روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۱۴۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود

و روي يونس عن عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع قال :

قُلْتُ لَهُ رَجُلٌ سَرَقَ مِنَ اَلْمَغْنَمِ اَلشَّيْ‏ءَ اَلَّذِي يَجِبُ عَلَيْهِ اَلْقَطْعُ قَالَ يُنْظَرُ كَمِ اَلَّذِي يُصِيبُهُ فَإِنْ كَانَ اَلَّذِي أَخَذَ أَقَلَّ مِنْ نَصِيبِهِ عُزِّرَ وَ دُفِعَ إِلَيْهِ تَمَامُ مَالِهِ وَ إِنْ كَانَ أَخَذَ مِثْلَ اَلَّذِي لَهُ فَلاَ شَيْ‏ءَ عَلَيْهِ‏ وَ إِنْ كَانَ أَخَذَ فَضْلاً بِقَدْرِ ثَمَنِ مِجَنٍّ وَ هُوَ رُبُعُ دِينَارٍ قُطِعَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۰۲

عبد اللَّه بن سنان گويد: بامام صادق عليه السّلام عرض كردم: مردى‏ از بيت المال مقدارى دزديد كه موجب قطع بود، فرمود: بنگرند چه مقدار نصيب او در آن است، پس اگر از نصيبش در بيت المال كمتر بود تعزير مى‏شود و بقيّه سهمش را ميپردازند، و اگر همان قدر كه نصيب داشته برداشته چيزى بر او نيست، و چنانچه بيشتر برداشته و آن زيادى بقدر قيمت سپرى چهار دينار است دست او را از بن انگشتان (به استثناى ابهام و شست) ميبرند.