [صافات:28-29]

ميان مردم معمول است و آنچه در شرع حرام شده به علت خبث واقعى است گر چه در عرف از خبائث نيست مثلا زنا از نظر ظاهرى نبايد از خبائث باشد همچنين ذبيحه‏اى كه

راستشان داده مى‏شود اهل بهشت و مقابل آنها اهل عذابند آيا يمين و شمال به حساب عرف ما انسانهاست يا غرض چيز ديگرى در آن است؟ العلم عندالله. 3 * [صافات:28-29]

اذا فى لا يدى عزم نفث حتى الا هم لسن امر وفى فقه امن کفر اتى ولد بلغ جعل عرف بهم الذى کتب ترک وقب اخذ طعم يسر اجل لکن ها نعم انن نصب ايى عشر وقى او غسق

منع عهد ملک ندى عمل کثر ن خلف کلل ارض توب ابراهيم بشر رکع نبو سلم وسط ندو عرف کفر غيب بصر رحم طعم ضيع کسل خوف

ميان مردم معمول است و آنچه در شرع حرام شده به علت خبث واقعى است گر چه در عرف از خبائث نيست مثلا زنا از نظر ظاهرى نبايد از خبائث باشد همچنين ذبيحه‏اى كه

۱۹۹ - ۲۰۶، سوره اعراف معناى عفو در: (( خذالعفو و اءمر بالعرف (( معناى (( عرف (( و (( معروف (( و (( نزغ شيطان (( پناه بردن به خدا از شر شيطان امر به ذكر

۱۹۹ - ۲۰۶، سوره اعراف معناى عفو در: (( خذالعفو و اءمر بالعرف (( معناى (( عرف (( و (( معروف (( و (( نزغ شيطان (( پناه بردن به خدا از شر شيطان امر به ذكر

نعم لو وقى ربب الله فضل قسط زرع وفى سجد طين وجد ليس حجج جنن بعض اول وعد کيف عرف ذو نهى اثر ا حرم نفس کهل حبب هىء فرق فرى دخل قد مهد

و واجباتی) است که (باید همسران اداء بکنند) به گونه‌ی شایسته‌ای (که برابر عرف مردمان و موافق با شریعت اسلام باشد). و مردان را بر زنان برتری (رعایت و حفاظت

از اركان دين هر كه يكى از اينها را انكار كند كافر است. راغب گويد: كافر در عرف دين به كسى گفته مى‏شود كه وحدانيت يا نبوت يا شريعت يا هرسه را انكار كند. به

آیات شامل این کلمه عرف‌ (۶۹ بار) وَ آخَرُون بِذُنُوبِهِم خَلَطُوا عَظِيم عَمَلا عَذَاب إِلَى صَالِحا يُرَدّون آخَر ثُم سَيّئا مَرّتَيْن عَسَى اللّه در

آیات شامل این کلمه عرف‌ (۶۹ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) الّذِين کَمَا الْکِتَاب آتَيْنَاهُم يَعْرِفُون أَبْنَاءَهُم وَ تُشْرِکُون الظّالِمِين لَمِن مِمّا بَرِيء

آیات شامل این کلمه عرف‌ (۶۹ بار) وَ أَبْنَاءَهُم الّذِين کَمَا يَعْرِفُونَه الْکِتَاب آتَيْنَاهُم الْمُبِين الْبَلاَغ رِجَال کُلاّ نِعْمَة عَلَيْک اللّه

قَصَصِهِم فِيه عَلَيْه الْحَکِيم يَدَيْه أَرْکَسَهُم تُسَوّى رَيْب لَو عِنْد عَرّف بَعْضَه الرّسُول الْقِيَامَة تَفْصِيل لَقَد در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه عرف‌ (۶۹ بار) وَ قَوْلا فِي لَهُم لا قُولُوا أَن حَتّى إِلاّ أَوْلِيَائِکُم قَرْن لْيَخْش الدّنْيَا کَان ابْتَلُوا الْيَتَامَى النّکَاح

آیات شامل این کلمه عرف‌ (۶۹ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) معرفت و عرفان به معنى درك و شناختن است. [يوسف:58]. بر يوسف داخل شدند يوسف آنها را شناخت در

است زيرا خلود در لغت هم بمعنى دوام و جاويدان و هميشگى ترجمه شده است و در عرف هم به همين معنى استعمال ميشود و اينكه بهشت را خلد ناميده‌اند براى آنستكه دائم

امر خلق حقق قرء کون ربب صدق الله قلب اسرائيل خرج حتى انس بعد مريم وقى طين عرف عند الذين شطء ابراهيم شىء نور وفى ى عيسى ا تبع نهى نعم لو اله قتل وعظ ازر

صَالِح صَالِحَيْن صَدّقَت صَغَت ضَرَب طَلّقَکُن ظَهِير عَابِدَات عَبْدَيْن عَرّف عَسَى عَلَيْه عَلَيْهَا عَمَلِه عَنْهُمَا عَنْکُم عِبَادِنَا عِمْرَان عِنْدَک

انتساب به حضرت ربوبيت، و لذا حضرت امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: «من عرف نفسه فقد عرف ربّه» «1» و يا به جهت اشعار به آنكه عجائب در ذات او بر وجهى است كه

در مخاطبه متوكل كه امر به نفى او نمود. و قرآن هم بر عرف متعارف عرب نازل شده، پس لازم است به لسان عرف معنى كردن. ثالثا: جايز نيست كه گفته شود مراد قوله‌

رواياتى در معناى اعراض از لغو و حفظ فرج بيانى در اين باره كه ازدواج موقت در عرف قرآن و صدر اسلام مشروعيت داشته و نكاح محسوب مى شود قرائن و شواهد ديگرى بر

رواياتى در معناى اعراض از لغو و حفظ فرج بيانى در اين باره كه ازدواج موقت در عرف قرآن و صدر اسلام مشروعيت داشته و نكاح محسوب مى شود قرائن و شواهد ديگرى بر

تعالى است و از اينجاست كه حضرت امير المؤمنين عليه السّلام فرمايد: «من عرف نفسه فقد عرف ربه» هر كه به حقيقت بشناسد نفس خود، پس بتحقيق شناخته پروردگار خود را

رواياتى در معناى اعراض از لغو و حفظ فرج بيانى در اين باره كه ازدواج موقت در عرف قرآن و صدر اسلام مشروعيت داشته و نكاح محسوب مى شود قرائن و شواهد ديگرى بر

رواياتى در معناى اعراض از لغو و حفظ فرج بيانى در اين باره كه ازدواج موقت در عرف قرآن و صدر اسلام مشروعيت داشته و نكاح محسوب مى شود قرائن و شواهد ديگرى بر

رواياتى در معناى اعراض از لغو و حفظ فرج بيانى در اين باره كه ازدواج موقت در عرف قرآن و صدر اسلام مشروعيت داشته و نكاح محسوب مى شود قرائن و شواهد ديگرى بر

املاء(( در: (( واملى لهم (( و فرق آن با استدراج . اشاره به معناى (( ملكوت (( در عرف قرآن مجيد ۱- معناى اسماء حسنى درك وجود خداى تعالى و فقر همه چيز به او، نخستين

رواياتى در معناى اعراض از لغو و حفظ فرج بيانى در اين باره كه ازدواج موقت در عرف قرآن و صدر اسلام مشروعيت داشته و نكاح محسوب مى شود قرائن و شواهد ديگرى بر

۱۹۹ - ۲۰۶، سوره اعراف معناى عفو در: (( خذالعفو و اءمر بالعرف (( معناى (( عرف (( و (( معروف (( و (( نزغ شيطان (( پناه بردن به خدا از شر شيطان امر به ذكر

براى همين (رحمت) مردم را آفريد. حضرت على عليه السلام فرمود: «رحم الله امرء عرف قدره» خداوند رحمت كند كسى را كه ارزش‌ «1». ضمير «هم» در كنار «انّهم»، اشاره

۱۹۹ - ۲۰۶، سوره اعراف معناى عفو در: (( خذالعفو و اءمر بالعرف (( معناى (( عرف (( و (( معروف (( و (( نزغ شيطان (( پناه بردن به خدا از شر شيطان امر به ذكر

املاء(( در: (( واملى لهم (( و فرق آن با استدراج . اشاره به معناى (( ملكوت (( در عرف قرآن مجيد ۱- معناى اسماء حسنى درك وجود خداى تعالى و فقر همه چيز به او، نخستين

املاء(( در: (( واملى لهم (( و فرق آن با استدراج . اشاره به معناى (( ملكوت (( در عرف قرآن مجيد ۱- معناى اسماء حسنى درك وجود خداى تعالى و فقر همه چيز به او، نخستين

که بخواهد دوران شیرخوارگی را به حد کمال برساند و خوراک و پوشاک آنان در حد عرف بر عهده پدر فرزند است، هیچ‌کس جز به اندازه توانش مکلف نمی‌شود، هیچ مادری نباید

رواياتى در معناى اعراض از لغو و حفظ فرج بيانى در اين باره كه ازدواج موقت در عرف قرآن و صدر اسلام مشروعيت داشته و نكاح محسوب مى شود قرائن و شواهد ديگرى بر

يجحدون )) . مراد از: (( كلمة الله )) ، (( قول الله )) و (( وعد الله )) در عرف قرآن مجيد. دعوت به حق و قبول آن بايد در مجراى اختيار جريان يابد گو اينكه خداوند

«يَأْتِيانِها» را هم مى‌توان به معناى انجام مقدّمات قريب‌الوقوع فحشا گرفت و اين در عرف رايج است كه‌ جلد 2 - صفحه 36 كارى را به كسى نسبت دهند كه در آستانه‌ى انجام

شده است كه گفته‌اند زائد از حد قبح است و بنظر حقير معصيتى است كه قبح آن در عرف عام ظاهر باشد و بد راهى است راه زنا و زناكارى كه انسانرا در دنيا و آخرت خوار

السّلام سؤال شد از توحيد، فقال: كلّ من قرء قل هو اللّه احد و آمن بها فقد عرف التّوحيد، قيل: كيف يقرؤها؟ قال: «1» به اين مضامين در بحار 92/ ص 350 روايت

۱۹۹ - ۲۰۶، سوره اعراف معناى عفو در: (( خذالعفو و اءمر بالعرف (( معناى (( عرف (( و (( معروف (( و (( نزغ شيطان (( پناه بردن به خدا از شر شيطان امر به ذكر

كُلِّ شَيْ‌ءٍ مُقْتَدِراً» خداوند بر همه چيز تواناست. گاهى مراد از شب در عرف عرب، شبانه روز است. «1» لذا در آيه‌ى 41 آل‌عمران مى‌خوانيم: «ثَلاثَةَ أَيَّامٍ»

نبودن آن فرموده و در هر يك از دو صورت فرضى قرار داده است و در اين مقامات عرف حكم ميكند كه سهم شوهر يا زن ثابت و سهم يك يا چند دختر مخصوص به نبودن شوهر

كرد ‌که‌ چيست‌ چون‌ صورت‌ ندارد ‌که‌ ‌در‌ ذهن‌ درآيد و لذا گفتند «‌من‌ عرف‌ نفسه‌ عرف‌ ربه‌» ‌با‌ يك‌ جمادي‌ ‌که‌ يك‌ مجسمه گلي‌ بيش‌ نيست‌ چنان‌ خلطه‌ و

شكر و سپاسدارى منعم واجب است و كفران و ناسپاسى و حق‌ناشناسى، مذموم و در نزد عرف و عقل و شرع قبيح مى‌باشد؛ و لذا توبيخ و سرزنش متوجه آن كسانى خواهد بود كه