الذاريات ٤٢

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۲۵ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

که بر هیچ چیز نمی‌گذشت مگر اینکه آن را همچون استخوانهای پوسیده می‌ساخت.

|بر هيچ چيزى نمى‌گذشت مگر اين كه آن را چون استخوان پوسيده مى‌گرداند
به هر چه مى‌وزيد آن را چون خاكستر استخوان مرده مى‌گردانيد.
که آن باد هلاک به چیزی نمی‌گذشت جز آنکه آن را مانند استخوان پوسیده می‌گردانید.
[آن باد] هیچ چیزی را که بر آن می وزید، رها نمی کرد مگر آنکه آن را به صورت استخوان پوسیده ای می ساخت.
بر هيچ چيز نوزيد مگر آنكه چون استخوانى پوسيده‌اش بر جاى نهاد.
که هیچ چیزی که بر آن می‌گذشت باقی نمی‌گذاشت، مگر آنکه آن را مانند خاک و خاشاک می‌ساخت‌
هيچ چيزى را [از عاديان‌] كه بر آن بگذشت فرو نگذاشت مگر آنكه آن را خرد و تباه كرد.
به هر چیزی که برمی‌خورد بر جایش نمی‌گذاشت، مگر این که همچون استخوانهای پوسیده و پودرشده‌اش می‌کرد.
هیچ چیزی را که بر آن وزد فروگذار نکند جز آنکه همچون خاکسترش کند.
نمی‌گذارد چیزی را که می‌گذشت بر آن جز می‌گردانیدش مانند خاکی پوسیده‌


الذاريات ٤١ آیه ٤٢ الذاريات ٤٣
سوره : سوره الذاريات
نزول : ٤ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٩
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مَا تَذَرُ»: رها نمی‌کرد. برجا نمی‌گذاشت. ترک نمی‌گفت. «الرَّمِیمِ»: استخوان پوسیده و متلاشی شده (نگا: یس / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - باد وزیده بر قوم عاد، از میان برنده تمامى مظاهر حیات بود. (الریح العقیم . ماتذر من شىء)

۲ - تبدیل اجساد قوم عاد به استخوان هایى پوسیده، با وزش باد عذاب (و ما تذر من شىء أتت علیه إلاّ جعلته کالرّمیم) «رمیم» به استخوانى گفته مى شود که پوسیده شده باشد.

۳ - باد وزیده بر قوم عاد، داراى خاصیتى سوزاننده و متلاشى کننده مظاهر حیات * (ما تذر من شىء أتت علیه إلاّ جعلته کالرّمیم) تعبیر «ما تذر من شىء» مى رساند که این باد بر هر جسمى که مىوزید، آن را مانند حرارت آتش پوسانده و اجزاى آن را در معرض متلاشى شدن، قرار مى داد.

روایات و احادیث

۴ - «عن أبى جعفر(ع) قال: الریح العقیم تخرج من تحت الأرضین السبع و ما خرج منها شىء قط إلاّ على قوم عاد حین غضب اللّه علیهم فأمر الخزّان أن یخرجوا منها بقدر مثل سعة الخاتم...;[۱] از امام باقر(ع) روایت شده که «ریح عقیم» از زیر زمین هاى هفتگانه خارج مى شود و تاکنون چیزى از آن خارج نشده; مگر براى قوم عاد. آن گاه که خداوند بر آنان غضب کرد، پس خزانه داران آن باد را امر کرد که از آن باد به اندازه اى که از وسعت مثل انگشترى خارج مى شود، بر قوم عاد خارج کنند...».

موضوعات مرتبط

  • عذاب: باد عذاب ۱; سوزندگى باد عذاب ۳; منشأ باد عذاب ۴
  • قوم عاد: استخوان هاى پوسیده قوم عاد ۲; بدنهاى قوم عاد ۲; تاریخ قوم عاد ۱، ۲، ۳; ویژگیهاى عذاب قوم عاد ۱، ۲، ۳، ۴

منابع

  1. ↑ نورالثقلین، ج ۵، ص ۱۲۹، ح ۴۶.
برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=الذاريات_٤٢&oldid=117522»