نتایج جستجو

قرآنها به كسر اول است. لُبُود به معنى، اقامت، چسبيدن، ازدحام و جمع شدن آمده است و آن در آيه جمع لُبْدَة به ضم اول به معنى ملاصق، مجتمع و متراكم است ناگفته

چنانكه در جوامع الجامع فرموده جمع صنو است و تثنيه نيست. در اقرب گويد: تثنيه آن صِنوان و صنيان (به فتح و ضم و كسر اول) باشد و جمع آن فقط صنوان است. در صحاح

عمم‌ (۵ بار) ک‌ (۱۴۷۸ بار) عمو. [احزاب:50]. جمع آن در قرآن اعمام است [نور:61]. عمّه: خواهرپدر. [احزاب:50]. جمع آن عمّات است [نساء:23]. [نباء:2-1]. «عَمَّ»

در امت اسلام درباره جمع و تاءليف قرآن و جمع بين رواياتى كه برخى بر جمع قرآن در زمانپيامبر(ص ) و برخى بعد از آن حضرت دلالت دارند جمع و تدوين قرآن بر اساس

کرده شوند When the relationships are suspended. ترتیل: ترجمه: «الْعِشَارُ»: جمع عُشَراء، شترانی که ده ماه از آبستنی آنها گذشته است و نفیس‌ترین چیز در پیش

آیات شامل این کلمه حظر (۳ بار) منع. راغب مى‏گويد: حظر آن است كه چيزى را جمع كرده در آغل بگذارى. (در اين صورت آن چيز را از ديگران منع كرده‏اى). از اينجاست

چاق [ذاريات:26]. آهسته پيش اهلش رفت و گوساله چاقى آورد. سمان جمع سمين است [يوسف:43]. عجاف جمع اعجف و عجفاء است به معنى نازك و لاغر يعنى: پادشاه گفت: من در

چاق [ذاريات:26]. آهسته پيش اهلش رفت و گوساله چاقى آورد. سمان جمع سمين است [يوسف:43]. عجاف جمع اعجف و عجفاء است به معنى نازك و لاغر يعنى: پادشاه گفت: من در

فرمود تا قرآن را جمع نكنم عبا به دوشم نخواهم انداخت گاهى شخصى مى‏خواست دم در آن حضرت را ملاقات كند بدون عبا مى‏آمد تا قرآن را جمع نمود... جمع قرآن در يك مصحف

الْعَظِيمُ «9» يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ‌: روزى كه جمع فرمايد خدا شما را، لِيَوْمِ الْجَمْعِ‌: براى روزى كه در آن جمع است از حساب و جزا و غير آن. تسميه روز قيامت

تقابل: روبروشدن. [واقعة:16]. قبيل: جمع قبيله كفيل. روبرو. اين هر سه معنى در كتب لغت و تفاسير يافته است راغب گويد: قبيل جمع قبيله است و آن جماعتى است كه بعضى

قولى ليل مفرد است به معنى جمع و لَيْلَة براى واحد است ولى در قرآن هر دو براى مطلق آمده‏اند مثل [آل عمران:27]. و مثل [بقره:187]. جمع آن در قرآن ليالى است [سباء:18]

چاق [ذاريات:26]. آهسته پيش اهلش رفت و گوساله چاقى آورد. سمان جمع سمين است [يوسف:43]. عجاف جمع اعجف و عجفاء است به معنى نازك و لاغر يعنى: پادشاه گفت: من در

پراكنده كردن و پراكنده شدن است شتّ و شتيت وصف نيز آمده‏اند به معنى متفرق. جمع اوّلى اشتاب و دومى شتّى است مثل مريض و مرضى (اقرب) [طه:53]. [حشر:14]و يعنى

پيراهن يوسف را از پس پاره كرد. [جن:11]. «قِدَد» بر وزن عنب جمع قده است به معنى قطعه و تكه، طرايق جمع طريقه است به معنى راه توصيف طرائق با قدد براى آن است كه

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... [كهف:18]. ايقاظ جمع يقظ (بر وزن كتف و عضد) به معنى بيدار و نخفته است. رقود جمع راقد به معنى خفته مى‏باشد يعنى چنان بودند كه

نشان نمى‏داديم مگر اينكه از نظيرش و از آيه پيش بزرگتر بود. جمع اخت، اخوات است مثل [نساء:23] جمع بين دو خواهر در نكاح حرام است [نساء:23] لَه وَ مَا أَو يَا

لوامه [:وجدان بیدار و ملامتگر]. آیا انسان می‌پندارد که هرگز استخوان‌هایش را جمع نخواهیم کرد؟! آری‌! قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتان او را سازمان دهیم! بلکه

«بَشَر» در آيه شريفه چنان كه از اقرب الموارد نقل شده، جمع بشره است. طبرسى در مجمع البيان گويد: بَشَر جمع بشره و آن ظاهر پوست است، انسان را از آن سبب بشر گويند

184 بقره). [بقره:184]. جمع سفر اسفار است مثل [سباء:19]. سِفْر (به كسر س) كتاب و نامه است كه حقائق و مطالب را روشن و آشكار مى‏كند جمع آن اسفار است [جمعه:5]