الكهف ٦١

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۶:۲۸ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

(ولی) هنگامی که به محل تلاقی آن دو دریا رسیدند، ماهی خود را (که برای تغذیه همراه داشتند) فراموش کردند؛ و ماهی راه خود را در دریا پیش گرفت (و روان شد).

|پس چون به محل تلاقى آن دو دريا رسيدند، ماهى خود را [كه براى تغذيه بود] فراموش كردند، پس [ماهى‌] راه خود را در دريا پيش گرفت
پس چون به محل برخورد دو [دريا] رسيدند، ماهىِ خودشان را فراموش كردند، و ماهى در دريا راه خود را در پيش گرفت [و رفت‌].
و چون موسی و شاگردش بدان مجمع البحرین رسیدند ماهی غذای خود را فراموش کردند و آن ماهی راه به دریا برگرفت و رفت.
پس هنگامی که به محل برخورد دو دریا رسیدند، ماهی خود را [که برای خوردن فراهم کرده بودند] از یاد بردند، [آن] ماهی راه خود را [به طور سرازیر] در دریا پیش گرفت.
چون آن دو به آنجا كه دو دريا به هم رسيده بودند رسيدند، ماهيشان را فراموش كردند و ماهى راه دريا گرفت و در آب شد.
و چون به مجمع بین آن دو [دریا] رسیدند ماهیشان را فراموش کردند که راهش را به میان دریا در پیش گرفته بود و روانه شده بود
پس چون به جاى به هم آمدن آن دو دريا رسيدند ماهى خود را فراموش كردند و آن
هنگامی که به محلّ تلاقی دو دریا رسیدند، ماهی خویش را از یاد بردند، و ماهی در دریا راه خود را پیش گرفت (و به درون آن خزید).
پس چون به محل برخورد دو (دریا) رسیدند، ماهیشان را فراموش کردند. پس ماهی راه راهوارش را به سراشیبی دریا پیش گرفت .
پس هنگامی که رسیدند مجمع (رسیدنگاه) آن دو را فراموش کردند ماهی خویش را تا برگرفت راه خویش را در دریا شکافنده‌


الكهف ٦٠ آیه ٦١ الكهف ٦٢
سوره : سوره الكهف
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١١
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«حُوتَ»: ماهی. ظاهراً این ماهی را به عنوان غذا تهیّه کرده و با خود می‌بردند و از آن می‌خوردند. «سَرَباً»: راه سراشیبی. طریق و مسیر. مفعول دوم فعل (إِتَّخَذَ) است. برخی آن را مصدر و در معنی اسم فاعل یعنی سارِب گرفته‌اند و حال فاعل فعل (إِتَّخَذَ) بشمار آورده‌اند.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- موسى(ع) و همسفر او به محلِّ تلاقى دو دریا رسیدند و در آن جا توقف کردند. (فلمّا بلغا مجمع بینهما)

۲- موسى و همسفر او، به هنگام رسیدن به مجمع البحرین، یک ماهى، به عنوان غذا، همراه داشتند. (فلمّا بلغا مجمع بینهما نسیا حوتهما) «حوت» یعنى «ماهى» و برخى آن را ماهى بزرگ معنا کرده اند. (ر.ک. لسان العرب) به قرینه «غداءنا» - در آیه بعد - آن ماهى، به منظور تغذیه فراهم شده بود.

۳- موسى(ع) و همسفرش هنگام رسیدن به محلِّ تلاقى دو دریا، از ماهىِ همراه خویش، غفلت کردند. (فلمّا بلغا مجمع بینهما نسیا حوتهما)

۴- پیامبران نیز ممکن است که در امور عادى زندگى، دچار فراموشى شوند. (نسیا حوتهما)

۵- ماهىِ بى جانِ همراه موسى(ع)، در مجمع البحرین زنده شده و در مسیرى تونل مانند، در آب دریا فرو رفت. (نسیا حوتهما فاتّخذ سبیله فى البحر سربًا) فاعل «اتخذ» ضمیرى است که به «حوت» بازمى گردد. استناد فعل به ماهى ظهور در آن دارد که ماهى بى جان، جان دار شده است. «سرب» به معناى نفق و سوراخ (تونل) است و در آیه حال براى «سبیل» است; یعنى، راهى تونل مانند را در دریا در پیش گرفت.

روایات و احادیث

۶- «عن أبى عبداللّه(ع) قال: ... أرسل (أى موسى) إلى یوشع إنّى قد ابتلیت فاصنع لنا زاداً وانطلق بنا، و اشترى حوتاً...ثمّ شواه ثمّ حمله فى مکتل... فقطرت قطرة من السماء فى المکتل فاضطرب الحوت ثمّ جعل یَثِبُ من المکتل إلى البحر قال: و هو قوله: «واتّخذ سبیله فى البحر سرباً» ; از امام صادق(ع) روایت شده که فرمود: ... موسى به یوشع پیام فرستاد: «من، در معرض آزمایش قرار گرفتم. براى ما توشه راه فراهم ساز و به همراه ما بیا!». یوشع، یک ماهى خرید ... و آن را بریان کرد و در زنبیل نهاد... سپس قطره آبى از آسمان در زنبیل چکید و ماهى به جنب وجوش آمد و از زنبیل به دریا پرید و این سخن خدا است که فرمود: واتّخذ سبیله فى البحر سرباً».[۱]

موضوعات مرتبط

  • انبیا: فراموشى انبیا ۴
  • موسى(ع): حیات ماهى قصه موسى(ع) ۵، ۶; طعام موسى(ع) ۲، ۳; فرار ماهى قصه موسى(ع) ۵، ۶; فراموشى موسى(ع) ۳; قصه موسى(ع) ۱، ۲، ۳، ۶; ماهى قصه موسى(ع) ۲; مسافرت موسى(ع) ۶; موسى(ع) در مجمع البحرین ۱، ۲، ۳
  • یوشع(ع): طعام یوشع(ع) ۲، ۳; فراموشى یوشع(ع) ۳; قصه یوشع(ع) ۱، ۲، ۳; مسافرت یوشع(ع) ۶; یوشع(ع) در مجمع البحرین ۱، ۲، ۳

منابع

  1. تفسیر عیاشى، ج ۲، ص ۳۳۲، ح ۴۷; نورالثقلین، ج ۳، ص ۲۷۷، ح ۱۵۱.