نتایج جستجو

فرعون و احزاب او، لَآيَةً: هر آينه علامتى است روشن و دلالتى هويدا بر قدرت ذات يگانه سبحانى. وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ‌: و نبودند بيشترين قوم فرعون

است. ۱۴ - نزول قرآن و تورات و انجیل، تجلّى یکتایى، حیات و قیّومیّت (قائم به ذات و قوام دهنده هستى بودن) خداوند است. (اللّه لا اله الاّ هو الحىّ القیوم. نزل

«أَ فَلا يَشْكُرُونَ سُبْحانَ الَّذِي» 2- قانون زوجيّت در مخلوقات را به ذات الهى سرايت ندهيد، او يكتا و بى نظير است. «سُبْحانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْواجَ»

أَنَّ لَهُمْ أَجْراً كَبِيراً: به اينكه براى ايشان است ثوابى بزرگ به حسب ذات و كيفيت و كميت. كاشفى گويد: مراد بهشت است كه دنيا و آنچه در او است در مقابل،

من تدبير مينمايم امور بندگان خود را با علمى كه بباطن آنها دارم و آن خداوند ذات مقدسى است كه نازل ميكند از آسمان باران نافع بموقع لازم را كه غيث خوانده ميشود

ج4، ص346 و هماهنگی مخصوصی که بر این امور حکمفرماست نشانه‌های گوناگونی برای ذات پاک اوست. تکیه بر دو وصف «صبّار» و «شکور» مجموعا ترسیم گویایی از حقیقت ایمان

به اذا و ثانيه به ان شده است و چون تمام اختيارات و تصرفات در مملكت وجود با ذات اقدس واجب الوجود است كه مالك حقيقى و صاحب اختيار واقعى است نعمت و بلا را بموقع

به اذا و ثانيه به ان شده است و چون تمام اختيارات و تصرفات در مملكت وجود با ذات اقدس واجب الوجود است كه مالك حقيقى و صاحب اختيار واقعى است نعمت و بلا را بموقع

او...) بهشت آدم از باغهاى دنيا بوده است رد اينكه ملائكه و شياطين به تغيير ذات خود قدرت داشته باشند و به صور مختلفه درآيند. دو دسته روايات مربوط به تصرفات

را از استماع قول كفار كه موجب فساد است و مستغنى سازد تو را از ايشان، زيرا ذات سبحانى كافى است در تدبير امورات و «1» تفسير قمى، ج 2، ص 171. جلد 10 - صفحه

فرموده، يعنى وعده نصرت و غلبه را كه به انبياء داده خلاف كند، چه خلف وعده از ذات سبحانى خلاف‌ جلد 7 - صفحه 74 باشد، و ايضا خلاف وعده با هيچكس نفرمايد لقوله‌

مستلزم كذب باشد، يا ادعا نمايد كه شفاعت بتان نزد خدا مقبول است؛ و اين افترا بر ذات سبحانى است. وَ اللَّهُ لا يَهْدِي‌: و خدا هدايت ننمايد به اجبار، الْقَوْمَ

به آنچه وصف مى‌كنند تو را از شاعر و ساحر و مجنون. يا به آنچه وصف مى‌نمايد ذات مرا از اتخاذ ولد و شريك، و مجازات نمائيم آنها را به آنچه مستحقند از عذاب و

من تدبير مينمايم امور بندگان خود را با علمى كه بباطن آنها دارم و آن خداوند ذات مقدسى است كه نازل ميكند از آسمان باران نافع بموقع لازم را كه غيث خوانده ميشود

«9» فَما لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَ لا ناصِرٍ «10» وَ السَّماءِ ذاتِ الرَّجْعِ «11» وَ الْأَرْضِ ذاتِ الصَّدْعِ «12» إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ «13» وَ ما هُوَ بِالْهَزْلِ

بِعادٍ إِرَم‌َ ذات‌ِ العِمادِ الَّتِي‌ لَم‌ يُخلَق‌ مِثلُها فِي‌ البِلادِ (سوره‌ فجر ‌آيه‌ 6 و 7 و 8) و عمارات‌ بسيار مرتفع‌ ‌که‌ معني‌ ذات‌ العماد ‌است‌

خِيَانَتَک دَابِر دَرَجَات دَعَاکُم دُبُرَه دُونِهِم دِينُهُم دِيَارِهِم ذَات ذُو ذُوقُوا ذُکِر ذٰلِکُم رَبّهِم رَبّک رَحِيم رَزَقَکُم رَزَقْنَاهُم رَسُولَه

حقير براى افاده مقام رجاء است اگر چه متكلّم راجى نباشد و جازم باشد و البتّه ذات احديّت منزّه از جهل و شك و ترديد است ولى ميتواند بغرضى از اغراض انشاء ترجّى

مَصِيرَكُمْ إِلَى النَّارِ (30) وَ جَعَلُوا لِلَّهِ أَنْداداً: و قرار دادند براى ذات يكتاى الهى همتايان در عبادت و اطاعت، يا در تسميه كه ايشان را الهه نام نهادند

غَيْرُهُ‌: نيست براى شما خالق و معبودى غير از ذات اقدس سبحانى. هُوَ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ‌: آن ذات پاك به قدرت كامله آفريد شما را از زمين، يعنى پدر