فَکُبّت

آیات شامل این کلمه

«کُبَّت» از مادّه «کبّ» (بر وزن جدّ) در اصل به معناى افکندن چیزى به صورت بر زمین است و بنابراین، ذکر «وُجُوه» (صورت ها) در آیه فوق از باب تأکید است.

ریشه کلمه

• ف‌ (۲۹۹۹ بار)
• کبب‌ (۲ بار)

قاموس قرآن

كَبّ (بر وزن فلس) به رو انداختن است به قول راغب «اِسْقاطُ الشَّىْ‏ءِ عَلى وَجْهِهِ» [نمل:90]. در الميزان فرموده: نسبت كب بر وجوه مجاز عقلى است منظور اين است كه بر رو در آتش انداخته شود. [ملك:22]. اكباب لازم و متعدى هر دو آمده است گويند: «اَكَبَّ عَلَى الدَّرْسِ» يعنى رو كرد به درس و بدان ملازم شد. «مُكِبّاً عَلى وَجْهِهِ» كسى است كه سربه‏زير انداخته جلو و چپ و راست خويش را نمى‏بيند. يعنى: آيا آنكه سر به زير راه مى‏رود هدايت يافته‏تر است يا آنكه راست و بر راه راست راه مى‏رود؟ آيه بيان حال كافر و مؤمن است كه مؤمن راست راه مى‏رود و بر راه راست و همه جوانب و مضار و منافع را در نظر مى‏گيرد بر خلاف كافر... از اين ماده فقط دو كلمه فوق در قرآن يافته است.

کلمات نزدیک مکانی

بِالسّيّئَة وُجُوهُهُم جَاء فِي مَن النّار آمِنُون وَ هَل يَوْمَئِذ تُجْزَوْن فَزَع إِلاّ مِن مَا کُنْتُم تَعْمَلُون

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...