تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۳۶: تفاوت میان نسخه‌ها

احتمال هم دارد كه جمله ((بل ظننتم ان لن نجعل لكم موعدا(( اعراضى باشد از اعتذار تقديرى آنان از جهل و امثال آن ، گويا در تقدير عذرخواهى كرده اند به اينكه ما نمى دانستيم ، در جوابشان مى فرمايد: چنين نيست، بلكه آنچه كرديد از اين جهت بود كه پنداشتيد كه ... - و خدا داناتر است.

«'''وَ وُضِعَ الْكِتَاب فَترَى الْمُجْرِمِينَ مُشفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَ يَقُولُونَ يَا وَيْلَتَنَا...'''»:

<span id='link304'><span>

«'''و يقولون يا ويلتنا مال هذا الكتاب لايغادر صغيرة و لاكبيرة الا احصيها'''»- دو كلمه ((صغيرة (( و ((كبيرة (( وصفاند كه در جاى موصوف خود كه همان خطيئه ويا معصيت ويا زشتكارى و امثال آن است نشسته اند.

و معناى آن اين است كه : به ياد آر اين واقعه را تا براى مردم روشن شود كه ابليس - كه از جن بود - و همچنين ذريه اودشمنان ايشانند وخير ايشان را نمى خواهند، پس سزاوار نيست كه فريب اورا كه لذات مادى دنيا وشهوات ، ونيز اعراض از ياد خدا را براى ايشان زينت مى دهد بخورند. ونيز سزاوار نيست كه اورا اطاعت كنند، وبه سوى باطلى كه او دعوتشان مى كند قدم نهند.

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۴۵۳ </center>

«'''افتخذونه و ذريته اولياء من دونى و هم لكم عدو'''» - اين جمله تقرير بر ما حصل واقعه ابليس وآدم است كه به استفهام انكارى تعبير شده است ، و معنايش اين است : نتيجه اى كه مى توانيد از داستان آدم و ابليس بگيريد اين است كه نبايد ابليس وذريه اورا اولياى خود بگيريد، چون آنها دشمنان شما بنى نوع بشرند.  

پس ضمير در ((يقول ...(( به شهادت سياق به خداى تعالى برمى گردد، و معنايش اين است كه: به يادشان بياور روزى را كه خداى تعالى خطابشان ميكند، كه آن شركاء را كه شما شريك من مى پنداشتيد صدا بزنيد تا بيايند، اينان صدا مى زنند ولى اجابتى نمى شنوند، آن وقت برايشان روشن مى گردد كه آن ها بدان گونه كه مشركين مى پنداشته اند، نبوده اند.

«'''و جعلنا بينهم موبقا'''» - كلمه ((موبق (( - به كسر باء - اسم مكان از ماده «وبق» است كه مصدرش ((وبوق (( به معناى هلاكت است، و معناى جمله اين است كه بين مشركين و شركاى ايشان محل هلاكتى قرار داديم .