۱۳٬۷۳۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←رواياتى درباره تشبيه رستاخيز به احياء زمين با باران ، و درذيل آيه : اليه يصعد الكلم الطيب ...
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
<span id='link31'><span> | <span id='link31'><span> | ||
==رواياتى | ==رواياتى در ذیل آیات گذشته== | ||
در تفسير قمى در ذيل جمله | در تفسير قمى در ذيل جمله «و كذلك النشور» مى گويد: پدرم از ابن ابى عمير از جميل بن دراج از امام صادق (عليه السلام) برايم نقل كرد كه فرمود: خداوند وقتى بخواهد خلق را مبعوث كند، چهل شبانه روز باران بر زمين مى باراند، در نتيجه مفاصل بدنها جمع شده ، و گوشت بر آنها روييده مى شود. | ||
و در الدر المنثور است كه : طيالسى ، احمد، عبد بن حميد، ابن منذر، ابن اب ى | مؤلف: در اين معنا تعدادى روايت ديگر نيز هست. | ||
و در تفسير قمى در روايت ابى الجارود، از ابى جعفر (عليه السلام ) آمده كه فرمود: رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) فرمود: براى هر سخنى مصداقى از عمل است كه يا آن را تصديق مى كند و يا | |||
و در الدر المنثور است كه: طيالسى ، احمد، عبد بن حميد، ابن منذر، ابن اب ى حاتم، ابن مردويه ، و بيهقى در كتاب اسماء و صفات، از ابى رزين عقيلى روايت آورده اند كه گفت: از رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) پرسيدم: خداى تعالى چگونه مردگان را زنده مى كند؟ فرمود: آيا هيچ از سرزمين هاى بى آب و علف گذشته اى و آيا پس از چندى از همان سرزمين عبور كرده و ديده اى چگونه در همان زمين گياهان رويده و برافراشته اند؟ عرضه داشت (م) بلى. فرمود: خداى تعالى مردگان را هم همين طور زنده مى كند، و قيامت هم همين طور به پا مى خيزد. | |||
و در تفسير قمى در روايت ابى الجارود، از ابى جعفر (عليه السلام) آمده كه فرمود: رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) فرمود: براى هر سخنى مصداقى از عمل است كه يا آن را تصديق مى كند و يا تكذيب، پس وقتى انسان سخنى بگويد و با عمل خود سخن خود را تصديق كند، يعنى به گفته خود عمل كند، آن عمل گفتار او را به سوى خدا بالا مى برد، و اگر عملش مخالف گفتارش باشد، گفتارش را نيز روى عمل خبيثش گذاشته ، در آتش مى اندازند. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۴۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۴۲ </center> | ||
و در كتاب توحيد به سند خود از زيد بن | و در كتاب توحيد به سند خود از زيد بن على، از پدرش (عليه السلام) روايت آورده كه در ضمن حديثى فرمود: و خداى تبارك و تعالى در آسمان هايش بقعه هايى دارد كه هركس را به يكى از آن بقعه ها بالا ببرند، به سوى خدا بالايش برده اند، مگر كلام خداى عزّوجلّ را نشنيده اى كه مى فرمايد: «تعرج الملائكة و الروح اليه: ملائكه و روح به سوى او عروج مى كنند». و نيز در داستان عيسى بن مريم (عليه السلام) مى فرمايد: «بل رفعه اللّه: بلكه خدا او را بالا مى برد» و نيز مى فرمايد: «اليه يصعد الكلم الطيب و العمل الصالح يرفعه». | ||
مؤلف: نظير اين حديث از كتاب فقيه نيز نقل شده. | |||
و در نهج البلاغه فرموده : و اگر اقرار | |||
و نيز در همان تفسير در ذيل جمله | و در نهج البلاغه فرموده: و اگر اقرار آن ها (آسمان ها) به ربوبيت و اذعانشان براى او (خدا) به اطاعت نبود هرگز آسمان ها را محل عرش خود قرار نمى داد، و آنجا را مسكن ملائكه خود، محل صعود كلمه طيب، و عمل صالحش نمى كرد. و در تفسير قمى در روايت ابى الجارود از امام باقر (عليه السلام) روايت كرده كه در ذيل جمله «و ما يستوى البحران هذا عذب فرات سائغ شرابه و هذا ملح اجاج» فرموده: «اجاج»، به معناى تلخ است. | ||
و نيز در همان تفسير در ذيل جمله «و الّذين تدعون من دونه ما يملكون من قطمير» فرموده: كلمه «قطمير» به معناى پوست نازكى است كه روى هسته خرما كشيده شده. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۴۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۴۳ </center> | ||
<span id='link32'><span> | <span id='link32'><span> | ||
==آيات ۱۵ - ۲۶ سوره فاطر == | ==آيات ۱۵ - ۲۶ سوره فاطر == | ||
يَأَيهَا النَّاس أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنىُّ الْحَمِيدُ(۱۵) | يَأَيهَا النَّاس أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنىُّ الْحَمِيدُ(۱۵) | ||
