نتایج جستجو

السلام ميفرمود: عبادت بنماز و روزه بسيار نيست، همانا عبادت انديشيدن در امر خداى عز و جل است. محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از معمّر بن خلّاد روايت كرده

فرمود: هر كه از فضل خدا عز و جل خواستار نشود، محققاً نيازمند و فقير گردد. و نيز حضرت صادق عليه السلام فرمود: هر كه از فضل خداى عز و جل درخواست نكند نيازمند

نكنند جز اينكه هر يك كه با رفيق خود بهتر رفاقت كند پاداشش بزرگتر و پيش خداى عز و جل محبوبتر است. على بن ابراهيم، از پدرش، از نوفلى، از سكونى، از امام جعفر

سلام است و از او سلامتى و به سوى او است سلامتى، راست فرموده است پروردگارم عز و جل و احسان كرده، نوشته را به من بده، آن را به وى داد و به او دستور داد تا

الْأَرْضُ زِلْزالَها خسته نشويد زيرا هر كه نمازهاى نافله خود را با آن بخواند خداى عز و جل هرگز او را به زمين لرزه دچار نكند و بدان به برق‏زدگى نميرد و به هيچ آفتى

ع قال : از حفص بن غياث، از امام صادق (ع) گويد: پرسيدم از او تفسير قول خدا عز و جل را (۱۸۵ سوره بقره): «ماه رمضان است كه قرآن در آن نازل شده است» با اينكه

الله عن رجل عن علي بن الحسين ع قال : از على بن الحسين (ع) فرمود: به راستى خدا عز و جل پيغمبران را همه از سرشت آسمانى آفريد چه دلهاى آنها را و چه پيكرهاى آنها

فرمود: بر درختى و روى تلى است در كنار دريا كه در آنجا مأوى كند و چون خداى‏ عز و جل اراده كند كه آن را بجائى روان كند بادى بفرستد تا آن را براند و فرشتگانى

عبد الله ع يقول : ايوب بن حر گويد از امام صادق (ع) شنيدم ميفرمود: براستى خدا عز ذكره به پيغمبر شما پيغمبران را پايان داد و هرگز بعد از او پيغمبرى نخواهد بود

نيز (وسيله پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله) به آن افزوده شد، پس خداوند عزّ و جلّ آن هفت ركعت زيادتى را (يعنى اكثر آن را كه شش ركعت باشد) از بندگان ساقط

برادران خود، گويد: سپس فرمود: هر كه براى برادر مؤمن خود حاجتى برآورد، خدا عز و جل روز قيامت صد هزار حاجت از او روا كند كه از آن جمله، آغاز همه، بهشت است،

از امام باقر (ع) كه مى‏فرمود: مؤمن برادر پدر و مادرى مؤمن است، زيرا خداوند عز و جل مؤمنان را از سرشت بهشت آفريده و در پيكرهايشان از نسيم بهشت دميده، از

اين باره آنچه را خداى عز و جل به پيامبرش (ص) فرمود: «اموال و اولاد ايشان تو را بشگفت درنياورد» (سوره توبه آيه ۵۵) و نيز خداى عز و جل به پيامبرش فرمود:

قال النبي ص : و نيز آن حضرت عليه السّلام فرموده: كه رسول خدا (ص) فرمود: خداى عز و جل هيچ مخلوقى نيافريده جز آنكه مخلوق ديگرى را بر او فرمانروا ساخته كه بر

خالد الكابلي قال : ابى خالد كابلى گويد: از امام باقر (ع) از تفسير قول خداى عز و جل (۸ سوره تغابن): «بگرويد به خدا و رسولش و نورى كه ما فرو فرستاديم» پرسيدم،

و گفتن يك‏ «سبحان اللَّه» در مكّه برابر با خراج عراقين است كه در راه خداى عزّ و جلّ انفاق شود.

الْحَج : و سجده‏گزار در مكّه همچون دست و پا زننده در خون خود در راه خداى عزّ و جلّ است.

ابي جعفر ع : عبد الرحيم بن روح القصير از امام باقر (ع) (پرسيد) كه قول خدا عز و جل (۶ سوره احزاب): «پيغمبر به مردم از خودشان اولى است و زنهايش مادران آنانند

يا رسول اللَّه! در ميان مردم شرك شيطان هم هست؟ رسول خدا (ص) فرمود: گفته خدا عز و جل را نخواندى (۶۴ سوره اسراء): «و تو اى شيطان شريك آنها باش در دارائى و

به خدا سوگند، جهانى بود كه در آن جز يك تن خدا پرست نبود و اگر مى‏بود، خدا عز و جل او را هم نام مى‏برد آنجا كه مى‏فرمايد (۱۲۰ سوره نحل): «به راستى ابراهيم