التوبة ٦٢

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۲۴ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

آنها برای شما به خدا سوگند یاد می‌کنند، تا شما را راضی سازند؛ در حالی که شایسته‌تر این است که خدا و رسولش را راضی کنند، اگر ایمان دارند!

براى شما به خدا سوگند مى‌خورند كه شما را راضى كنند، و حال آن كه اگر مؤمن بودند سزاوارتر اين بود كه خدا و رسول او را راضى كنند
براى [اِغفال‌] شما به خدا سوگند ياد مى‌كنند تا شما را خشنود گردانند، در صورتى كه اگر مؤمن باشند [بدانند] سزاوارتر است كه خدا و فرستاده او را خشنود سازند.
(منافقان) برای اغفال و خشنود کردن شما مؤمنان به نام خدا سوگند می‌خورند در صورتی که اگر ایمان داشتند سزاوارتر این بود که خدا و رسول را از خود خشنود کنند.
آنان برای شما [از روی حیله و تزویر برای معذور نشان دادن خود نسبت به کارهای ناهنجارشان] به خدا سوگند می خورند تا شما را راضی و خشنود سازند، در صورتی که اگر مؤمن بودند، شایسته تر آن بود که خدا و رسولش را خشنود کنند.
در برابر شما به خدا سوگند مى‌خورند تا خشنودتان سازند و حال آنكه اگر ايمان آورده‌اند شايسته‌تر است كه خدا و رسولش را خشنود سازند.
برای شما به خداوند سوگند می‌خورند که خشنودتان کنند، و حال آنکه اینان اگر مؤمنند [بدانند که‌] خداوند و پیامبر او سزاوارترند به آنکه خشنودشان کنند
براى شما به خدا سوگند مى‌خورند تا شما را خشنود كنند، و حال آنكه اگر مؤمن بودند سزاوارتر اين بود كه خداى و پيامبرش را [از خود] خشنود كنند.
برای شما، به خدا سوگندها می‌خورند (که درباره‌ی پیغمبر چیز بدی نگفته‌اند و به دروغ از شرکت در جهاد واپس نکشیده‌اند) تا با سوگندهای خود شما را راضی کنند. در حالی که شایسته‌تر این است که خدا و پیغمبرش را (با عبادت و طاعت و فرمانبرداری) راضی کنند، اگر واقعاً ایمان دارند.
برای (اغفال) شما به خدا سوگند یاد می‌کنند تا شما را خشنود گردانند. حال آنکه اگر مؤمن بودند سزاوارتر است که خدا و فرستاده‌ی او را خشنود سازند.
سوگند خورند به خدا برای شما تا خوشنودتان کنند و خدا و پیمبرش سزاوارتر است که خوشنود کنندش اگر هستید مؤمنان‌


التوبة ٦١ آیه ٦٢ التوبة ٦٣
سوره : سوره التوبة
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«... أحَقُّ»: مراد این است که راضی‌کردن خدا و پیغمبر مهمتر از راضی‌کردن مسلمانان است. «أَن یُرْضُوهُ»: ضمیر (هُ) به (رسول) برمی‌گردد. ولی چون سخن از خدا و رسول در میان است، می‌بایست (یُرْضُوهُما) گفته شود. امّا از آنجا که راضی‌کردن پیغمبر عین راضی‌کردن خدا است ضمیر مفرد به جای ضمیر مثنّی ذکر شده است (نگا: نساء / ). همچنین می‌توان گفت: (وَ اللهُ وَ رَسُولُهُ أَحَقُّ أَن یُرْضُوهُ)، دو جمله است و (اللهُ) و (رَسُولُ) مبتدا بوده و خبر اوّلی به خاطر دلالت خبر دومی بر آن، حذف شده است. تقدیر چنین است: وَ اللهُ أَحَقُّ أَنْ یُرْضُوهُ وَ رَسُولُهُ أَحَقُّ أَنْ یُرْضُوهُ. مثل بیت زیر: نَحْنُ بِما عِنْدَنا وَ أَنْتَ بِماعِنْدَ کَ راضٍ وَ الرَّأْیُ مُخْتَلِفٌ


تفسیر

نکات آیه

۱ - سوگندهاى دروغ منافقان به خداوند نزد مؤمنان، براى جلب رضایت آنان (یحلفون باللّه لکم لیرضوکم)

۲ - وجود نارضایتى و خشم در میان مؤمنان نسبت به منافقان (یحلفون باللّه لکم لیرضوکم)

۳ - سوء استفاده منافقان از باورها و اعتقادات مؤمنان و ارزشهاى مکتب اسلام (یحلفون باللّه لکم لیرضوکم) سوگند منافقان به خدا (یحلفون باللّه) - که در نزد مؤمنان داراى ارزش ویژه اى است - مفید برداشت فوق است.

۴ - هشدار خداوند به مؤمنان در مورد سوگندهاى دروغ منافقان (یحلفون باللّه لکم لیرضوکم)

۵ - منافقان از برملا شدن افکار و اهدافشان براى مؤمنان، نگران بودند.* (یحلفون باللّه لکم لیرضوکم) از قسم خوردن منافقان، برداشت فوق استفاده مى شود.

۶ - توبیخ منافقان از سوى خداوند، به خاطر ترجیح دادن رضایت مردم بر رضایت خدا و رسول (ص) (یحلفون باللّه لکم لیرضوکم و اللّه و رسوله أحق أن یرضوه)

۷ - جلب رضایت رسول خدا (ص)، جلب رضایت خداست. (و اللّه و رسوله أحق أن یرضوه) به کارگیرى ضمیر مفرد در «یرضوه»، بیانگر این است که رضایت رسول خدا (ص)، رضایت خدا بوده و در این جهت تفاوتى وجود ندارد.

۸ - لزوم جلب رضایت خدا و پیامبر(ص) و ترجیح دادن آن بر رضایت دیگران (و اللّه و رسوله أحق أن یرضوه) از واژه «أحق»، ضرورت و لزوم استفاده مى شود.

۹ - منافقان، داراى روحیه اى شرک آلود (یحلفون باللّه لکم لیرضوکم و اللّه و رسوله أحق أن یرضوه) کوشش منافقان در جلب رضایت مردم (لیرضوکم) و غفلت از رضایت خدا (و اللّه و رسوله أحق أن یرضوه)، نشانگر روحیه شرک آلود آنان است.

۱۰ - منزلت والاى پیامبر(ص) و جایگاه ویژه اش در نزد خداوند (و اللّه و رسوله أحق أن یرضوه)

۱۱ - هیچ کس، حتى پیامبر(ص)، همتا و عِدل خداوند نیست. (و اللّه و رسوله أحق أن یرضوه) به کارگیرى ضمیر مفرد (یرضوه) به جاى ضمیر تثنیه (یرضوهما) ممکن است اشاره به مطلب فوق داشته باشد.

۱۲ - هدف اصلى مؤمنان راستین، جلب رضایت خدا و رسول خداست نه رضایت دیگران. (و اللّه و رسوله أحق أن یرضوه)

۱۳ - ایمان واقعى، مستلزم تلاش براى جلب رضایت خدا و رسولش (و اللّه و رسوله أحق أن یرضوه إن کانوا مؤمنین)

۱۴ - تلاش در جلب رضایت مردم، به جاى جلب رضایت خدا و رسول او، نشانه نفاق و بى ایمانى (یحلفون باللّه لکم لیرضوکم و اللّه و رسوله أحق أن یرضوه إن کانوا مؤمنین)

موضوعات مرتبط

  • ارزشها: سوء استفاده از ارزشها ۳
  • ایمان: آثار ایمان ۱۳ ; نشانه هاى بىایمانى ۱۴
  • توحید: توحید ذاتى ۱۱
  • خدا: اختصاصات خدا ۱۱ ; اهمیّت رضایت خدا ۶، ۸، ۱۴ ; برترى رضایت خدا ۶ ; بىنظیرى خدا ۱۱ ; رضایت خدا ۱۳ ; سرزنشهاى خدا ۶ ; عوامل رضایت خدا ۷ ; هشدارهاى خدا ۴
  • مؤمنان: اهداف مؤمنان ۱۲ ; مؤمنان و رضایت خدا ۱۲ ; مؤمنان و رضایت محمّد(ص) ۱۲ ; مؤمنان و رضایت مردم ۱۲ ; ناخشنودى مؤمنان از منافقان ۲ ; هشدار به مؤمنان ۴
  • محمّد(ص): اهمیّت رضایت محمّد(ص) ۸ ; رضایت محمّد(ص) ۷، ۱۳ ; مقامات محمّد(ص) ۱۰
  • مردم: ترجیح رضایت مردم ۱۴ ; سرزنش ترجیح رضایت مردم ۶
  • منافقان: افشاى منافقان ۵ ; سرزنش منافقان ۶ ; سوء استفاده منافقان ۳ ; سوگند دروغ منافقان ۱، ۴ ; شرک منافقان ۹ ; صفات منافقان ۹ ; منافقان و رضایت مؤمنان ۱ ; منافقان و مؤمنان ۳، ۵ ; نگرانى منافقان ۵
  • نفاق: نشانه هاى نفاق ۱۴

منابع