مَرّ

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• مرر (۳۴ بار)

قاموس قرآن

مَرّ و مُرُور به معنى رفتن و گذشتن است. «مَرَّ الرَّجُلُ مَرّاً وَ مُرُوراً: جازَ وَ ذَهَبَ» [هود:38]. كشتى را مى‏ساخت و هر وقت جمعى از قومش بر او مى‏گذشتند او را مسخره مى‏كردند. * [يونس:12]. ظاهراً «مَرّ» در تقدير «مَرَّ عَلى غَيِّهِ» است يعنى چون گرفتاريش را از بين برديم به گمراهی‏اش ادامه مى‏دهد گويا ما را براى گرفتارى خويش نخوانده است. ايضاً آيه [اعراف:189]. يعنى چون با او مقاربت كرد بار خفيفى برداشت و حمل را ادامه داد. * [فرقان:72]. آنانكه در باطل حاضر نشوند و چون بلغوى گذشتند محترمانه و بی‏آنكه آلوده بشوند مى‏گذرند. مُسْتَمِر: (به صيغه فاعل) ثابت و دائمى. «اِسْتَمَرَّ الشَّىْ‏ءُ: دامَ و ثَبَتَ». [قمر:2]. و اگر معجزه‏اى ديدند گويند سحر دائمى (و سحر بعد از سحر) است. بعضى آن را محكم و قوى گفته‏اند. *** مَرارَة به معنى تلخى است [قمر:46]. بلكه قيامت وعده آنهاست و قيامت بلاى بزرگتر و تلختر است. مَرَّة: (به فتح اوّل) دفعه. گوئى آن يك مرور از زمان است [انعام:94]. [بقره:229]. [نور:58]. مِرَّة (به كسر ميم) قوّه و نيرو و عقل و حالت و مستمر است [نجم:6-5]. شايد مراد از مِرَّة نيرو يا بصيرت و عقل باشد يعنى: او را فرشته پر قوت تعليم داده كه صاحب بصيرت است كه به پا خواست و نمايان شد.

کلمات نزدیک مکانی

وَ هِي أَو عَلَى اللّه کَالّذِي السّحَاب تَمُرّ عَلَيْه کُلّمَا ضُرّه کَأَن صُنْع مَلَأ الظّالِمِين لَم قَرْيَة عَنْه يَدْعُنَا الْفُلْک الْقَوْم مِن کَشَفْنَا قَوْمِه يَصْنَع يَهْدِي جَامِدَة فَلَمّا إِلَى الّذِي أَتْقَن قَائِما قَال لا ضُرّ خَاوِيَة تَحْسَبُهَا سَخِرُوا مُغْرَقُون الْجِبَال مِنْه إِنّهُم کُل مَسّه تَرَى شَيْء کَذٰلِک عُرُوشِهَا قَاعِدا ظَلَمُوا إِنّه زُيّن إِن خَبِير لِجَنْبِه لِلْمُسْرِفِين تَسْخَرُوا أَنّى

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...