البقرة ١٩٩

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۱ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

سپس از همان‌جا که مردم کوچ می‌کنند، (به سوی سرزمین منی) کوچ کنید! و از خداوند، آمرزش بطلبید، که خدا آمرزنده مهربان است!

آن‌گاه از همان جا كه مردم روانه شدند روانه شويد و از خدا آمرزش بطلبيد كه خدا آمرزنده‌ى مهربان است
پس، از همان جا كه [انبوه‌] مردم روانه مى‌شوند، شما نيز روانه شويد و از خداوند آمرزش خواهيد كه خدا آمرزنده مهربان است.
بعد از آن به طریقی که همه مسلمین باز می‌گردند رجوع کنید و از خدا طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده و مهربان است.
سپس از همان جایی که مردم روانه می شوند [به سوی منی،] روانه شوید، و از خدا آمرزش بخواهید؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.
سپس از آنجا كه ديگر مردم بازمى‌گردند، شما نيز بازگرديد و از خدا آمرزش بخواهيد كه آمرزنده و مهربان است.
سپس از همانجا که مردم روانه می‌شوند شما هم روانه شوید و از خداوند آمرزش بخواهید، که خداوند آمرزگار مهربان است‌
آنگاه از آن راه كه مردم بازمى‌گردند بازگرديد و از خدا آمرزش بخواهيد كه او آمرزگار و مهربان است.
سپس از همان جا که مردم روان می‌شوند (و از مکان واحدی به نام عرفات به سوی سرزمین مِنی می‌کوچند) روان شوید، و از خداوند آمرزش (گناهان و کجرویهای پیشین خود را) بخواهید (و بدانید که) بی‌گمان خداوند آمرزنده و مهربان است (و توبه و بازگشت بندگان مخلص را می‌پذیرد).
سپس، از همان جا که (انبوه) مردمان روانه می‌شوند، شما نیز روانه شوید و از خدا پوشش بخواهید که خدا همواره بسی پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.
سپس کوچ کنید بدانسان که کوچ کردند مردم و استغفار کنید خدا را که خدا است آمرزنده مهربان‌


البقرة ١٩٨ آیه ١٩٩ البقرة ٢٠٠
سوره : سوره البقرة
نزول : ٩ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٣
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«اَفِیضُوا»: روان شوید. «مِنْ حَیْثُ»: از همان جائی که.


تفسیر

نکات آیه

۱ - براى رفتن به مَشعر، باید همانند مردم از عرفات حرکت کرد. (ثم افیضوا من حیث افاض الناس) برخى برآنند که جمله «ثم افیضوا»، تأکید همان افاضه از عرفات است ; به قرینه «من حیث ...». چون قریش و هم پیمانان آنان بر خلاف مردم، اِفاضه اى از عرفات نداشتند.

۲ - وقوف در عرفات، از مناسک حج (ثم افیضوا من حیث افاض الناس) بنابراینکه مراد، افاضه از عرفات باشد، لازمه آن لزوم وقوف در عرفات خواهد بود.

۳ - لزوم کوچ کردن از مَشعرالحرام، همراه با مردم (ثم افیضوا من حیث افاض الناس) کلمه «ثم» دلالت مى کند که مراد از افاضه، افاضه از مشعر است.

۴ - لغو هر گونه امتیاز طایفه اى و گروهى در حج (ثم افیضوا من حیث افاض الناس) با توجّه به آنچه در ذیل آیه نقل شده که عدّه اى از قریش خود را جداى از مردم فرض مى کردند و در عرفات وقوف نداشتند.

۵ - وقوف در مشعرالحرام، از مناسک حج (ثم افیضوا من حیث افاض الناس) بنابراینکه «ثم افیضوا»، مربوط به مشعرالحرام باشد.

۶ - لزوم استغفار به درگاه خداوند (و استغفروا اللّه ان اللّه غفور رحیم)

۷ - فرمان الهى به امتیازطلبان قریش در حج، مبنى بر استغفار از گناه امتیازطلبى* (ثم افیضوا من حیث افاض الناس و استغفروا اللّه) پس از ردّ امتیازطلبى (من حیث افاض الناس)، امر به استغفار، مى تواند اشاره باشد که این عمل، گناه و استغفار از آن لازم است.

۸ - لزوم استغفار، به هنگام کوچ کردن از عرفات و مَشعرالحرام (ثم افیضوا ... و استغفروا اللّه) در این برداشت، هر دو نظر درباره جمله «ثم افیضوا» (افاضه از مشعر و یا عرفات)، ملحوظ شده است.

۹ - خداوند، غفور و رحیم است. (ان اللّه غفور رحیم)

۱۰ - وعده الهى به آمرزش و رحمت استغفارکنندگان (و استغفروا اللّه ان اللّه غفور رحیم) گر چه آیه مزبور درباره کوچ از مَشعر و عرفات است ; ولى تعلیل «ان اللّه غفور رحیم»، عام است. بنابراین وعده رحمت و آمرزش، به مطلق استغفارکنندگان است.

روایات و احادیث

۱۱ - لزوم کوچ کردن از عرفات، بسان کوچ کردن ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و سایر حج گزاران (ثم افیضوا من حیث افاض الناس) امام صادق (ع) درباره آیه «ثم افیضوا ...» فرمود: یعنى ابراهیم و اسماعیل و اسحاق فى افاضتهم منها و من کان بعدهم[۱].

۱۲ - اعتقاد قریش به عدم لزوم کوچ کردن آنان از عرفات (ثم افیضوا من حیث افاض الناس) امام صادق (ع): اولئک قریش کانوا یقولون: نحن اولى الناس بالبیت و لا یفیضون الا من المزدلفة، فامرهم اللّه ان یفیضوا من عرفة[۲].

۱۳ - طالبان آمرزش الهى به هنگام کوچ از مشعر و عرفات، مشمول مغفرت و رحمت خداوند هستند. (ثم افیضوا ... و استغفروا اللّه ان اللّه غفور رحیم)

۱۴ - لزوم کوچ کردن از عرفات بسان اهل البیت (ع) (ثم افیضوا من حیث افاض النّاس) امام حسین (ع): ... فنحن النّاس و لذلک قال اللّه تعالى ذکره فى کتابه: «ثمّ افیضوا من حیث افاض النّاس»[۳].

موضوعات مرتبط

  • احکام: ۱، ۲، ۳، ۵
  • ابراهیم (ع): ابراهیم (ع) در حج ۱۱
  • استغفار: اهمیّت استغفار ۶، ۷، ۸، ۱۰، ۱۳
  • اسحاق (ع): اسحاق (ع) در حج ۱۱
  • اسماء و صفات: رحیم ۹ ; غفور ۹
  • اماکن مقدس: ۱، ۲، ۳، ۵، ۸، ۱۱، ۱۲، ۱۳، ۱۴
  • اهل بیت (ع): الگوگیرى از اهل بیت (ع) ۱۴
  • تبعیض نژادى: نفى تبعیض نژادى ۴
  • حجّ: احکام حجّ ۱، ۲، ۳، ۵، ۱۱ ; مناسک حجّ ۴، ۵، ۸
  • خدا: آمرزش خدا ۱۰، ۱۳ ; اوامر خدا ۷ ; رحمت خدا ۱۰، ۱۳ ; وعده خدا ۱۰
  • رحمت: مشمولان رحمت ۱۳
  • عرفات: استغفار در عرفات ۸، ۱۳ ; وقوف در عرفات ۲، ۱۱، ۱۴
  • قریش: خودبرتربینى قریش ۷ ; عقیده قریش ۱۲ ; قریش و عرفات ۱۲
  • گناه: آمرزش گناه ۱۰ ; استغفار از گناه ۷
  • مشعرالحرام: استغفار در مشعرالحرام ۸، ۱۳ ; وقوف در مشعرالحرام ۱، ۳، ۵

منابع

  1. ↑ کافى، ج ۴، ص ۲۴۷، ح ۴ ; نورالثقلین، ج ۱، ص ۱۹۶- ، ح ۷۱۹.
  2. ↑ تفسیر عیاشى، ج ۱، ص ۹۶، ح ۲۶۳ ; نورالثقلین، ج ۱، ص ۱۹۵، ح ۷۱۰.
  3. ↑ کافى، ج ۸، ص ۲۴۴، ح ۳۳۹ ; تفسیر برهان، ج ۱، ص ۲۰۱، ح ۲.
برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=البقرة_١٩٩&oldid=100763»