۱۳٬۷۸۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۲۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بحث روايتى (رواياتى در ذيل آيات گذشته)
| خط ۱۹۹: | خط ۱۹۹: | ||
<span id='link231'><span> | <span id='link231'><span> | ||
==بحث روايتى (رواياتى در ذيل آيات گذشته) == | ==بحث روايتى (رواياتى در ذيل آيات گذشته) == | ||
در مجمع | در مجمع البيان، در ذيل جملۀ «الَّذِينَ يَمشُونَ عَلَى الأرضِ هَوناً»، از امام صادق «عليه السلام» روايت آورده كه فرمود: كسانى هستند كه وقتى راه مى روند، همان طور كه جبلّى و طبيعى ايشان است، قدم بر مى دارند و در راه رفتن، تصنع نمى كنند و به طور غيرطبيعى و با تكبر راه نمى روند. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۴۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۴۲ </center> | ||
و در الدر المنثور است كه : عبد بن | و در الدر المنثور است كه: عبد بن حميد، از ابى سعيد خدرى، از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله» روايت كرده كه در معناى «غَرَام»، در جملۀ «إنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَاماً» فرموده: يعنى دائمى است. | ||
و در تفسير | و در تفسير قمى، در ضمن روايت ابى الجارود، از ابى جعفر «عليه السلام» نقل كرده، كه در معناى كلمه مذكور فرمود: | ||
و در | «غرام»، به معناى لازم و لاينفك است. و در معناى اسراف در جملۀ «لَم يُسرِفُوا» فرموده است: اسراف به معناى انفاق در معصيت و در غيرحق است. و در معناى إقتار، در جملۀ «وَ لَم يَقتُرُوا» فرموده: يعنى در حقّ خداى عزوجل، بخل روا نمى دارند. و در معناى جملۀ «وَ كَانَ بَينَ ذَلِكَ قَوَاماً» فرموده: قوام، به معناى عدل و ميانه روى در انفاق است، و آن، عبارت است از انفاق در هر جايى كه خدا دستور داده باشد. | ||
و در | و در كافى، از احمد بن محمد بن على، از محمد بن سنان، از ابى الحسن «عليه السلام» روايت كرده كه در ذيل جملۀ «وَ كَانَ بَينَ ذَلِكَ قَوَاماً» فرموده: | ||
و در الدر المنثور است كه فاريابى و احمد و عبد بن حميد و بخارى و مسلم و ترمذى و ابن جرير و ابن منذر و ابن ابى حاتم و ابن مردويه و بيهقى (در شعب الايمان )، از ابن مسعود روايت كرده كه گفت از رسول خدا | «قوام»، عبارت است از انفاق دارندگان، به مقداری كه لازم است و انفاق بيچارگان، به مقدارى كه قدرت و توانايى دارند، هست. آن هم، هر يك را به قدر عيال و مخارجشان، مخارجى كه زندگی شان را اصلاح كند و زندگى خود صاحب عيال را نيز اصلاح نمايد. زيرا خداى تعالى، هيچ كس را تكليف نفرموده، مگر به آن مقدارى كه قدرت به ايشان داده است. | ||
و در مجمع البيان، از معاذ روايت كرده كه گفت: از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله»، از اين آيه پرسيدم. فرمود: كسى كه در غير حق انفاق كند، اسراف كرده و كسى كه در مورد حق انفاق نكند، اقتار كرده است. | |||
مؤلف: اخبار در معناى اين آيه، بسيار زياد است. | |||
و در الدر المنثور است كه فاريابى و احمد و عبد بن حميد و بخارى و مسلم و ترمذى و ابن جرير و ابن منذر و ابن ابى حاتم و ابن مردويه و بيهقى (در شعب الايمان)، از ابن مسعود روايت كرده كه گفت: از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله: پرسيدم: چه گناهى از همه گناهان بزرگتر است؟ | |||
فرمود: اين كه براى خدا شريك بگيرى، با اين كه او تو را خلق كرده. پرسيدم ديگر چه؟ فرمود: اين كه فرزندت را از ترس اين كه روزى تو را بخورد، به قتل برسانی. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۴۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۴۳ </center> | ||
پرسيدم ديگر چه ؟ فرمود: اين كه با زن همسايه ات، زنا كنى. | |||
بعد از اين جريان، خداى تعالى، در تصديق پاسخ هاى رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله»، اين آيه را فرستاد: «وَ الَّذِينَ لَا يَدعُونَ مَعَ اللّهِ إلَهاً آخَر وَ لَا يَقتُلُونَ النَّفسَ الَّتِى حَرَّمَ اللّهُ إلّا بِالحَقّ وَ لَا يَزنُون». | |||
مؤلف: شايد مراد، تطبيق آيه بر اين مورد باشد، نه اين كه بخواهد بگويد شأن نزول آيه، در خصوص اين مورد است. | |||
و در همان كتاب آمده كه عبد بن حميد، از على بن الحسين روايت كرده، كه در ذيل آيه: «يُبَدِّلُ اللّهُ سَيّئَاتِهِم حَسَنَات» فرموده است: اين تبديل در آخرت است، ولى حسن گفته در دنياست. | |||
و در همان كتاب | و نيز، در همان كتاب است كه احمد و هناد و مسلم و ترمذى و ابن جرير و بيهقى (در اسماء و صفات)، از ابوذر روايت كرده اند كه فرمود: | ||
رسول خدا «صلى الله عليه و آله» فرمودند: روز قيامت، انسان را مى آورند و گفته مى شود گناهان كوچكش را بر وى عرضه كنيد. پس گناهان كوچكش نشان داده مى شود و اما گناهان بزرگش را از او دور مى سازند. آنگاه به او مى گويند: تو در فلان روز، اين گناه را و در فلان روز، اين را و روز ديگر، اين را مرتكب نشدى؟! و آن شخص، به همه اقرار مى كند، در حالى كه در دل ترس آن را دارد كه گناهان بزرگش را بياورند. پس درباره او دستور مى رسد در برابر هر گناهى كه كرده، حسنه اى به او بدهيد. | |||
مؤلف: اين حديث، يكى از روايات بسيار زياد و مستفيضى است، كه هم از طرق شيعه و هم سنّى، در مسأله «تبديل سيّئات به حسنات»، از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله» و امام باقر و امام صادق و امام رضا «عليهم السلام» رسيده است. | |||
و در روضه | و در روضه الواعظين، از رسول خدا(صلى الله عليه و آله ) روايت كرده كه فرمود: هيچ مردمى به ياد خدا نمى نشينند، مگر آنكه يك منادى از آسمان به ايشان ندا مى دهد كه برخيزيد كه خداى تعالى گناهانتان را به حسنات مبدل نموده و همه آنها را بيامرزيد | ||
و در كافى به سند خود از ابى الصباح از ابى عبد اللّه (عليه السلام ) روايت كرده كه در ذيل جمله «'''لا يشهدون الزور'''» فرمود: مقصود از زور، غنا است . مؤ لف : و در مجمع گفته : اين روايت از ابى جعفر و ابى عبد اللّه (عليه السلام ) نقل | و در كافى به سند خود از ابى الصباح از ابى عبد اللّه (عليه السلام ) روايت كرده كه در ذيل جمله «'''لا يشهدون الزور'''» فرمود: مقصود از زور، غنا است . مؤ لف : و در مجمع گفته : اين روايت از ابى جعفر و ابى عبد اللّه (عليه السلام ) نقل | ||
