نتایج جستجو

ابتدا نيّت او مردم نباشد. «اذا لم يكن صنع ذلك لذلك» «5» «1». نساء، 143. «2». توبه، 54. «3». كهف، 110. «4». مجموعه روآيات، از ميزان الحكمة بحث ريا. «5». كافى،

عذاب ميكند و اگر از اعمال ناشايسته‌ جلد 4 صفحه 530 خود كه تا كنون مينموديد توبه كنيد ميپذيرد و شما را مى‌آمرزد جز اين نيست و اين مسلّما حق است كه آنچه ميخوانيد

اولا‌-‌ جهاد ‌در‌ امم‌ سابقه‌ بسيار بوده‌ ‌حتي‌ ‌در‌ امت‌ موسي‌ و يكي‌ ‌از‌ اركان‌ دين‌ ‌است‌. و ثانيا‌-‌ ‌بعد‌ ‌از‌ اينكه‌ اينها قابل‌ هدايت‌ نبودند و عضو

بود كه تو را نجات دهد؟ گفت: آرى. فرمود: همان قدرت غيبى، خداست. 1- ايمان و توبه‌ى موسمى و موضعى ارزشى ندارد. مَسَّكُمُ الضُّرُّ ... 2- در گرداب خطر، انسان

سود می‌برند و رضای خدا و بهشت را از آن خود می‌کنند (نگا: بقره / نساء / ، توبه / . فراموش کردن همدیگر. چرا که در قیامت بر اثر هول و هراس آخرت، کسی به فکر

قرآن كريم از آن خبر مى داد و از توبه و استغفارش يادى مى كرد، همچنانكه لغزش آدم و داوود و نوح و ايوب و ذى النون و توبه و استغفار ايشان را نقل كرده . درباره

«لَعَنِتُّمْ»: قطعاً به مشقت می‌افتید. هلاک و نابود می‌گردید (نگا: آل‌عمران / توبه / . «حَبَّبَ»: گرامی و دوست‌داشتنی کرده است. «کَرَّهَ»: زشت و ناپسند کرده

مصدر است و مفرد و جمع در آن یکسان است (نگا: قرطبی). مایه سکون و آرامش (نگا: توبه / اسم مصدر و به معنی اسم مفعول، یعنی مسکون بوده (نگا: آلوسی) در این صورت

خود آمرزش بطلبيد و به سوى او بازگرديد كه پروردگارم مهربان و دوستدار (بندگان توبه كار) است . (۹۰) گفتند اى شعيب ! بسيارى از آنچه را مى گويى ما نمى فهميم ،

وَ آتُوا... (۷) Tabber requires Javascript to function. آيات ۷۴ - ۶۴، سوره توبه بيان اين دسته از آيات مربوط به منافقين و توطئه آنها براى قتل پيامبر (ص )

برائت از كفّار و ايجاد رعب و وحشت در دل آنان است. حج، بهترين فرصت و زمان براى توبه، ياد مرگ و معاد، از همه چيز بريدن و صحراى عرفات و مشعر را ديدن و در انتظار

ركّع السّجود نماز گذاران باشند چنانچه بعضى از مفسّرين گفته‌اند بملاحظه ذكر اركان نماز كه قيام و ركوع و سجود است چون در سوره بقره بجاى قائمين عاكفين ذكر شده

، و ص / ). این جمله، حال فاعل فعلهای (یُقِیمُونَ) و (یُؤْتُونَ) است (نگا: توبه / ). و می‌تواند جمله مستأنفه نیز باشد. محل نزول: این آیه در مدینه بر پیامبر

۵۰۶ يعنى: غالبى است كه هرگز مغلوب نمى شود. و «غفّار» است. يعنى: آن كس را كه توبه كند و به سويش باز گردد و به وى ايمان آورد، مى آمرزد. و خلاصه :من شما را دعوت

آيه در غير مورد ايمان و توبه است ، در حاليكه اشكال كننده با بيان خود شفاعت را منحصر در دخالت انبياء از مسير دعوت بايمان و توبه كرد، و آيه نامبرده اين انحصار

از او ميطلبى، و هفتاد بار بهشت را از او مسألت مينمائى، و هفتاد بار بسوى او توبه ميكنى و ميبايد از جمله دعاهايت اين دعا باشد: «اللّهمّ فكّني من النّار، و

او است كه علت و معلول يكديگرند، ايمان به معاد و بازگشت نهائى سبب توبه مى گردد و توبه روح توكل را در انسان زنده مى كند. تفسير نمونه جلد ۲۴ صفحه ۲۲ در آيه

را تسخير مى كنند، و اينكه در حديث فوق مى فرمايد حتى توبه آنها قبول نمى شود به خاطر آن است كه توبه با ادامه سكوت آنها در برابر مفاسد مفهوم صحيحى ندارد مگر

فهميد كه ما با اين صحنه، او را بيازموديم، پس طلب آمرزش كرد و به ركوع در آمد و توبه كرد (۲۴). ما هم، اين خطاى او را بخشوديم و به راستى، او نزد ما تقرب و سرانجام

قمار نفاق گوشتهاى حرام و ناپاك و مانند آن اطلاق شده است (حج - ۳۰ - مائده ۹۰ توبه - ۱۲۵ - انعام - ۱۴۵). و با توجه به اينكه اراده الهى تخلف ناپذير است ، و جمله