نتایج جستجو

فتح کتب نفس سمع ها سبل رئى خون هدى وهن صحب ذا اول ضرر نسو غيب کذب ذلکم غيظ دون صنم هل سئل عدو صفف غنى دبر رويد ضعف رسل ابراهيم

خداوند نیست. (و ما لکم من دون اللّه من ولىّ و لانصیر) ۸ - گرایش طبیعى انسانها به قدرتى فراتر و نیرومند، براى اتکا به او (و ما لکم من دون اللّه من ولىّ و لانصیر)

ما آنرا دور مى‏دانيم [معارج:6]، [انبیاء:1]. نذر من ليس ل اول ازف ها الله دون اله هذا يوم اذ ه هم وله قلب ذا لدى حسب سرع حنجر کظم ما ظلم

کذب فى من لا هما جنن کم حسن هن ل مرج ه وله اله الله ک ذو انس على ها عين قصر دون هم کلل ذکر فکه علم الا جرى دهم وکء خلق فنن ما اول بين خيم خير حور نضخ نور

أن أعبد الذین تدعون من دون اللّه) ۲- مسامحه و سازش در اصل اساسى توحید، روا و مجاز نیست. (قل إنى نهیت أن أعبد الذین تدعون من دون اللّه) در این گونه موارد

الذى هو جند لکم ینصرکم من دون الرحمن) ۲ - اراده و قدرت خداوند، مطلق و شکست ناپذیر است. (أمّن هذا الذى هو جند لکم ینصرکم من دون الرحمن) ۳ - مشرکان، معتقد

ذکر امر کتب هن حفظ رحم شىء صدق ربب اول ارض بل جعل نظر کرم زوج عن عمل يمن دون کيل انت اوى ارث کذب دنو اخو شطن قنت انا ائى خشع او غضض يوم ورث عند التى فعل

حرث قوم عرض لهو کره بصر لما جهر سليمان ندو قدر سوع بوء هو نظر فرعون عذب نور دون نصح لقى طوع ايى فتى بل غفل خوف امن سبح تجر سوء رئى وسم

یار و مددکارى نیست. (و ما لکم من دون اللّه من ولىّ و لا نصیر) ۵ - ولىّ مطلق، در عالم آخرت، فقط خداوند است. (و ما لکم من دون اللّه من ولىّ و لا نصیر) ۶ - کافران

بکر جنح رضو عون قرآن سور عبد ايى اول حرج قبل امن قرء شهر عقب منى طلق نسو دون يتم ردد نبو اتى اوى ذلک ائى حلل سنن سوء حکم شدد سکن رفث قلل ملک يمن رزق درى

سبل يا کيف رود ربب ذرو عمل رحم کفر ن الا قنت الذى صدد وذر ودد سوى اهل کن دون بحر جرى زلم بعد وقر کاين بلغ حظر وحد سبب

بِظُلْمٍ» باشد يعنى هر كه در آن ميلى ظالمانه اراده كند... ه من فى الذين ب دون انن وجد لسن الا صبر لن الذى بلغ سمو ک الى نفس ظلم اوى دعو قدر وذر ائى على

دهنده) است. (و لایجدون لهم من دون اللّه ولیاً و لانصیراً) ۱۲- تنها خداوند، توانا بر نصرت مستکبران در قیامت (و لایجدون لهم من دون اللّه ولیاً و لانصیراً) به

ناپسند. رذل و زذال آنست كه در اثر پليدى ناپسند باشد. (مفردات) صحاح آن را دون و خسيس گفته. ارذل اسم تفضيل رذل و رذيل است [نحل:70]. [شعراء:111]. گفتند: آيا

بعض او هل کبر خفى ى صوت الا صعق يسر ظلم فى حسن هو سوى دعو سمو رئى نبو جهر دون ارض ثرى سوء صلو بغت هلک خوف تحت حمد وعد فوق علن ضرع غدو رسل اتى هما بين نفق

عفو نطف تلک نبء دخل نسو وحد ک بين سعى بنو قدر فى ذلک ظلل قسم جنن غيض ضيز دون احد شعب شتت جلو منى بشر قبل وجه اذ ربب اما عقم شطن هى سود افک کتب اخر عظم

وله ل لا ه ف کم ما ولى الذين ب ان انن على نا قول فى امن قوم نصر کون ک ى الا دون قد ظلم ربب کفر الى اوى ها شىء نن ايى طوع اتى ن يوم نور الذى رسل ثم جىء علم

ما لکم من دون الله من أولیاء) ۱۰- نپذیرفتن ولایت و سرپرستى خداوند ، آدمى را به دام اولیا و سرپرستانى متعدد گرفتار مى سازد. (و ما لکم من دون الله من أولیاء)

فرموده: سياق آيه ما بعد «اِتَّخَذوا اَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ اَرْباباْ مِنْ دون اللّه» مؤيد شق دوّم است به نظر، چندان قوى نمى‏رسد و مخصوصاً با ملاحظه «يُضاهِئون

گفتوگو با مشرکان، درباره عقاید و معبودهایشان (قل أرءیتم شرکاءکم الذین تدعون من دون اللّه أرونى ماذا خلقوا) ۲ - پیامبر(ص)، در بحث و گفت وگو با مشرکان، از آنان