۱۳٬۷۸۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۴۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←نهى خداوند از مماشات پیامبر«ص»، با كافران و اطاعت از آنان
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
نيز به كسى تفسير شده كه خود بسيار مى خورد، و از خوردن ديگران جلوگيرى مى نمايد. و نيز به كسى تفسير شده كه مردم را با بهانه گيريهاى خود، به زندان و شكنجه مى كشاند. | نيز به كسى تفسير شده كه خود بسيار مى خورد، و از خوردن ديگران جلوگيرى مى نمايد. و نيز به كسى تفسير شده كه مردم را با بهانه گيريهاى خود، به زندان و شكنجه مى كشاند. | ||
و كلمه «زَنِيم» به كسى گفته مى شود كه اصل و نَسَبى نداشته باشد. بعضى گفته اند: به معناى كسى است كه از زنا متولد شده، و خود را به قومى ملحق كرده باشد و در واقع، از آن قوم و دودمان نباشد. بعضى ديگر گفته اند: زنيم كسى است كه به لئامت و پستى مشهور باشد. بعضى ديگر گفته اند: كسى است كه در شرارت علامتى داشته باشد، كه با آن شناخته شود، و چون در محفلى سخن از شرارت رود، او قبل از هر شرورى ديگر به ذهن در آيد، و اين چند معنا همه به هم نزديكند. | و كلمه «زَنِيم» به كسى گفته مى شود كه اصل و نَسَبى نداشته باشد. بعضى گفته اند: به معناى كسى است كه از زنا متولد شده، و خود را به قومى ملحق كرده باشد و در واقع، از آن قوم و دودمان نباشد. بعضى ديگر گفته اند: زنيم كسى است كه به لئامت و پستى مشهور باشد. | ||
بعضى ديگر گفته اند: كسى است كه در شرارت علامتى داشته باشد، كه با آن شناخته شود، و چون در محفلى سخن از شرارت رود، او قبل از هر شرورى ديگر به ذهن در آيد، و اين چند معنا همه به هم نزديكند. | |||
پس اين نُه صفت رذيله، اوصافى است كه خداى تعالى، بعضى از دشمنان دين را كه پيامبر «صلى اللّه عليه و آله و سلم» را به اطاعت خود و مداهنه دعوت مى كردند، توصيف كرده. و در حقيقت، جامع همه رذائل است. | پس اين نُه صفت رذيله، اوصافى است كه خداى تعالى، بعضى از دشمنان دين را كه پيامبر «صلى اللّه عليه و آله و سلم» را به اطاعت خود و مداهنه دعوت مى كردند، توصيف كرده. و در حقيقت، جامع همه رذائل است. | ||
