۱۳٬۸۰۸
ویرایش
خط ۲۴۰: | خط ۲۴۰: | ||
پس بنابر آنچه سياق افاده مى كند، معناى آيه اين مى شود كه: به ياد آور زمانى را كه به ابراهيم وحى كرديم كه در خانه من، مرا پرستش كن به اين كه آن را مرجع عبادت من كنى و چيزى را در عبادت من شريك نسازى و براى كسانى كه قصد خانه من مى كنند، عبادتى تشريع كنى كه خالى از شائبه شرك باشد. | پس بنابر آنچه سياق افاده مى كند، معناى آيه اين مى شود كه: به ياد آور زمانى را كه به ابراهيم وحى كرديم كه در خانه من، مرا پرستش كن به اين كه آن را مرجع عبادت من كنى و چيزى را در عبادت من شريك نسازى و براى كسانى كه قصد خانه من مى كنند، عبادتى تشريع كنى كه خالى از شائبه شرك باشد. | ||
در اين آيه | در اين آيه إشعارى به اين معنا دارد كه عمده عبادت قاصدان كعبه، طواف و نماز و ركوع و سجود است، و نيز إشعارى به اين معنا است كه ركوع و سجود مثل دو متلازم، هميشه با هم هستند و هيچ وقت از يكديگر جدا نمى شوند. | ||
از جمله حرف هايى كه در تفسير اين آيه زده اند، يكى اين است كه معناى «بَوَّأنَا»، «قُلنَا تبؤا) است. يكى ديگر اين است كه گفته اند: معنايش «اعلمنا» است. يكى ديگر اين كه: كلمۀ «أن» در جملۀ «أن لَا تُشرِك...»، مصدريه است. يكى ديگر اين كه: مخفّفه از «أنَّ» با تشديد است. | از جمله حرف هايى كه در تفسير اين آيه زده اند، يكى اين است كه معناى «بَوَّأنَا»، «قُلنَا تبؤا) است. يكى ديگر اين است كه گفته اند: معنايش «اعلمنا» است. يكى ديگر اين كه: كلمۀ «أن» در جملۀ «أن لَا تُشرِك...»، مصدريه است. يكى ديگر اين كه: مخفّفه از «أنَّ» با تشديد است. |
ویرایش