آل عمران ٢١

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۴:۰۳ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

کسانی که نسبت به آیات خدا کفر می‌ورزند و پیامبران را بناحق می‌کشند، و (نیز) مردمی را که امر به عدالت می‌کنند به قتل می‌رسانند، و به کیفر دردناک (الهی) بشارت ده!

كسانى كه آيات الهى را انكار مى‌كنند و به ناحق پيامبران را مى‌كشند و مردمى را كه به عدالت فرمان مى‌دهند به قتل مى‌رسانند، آنها را به عذابى دردناك بشارت ده
كسانى كه به آيات خدا كفر مى‌ورزند، و پيامبران را بناحق مى‌كشند، و دادگستران را به قتل مى‌رسانند، آنان را از عذابى دردناك خبر ده.
همانا آنان که به آیات خدا کافر شوند و انبیاء را بی‌جرم و به ناحق بکشند و آن مردمی را که (خلق را) به درستی و عدل خوانند به قتل رسانند، آنها را به عذاب دردناک بشارت ده.
کسانی که پیوسته به آیات خدا کفر می ورزند، و همواره پیامبران را به ناحق می کشند، و از مردم کسانی را که امر به عدالت می کنند به قتل می رسانند، پس آنان را به عذابی دردناک بشارت ده.
كسانى را كه به آيات خدا ايمان نمى‌آورند، و پيامبران را به ناحق مى كشند و مردمى را كه از روى عدل فرمان مى‌دهند مى‌كشند، به عذابى دردآور بشارت ده.
به کسانی که آیات الهی را انکار می‌کنند و پیامبران را به ناحق می‌کشند و دادگستران را به قتل می‌رسانند، از عذابی دردناک خبر ده‌
آنان را كه به آيات خدا كافر مى‌شوند و پيامبران را به ناحق مى‌كشند و كسانى از مردم را كه به عدل و داد فرمان مى‌دهند مى‌كشند به عذابى دردناك مژده ده.
کسانی که به آیات (دیدنی و خواندنی) خدا کفر می‌ورزند، و پیغمبران را به ناحق به قتل می‌رسانند، و کسانی از مردمان را می‌کشند که به عدالت و دادگری فرمان می‌دهند (و ایشان را به سوی خدا می‌خوانند)، پس آنان را به عذاب دردناکی بشارت بده.
بی‌گمان کسانی‌که به آیات خدا کفر می‌ورزند، و پیامبران برجسته را به ناحق می‌کشند و مردمانی را (هم) که به فضیلت فرمان می‌دهند می‌کشند، آنان را از عذابی دردناک نوید ده.
همانا آنان که کفر ورزند به آیتهای خدا و بکشند پیمبران را به ناحقّ و بکشند آنان را که امر کنند به دادگری از مردم پس آگهیشان ده به عذابی دردناک‌


آل عمران ٢٠ آیه ٢١ آل عمران ٢٢
سوره : سوره آل عمران
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢٠
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الْقِسْط»: دادگری.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - آنان که از تسلیم در برابر خدا روى گردانند، کافرند. (و ان تولّوا ... انّ الّذین یکفرون بایات اللّه)

۲ - کافران به آیات الهى، مستحق عذابى دردناک (انّ الذین یکفرون بایات اللّه ... فبشّرهم بعذاب الیم)

۳ - کفر به آیات الهى، منشأ قتل انبیا و عدالتخواهان (انّ الذین یکفرون ... و یقتلون النّبیّن ... و یقتلون الذین یأمرون بالقسط)

۴ - تهدید کافران از سوى خداوند، نسبت به قتل پیامبران و مردمان عدالتخواه (انّ الذین یکفرون ... و یقتلون النّبیّن ... فبشّرهم بعذاب الیم)

۵ - وجود منکران آیات الهى، قاتلان پیامبران و عدالتخواهان، در میان اهل کتاب و مشرکان (قل للّذین اوتوا الکتاب و الامّیّن ... انّ الذین یکفرون بایات اللّه و یقتلون النّبیّن ... و یقتلون)

۶ - همسانى گناه کفر به آیات الهى، با قتل انبیا و مردمان عدالتخواه (انّ الذین یکفرون ... و یقتلون النّبیّن ... و یقتلون) همسانى گناه، از همگون بودن کیفر، استفاده شده است.

۷ - همسانى سرنوشت شوم کافران، با قاتلان پیامبران و عدالتخواهان (انّ الذین یکفرون ... فبشّرهم بعذاب الیم)

۸ - عقیده، خاستگاه اعمال انسان (یکفرون ... و یقتلون)

۹ - کشتن پیامبران الهى، عملى ناحق و غیر قابل توجیه (و یقتلون النّبیّن بغیر حق)

۱۰ - کافران با توجیه و تظاهر به حقّ، انبیاى الهى و عدالتخواهان را به قتل مى رساندند. (انّ الذین یکفرون ... و یقتلون النّبیّن بغیر حق و یقتلون الذین یأمرون بالقسط) تأکید و تصریح به «بغیر حق»، بیانگر توجیه و حق نمایى کافران است.

۱۱ - بسیارى از پیامبران و عدالتخواهان، به دست کافران به قتل رسیدند. (انّ الذین یکفرون ... و یقتلون النّبیّن بغیر حق و یقتلون الذین یأمرون بالقسط)

۱۲ - وجود عدالتخواهانى در امتهاى گذشته، که در راه عدالت از جان گذشتند. (و یقتلون الذین یأمرون بالقسط)

۱۳ - شدت غضب خداوند، از کشتن انبیا و عدالتخواهان* (و یقتلون النّبیّن بغیر حق و یقتلون الذین یأمرون بالقسط) بنظر مى رسد تکرار کلمه «یقتلون» براى بیان مبغوضیّت قتل باشد.

۱۴ - خطر کشته شدن در راه عدالتخواهى، مانع از جواز امر به معروف و مبارزه با منکر نیست. (و یقتلون الذین یأمرون بالقسط) زیرا لحن آیه، ستایش و مدح نسبت به کشته شدگانى است که امرکنندگان به معروف در مسیر عدالتخواهى هستند.

۱۵ - عدالتخواهان جانباخته در طریق عدل، رتبه اى پس از پیامبران را دارا هستند. (و یقتلون النّبیّن بغیر حق و یقتلون الذین یأمرون بالقسط من الناس فبشّرهم بعذاب الیم) بیان یک گونه عذاب براى قاتلین انبیا و عدالتخواهان، دلالت بر نزدیکى رتبه عدالتخواهان با انبیا دارد. و تقدیم انبیا بر عدالتخواهان حاکى از فضیلت افزونتر آنان است.

۱۶ - کشتن انبیاى الهى و عدالتخواهان، موجب گرفتارى جامعه به مشکلات توانفرساست. و یقتلون النّبیّن بغیر حق ... فبشّرهم بعذاب الیم بنابراینکه «فبشّرهم بعذاب الیم»، نظر به مشکلات دنیوى و اخروى داشته باشد; به قرینه آیه بعد که مى فرماید: «حبطت اعمالهم فى الدنیا و الاخرة».

۱۷ - ارجمندى عدالتخواهى و عدالتخواهان، نزد خداوند (و یقتلون النّبیّن ... و یقتلون الذین یأمرون بالقسط) مستفاد از ذکر عدالتخواهان در پى ذکر انبیاى الهى و تهدید قاتلان آنان به عذاب دردناک.

۱۸ - رضایت کفار عصر پیامبر (ص) به کشتار انبیا توسط گذشتگان، علّت تهدید آنان به عذاب الهى* (و یقتلون النّبیّن ... فبشّرهم بعذاب الیم) تهدید بازماندگان قاتلان انبیا به عذاب در صورتى صحیح است که آنان به اعمال گذشتگان خویش راضى باشند.

۱۹ - تأمین سعادت جامعه در پرتو ایمان، خدمات انبیا و تلاش عدالتخواهان است. (انّ الّذین یکفرون ... فبشّرهم بعذاب الیم) نبود ایمان، انبیا و مصلحان در جوامع موجب رنج و بدبختى است، معلوم مى شود وجود آنها زمینه ساز سعادت خواهد بود.

روایات و احادیث

۲۰ - بنى اسرائیل، قاتل پیامبران الهى و قاتل حامیان پیامبران (و یقتلون النّبیّن بغیر حق و یقتلون الّذین یأمرون بالقسط) رسول اللّه (ص): ... قتلت بنو اسرائیل ثلاثة و اربعین نبیّاً ... فقام مأة رجل و اثنا عشر رجلا من عُبّاد بنى اسرائیل فَاَمَرُوا من قتلهم بالمعروف و نهوهم عن المنکر فقتلوا جمیعاً ... .[۱]

۲۱ - قاتلان پیامبران و قاتلان امر کنندگان به معروف، گرفتار سخت ترین عذابهاى الهى (و یقتلون النّبیّن بغیر حق و یقتلون الذین یأمرون بالقسط.) از رسول اللّه (ص) سؤال شد: اىّ الناس اشد عذاباً یوم القیامة؟ آن حضرت فرمود: رجل قتل نبیّاً او رجلاً امر بمعروف او نهى عن منکر، سپس آن حضرت، این آیه را تلاوت کرد: «انّ الّذین یکفرون ... ».[۲]

۲۲ - وعده عذاب دردناک به بنى اسرائیل، به جهت قتل چهل و سه پیامبر و صد و دوازده آمر به معروف و ناهى از منکر (و یقتلون النّبیّن بغیر حقّ و یقتلون الّذین یأمرون بالقسط من النّاس فبشّرهم بعذاب الیم) رسول اللّه (ص) به عنوان بیان مصداق براى آیه فوق فرمود: قتلت بنو اسرائیل ثلاثة و اربعین نبیّاً اول النّهار فى ساعة واحدة فقام مائة رجل و اثنى عشر رجلا من عبّاد بنى اسرائیل فامروا من قتلهم بالمعروف و نهوهم عن المنکر فقتلوا جمیعاً من آخر النّهار فى ذلک الیوم.(۳)

۲۳ - وعده عذاب دردناک به قاتلان زکریّا و یحیاى پیامبر (ع) (و یقتلون النّبیّن بغیر حق ... فبشّرهم بعذاب الیم) امیرالمؤمنین (ع) درباره آیه فوق فرمود: ... انّ نبى اللّه زکریّا قد نشر بالمناشیر و یحیى ابن زکریا قتله قومه و هو یدعوهم الى اللّه.(۴)

موضوعات مرتبط

  • آیات خدا: تکذیب آیات خدا ۵ ; کفر به آیات خدا ۳، ۶ ; منکران آیات خدا ۵
  • اسلام: تاریخ صدر اسلام ۱۸
  • اصلاح طلبان: قتل اصلاح طلبان ۲۲
  • امر به معروف: ۲۱، ۲۲ احکام امر به معروف ۱۴ ; اهمیّت امر به معروف ۱۴
  • انبیا: تاریخ انبیا ۱۱ ; خدمات انبیا ۱۹ ; قتل انبیا ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۳، ۱۸ ; کیفر قتل انبیا ۷، ۱۶، ۲۱، ۲۲، ۲۳
  • اهل کتاب: ۵
  • ایمان: آثار اجتماعى ایمان ۱۹ ; ایمان و عمل ۸
  • بنى اسرائیل: بنى اسرائیل و قتل انبیا ۲۰، ۲۲
  • تسلیم: تسلیم به خدا ۱
  • جامعه: عوامل انحطاط جامعه ۱۶ ; عوامل رشد جامعه ۱۹
  • خدا: تهدید خدا ۴ ; عذاب خدا ۱۸، ۲۱ ; غضب خدا ۱۳ ; وعده هاى خدا ۲۲، ۲۳
  • رفتار: پایه هاى رفتار ۸
  • زکریّا (ع): کیفر قتل زکریّا (ع) ۲۳
  • سعادت: عوامل سعادت ۱۹
  • عدالت: مبارزه براى عدالت ۱۲، ۱۴
  • عدالتخواهان: خدمات عدالتخواهان ۱۹ ; عدالتخواهان در تاریخ ۱۲ ; قتل عدالتخواهان ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۱۰، ۱۱، ۱۳، ۱۶ ; مقام عدالتخواهان ۱۵، ۱۷
  • عدالتخواهى: ارزش عدالتخواهى ۱۵، ۱۷
  • عذاب: اهل عذاب ۲، ۲۱ ; مراتب عذاب ۲، ۲۱ ; موجبات عذاب ۲، ۱۸، ۲۱، ۲۲، ۲۳
  • عقیده: آثار عقیده ۸
  • عمل: ۸ عمل ناشایست ۹
  • عصیان: آثار عصیان ۱
  • قتل نفس: کیفر قتل نفس ۲۱
  • کافران: ۱، ۲، ۱۰، ۱۱ تهدید کافران ۴، ۱۸ ; فرجام کافران ۷
  • کفر: آثار کفر ۳ ; عوامل کفر ۱ ; کیفر کفر ۲
  • گناه: درجات گناه ۶ ; رضایت به گناه ۱۸
  • مشرکان: ۵
  • نهى از منکر: ۲۲ احکام نهى از منکر ۱۴ ; اهمیّت نهى از منکر ۱۴
  • یحیى (ع): کیفر قتل یحیى (ع) ۲۳

منابع

  1. تفسیر طبرى، ج ۳، ص ۱۴۴ ; مجمع البیان، ج ۲- ، ص ۷۲۰ ; تفسیر تبیان، ج ۲، ص ۴۲۲. ۲- و ۳. تفسیر طبرى، ج ۳، ص ۱۴۴ ; مجمع البیان، ج ۲، ص ۷۲۰ ; تفسیر تبیان، ج ۲، ص ۴۲۲.
  2. تفسیر برهان، ج ۱، ص ۲۷۴، ح ۱.