نتایج جستجو

مؤمنين را از عداوت و مقصود آنها مطلع فرمود تا از آنها در حذر باشند و از صداقت و رفاقت با آنها اجتناب نمايند و كسيكه دوست و مدبّر امور و معين و ناصر او

differed about. ترتیل: ترجمه: «بَیِّنَاتٍ»: معجزاتی دالّ بر حقّانیّت پیغمبران و صداقت دین خدا. دلائل و براهین روشن. «الأمْرِ»: کار و بار دین و احکام آن، و امر

نبايد در اختيار عموم بگذارند. نظير مسائل اقتصادى، مانند: كمبود گندم و .... صداقت خوب است؛ ولى صراحت، همه جا مفيد نيست. اخبار و اطّلاعات، بايد رده‌بندى و طبقه‌بندى

يا نشناختند پيغمبر خودشان محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را بامانت و صداقت و شرافت و ساير صفات حسنه كه لايق شأن انبياء است لذا منكر نبوّت او شدند يا

يا نشناختند پيغمبر خودشان محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را بامانت و صداقت و شرافت و ساير صفات حسنه كه لايق شأن انبياء است لذا منكر نبوّت او شدند يا

فرمودند. «2» اهمّيت امانت در روايات‌ به نماز و روزه و حجّ مردم ننگريد، به صداقت و امانتدارى آنان بنگريد. «3» پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در آخرين لحظه‌هاى

علنى داشتند؛ امّا ده‌ها قرن بدنام شدند.) فِي نادِيكُمُ الْمُنْكَرَ ... 8- صداقت و راستگويى حتّى در ديد منحرفان نيز كار خوبى است. «إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ»

الأبرار لفى نعیم) از جمله معانى ذکر شده براى «برّ»، صلاح و درست کارى، اطاعت و صداقت است(لسان العرب). «نعیم»; یعنى، نعمت فراوان (مفردات راغب) نکره بودن «نعیم»،

تمام كسانى است كه شعار مى‌دهند ولى عمل نمى‌كنند. 1- ايمان بايد با عمل و صداقت همراه باشد وگرنه مستحقّ سرزنش و توبيخ است. (تمام آيه) 2- قبل از اين كه انتقاد

برادرانه بود. «أَخُوهُمْ» (حتّى كلمه‌ى «ابوهم» نياورده تا عمق صفا و تواضع و صداقت را بيان كند). 3- تقوا، سرلوحه‌ى دعوت انبيا است. «أَ لا تَتَّقُونَ» 4- دعوت

يا نشناختند پيغمبر خودشان محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را بامانت و صداقت و شرافت و ساير صفات حسنه كه لايق شأن انبياء است لذا منكر نبوّت او شدند يا

فرمودند. «2» اهمّيت امانت در روايات‌ به نماز و روزه و حجّ مردم ننگريد، به صداقت و امانتدارى آنان بنگريد. «3» پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در آخرين لحظه‌هاى

تأنيث. اين آيه را دو گونه تفسير كرده‌اند: طبق يك تفسير سخن از بى‌وفائى و عدم صداقت اهل كتاب و مشركان است و در تفسير ديگر سخن از اتمام حجت براى آنان است. ادعاى

وجود ندارد یا این که کسى تکذیب گفتار خویش را از دیگران نمى شنود; زیرا همگان صداقت یکدیگر را باور دارند. ۷ - نوشندگان شراب بهشتى، منزّه از زبان گشودن به هذیان

ناله مى‌زنند كه ما را از دوزخ نجات بده تا عمل صالح انجام دهيم، در سخن خود صداقت ندارند. «إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ» 2- ايمان به اين‌كه خداوند همه

از «ءایات» مى تواند آیات قرآنى باشد و مى تواند معجزات و دلایلى باشد که بر صداقت پیامبر(ص) و آسمانى بودن قرآن دلالت دارد. برداشت فوق ناظر به احتمال اول است

و به واقعیّت نزدیکتر است. مراد از ترجیح سخن گوینده دوم این نیست که او به صداقت و راستی نزدیکتر است؛ بلکه مراد این است که او بهتر درجه پشیمانی و اندازه هراس

را رضا داده باشيم. نكته: «ولى» بر معنى اخير مأخوذ از موالات است به معنى صداقت و خلّت، و «موالات» از «ولى» مشتق است به معنى قرب چنانچه «معادات» از «عدو»

خطبه 5. «3». مقتل خوارزمى، ج 2، ص 241. جلد 10 - صفحه 36 الْمَوْتَ» 5- معيار صداقت در ادّعاى ايمان، آمادگى براى مرگ است. «فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ

«احسن الشّعر اکذبه بهترین شعر دروغ آمیزترین آن است»! در حالی که در وحی جز صداقت چیزی نیست. 4- سر انجام به تعبیر زیبای یکی از مفسران: «شعر» مجموعه شوقهایی