نتایج جستجو

الله اله وله قول خلف ک انن لا الى ان قدم عن ى ها نا الذى فى صدق علم رجل کون شىء على يدى امن اذا کتب بسط رسل قطع رئى رحم اتى ا بشر وقى هدى ظلم هن توراة ربب

ان على انن خلق نفس الله نا اله الى هن لا وله زوج الذين ذکر نعم اذا قول ايى شىء ذلک امن ثنى الا اتى نبت انث ذرر سکن جنن بين بدل نبو ملک طهر وحد يا وذر نکح

الله وله من ل ه ب ما هم انن ف کم اله لا على قول علم ان فى کون الذين امن شىء ک ها الا رسل هو الى ى نا ا کفر قوم ايى غفر وقى رحم عن ارض بين ربب عبد هدى

حکم عن تبع دين هذا کلل صدق قتل بل وقى لو کره نن ضلل اذ اذا هما الذى ملک قرب شىء اوى يا بعد قدر امر دعو فرق کتم اخذ بشر شهد خير ام سئل ظنن ائى انتم نبو قبل

بل کتب هو ابد زين اهل رود لقى يوم غير موسى خرج اول بلغ بصر خرص هما رجع بعث شىء فرى ا نظر فرعون نفق يقن بيد هذه ويل ذلکم اثم هنا رئى رسل فعل دعو نحن جىء عظم

عند يوم حسن عن سوف عذب کون ذلک سرح او کذب زوج اجل لو حقق هو قرر حتى رحم نن شىء نعم غرر غير امن ابو فلح قدر بعض عرف جعل نور اولاء بل رجع کن لقى وجد مول ا

رئى ب الذين کذب ان کفر انن اخذ سير ها کيف قبل نذر قد ذکر سمو ربب خلق قدر شىء اذا ظلم رسل ايى حکم الا نا اوى بين ائى ضرب بعض عذب قتل نکر علم جعل رفع جبل

آیات شامل این کلمه «حمیم» به معناى شىء داغ و «یحموم» از همین ماده است و در اینجا به تناسب «ظلّ» (سایه) به «دود غلیظ و سیاه و داغ» تفسیر شده است. حمم‌ (۲۱

ورى يدى عبد بصر هود نوح ايوب شهد حوج انتم رضو يونس ولد صلح ارث او ملل ذو شىء نصارى ذکر وحى سلم اوب هارون يى انا زکريا قبل عزز امم سليمان ف شرک عجز وصى

ب فى کم هو ان بين کتب کون الذين الى لا قول ها اتى ايى امن نا حکم نزل ربب شىء ى ارض الا على قد سمو يا انس اذ اهل ائى رسل حقق اوى ذلک انت ا قوم ثم سوء نبو

کثر بعد الله يسر اله سبل سبح امر يمن وله ب بنو حرج ملک دول سکن اسو ذکر فوت شىء اسى شرک يتم وطر بين قرب ازر ذلک امن غنى ثوب وفى قتل رجع نصح ذى نفس زيد کفل

عدد نبء يدى حسن منع بعد زهق نمم عن قول دنو خير لکن بعث قدم حيى بين ودد خلد شىء فى غلظ قد شهد ثلث تبع خرج حرب صوب وفق صوم قصد قلب

ربب حفظ قسطس لن بخس او رئى الذين يا خسر ابو صدق اله علم منع ا الا نقص انا شىء حتى غير لم طفف نزل عند اتى شدد ن بلغ ويل حسن حوط يوم کلف زجو الله اهل قرب

آیات شامل این کلمه «لُبَد» از مادّه «لَبَد» (بر وزن لغت) به معناى شىء متراکم و انبوه است، و در اینجا به معناى مال فراوان است. لبد (۲ بار) [جن:19]. لبد

بعث ترب اخذ اوى شرک قدر دبر عن قد خرج الا غفر کبر بدء متع ائى حسن وقى سوء ا شىء علق جىء دعو حکم موسى کتب وجد اجل بلغ شهد امر شدد دنو قتل

اصل به معناى «رجوع و بازگشت» است و این که بر یک دسته از غنائم «فىء» (بر وزن شىء) اطلاق شده است شاید به این خاطر باشد که خداوند تمام مواهب این جهان را در اصل

نبذ دحض جوب لئک عظم ظلم روح الک عقم جهد طغو رود ولى جند او دعو کفر عنق انتم شىء

انواع «شراب طهور» که در آیات قبل، براى بهشتیان ذکر شده بود، و نیز به معناى «شىء داغ» است. و در آیه 42 سوره «واقعه» به معناى آب سوزان است که، در آیات دیگر

ف تبع بلغ ل سبب من حتى اذا ب اله ى سمو طلع الذين ثم ه الى ما وله الله هم شىء فى غرب دون کلل لعل وجد قطع دعو شمس انن صرح نا بين لا ها جند قول وکل يسر خبر

رئى نفق هو اول بغى قد اتى اخر مول الا ذلک سوى هجر قوم سنبل سکن عذب سبع ظلم شىء يا طوع ثم نفس الذى قرب لعل خرج ا اذا بين جعل سوء دعو وجد عمل موت ايى انس حبب